ආඩම්බරකාරි

හත්වෙනි කොටස.

❌❌ සත්‍ය කතා කිහිපයක් සම්බන්ධ කර ලියන ලද මා විසින්  මනක්කල්පිත කොටස් එකතු කර නිර්මාණය කරන ලද්දකි. කෘත්‍ය අවසරයකින් තොරව උපුටා ගැනීම තහනම්❌❌❌

*         *               *                 *                 *                     

අද අලුත් සතියක අලුත් දවසක්. සඳුදා දවස , මට පෙන්න ම බැරි දවස ! ඉන්න වසවර්තීම ගුරුවරු සෙට් එකම එක පේලියට එන දවස සඳුදා දවස. සන්තකේටම තියෙන යුනිෆෝම් දෙකෙන් එකක් ඇදගෙන මම හිටියේ පන්තියේ කොරිඩෝ එක ළග ඉදගෙන ඔහේ ඒ දිහා බලාගෙන. තාම පන්තියේ කවුරුත් ඇවිල්ලා තිබුණේ නැ. මම උදෙන් ම ඇවිල්ලා.අප්පේක් නැති අම්මා එක්ක එදා වෙල හොයාගන්න අච්චාරු විකුණන මන් වගේ එකෙක් ට යාලුවෙක් කියලා කෙනෙක් ට හිටියේ එක්කෙනයි නිර්මාණි අබේවික්‍රම . අබේවික්‍රම  Group එකේ  අයිතිකාරයාගේ දුව.

එකෙක මට්ටම ක එකෙක පවුල් පසුබිම් එක්ක ඉන්න ළමයි අතරේ මම හිඟන්නෙක් ගේ තැන ට පන්තියේ අය දාලා තිබුණා. මොනවා කරන්නද ලබා උපන් හැටි ! හැබැයි මම දිහා එහෙම නොබලපු එකම කෙනා නිර්මාණි විතරක් වුණා. හරි පුදුමයි නේද? සල්ලිකාර අප්පෙක් ගේ සල්ලිකාර දෝණි නැන්දා මම වගේ අච්චාරු කොල්ලෙක් ව යාලුවෙක් කරගෙන ඉන්නවා? ම්ම්ම් සල්ලි තිබුණත් නිර්මාණි ගේ විතරයි පොඩි පන්තියේ උන් ව තලන්නේ නැති ව එයාලත් මිනිස්සු කියලා හිතලා සැලකුවේ.

‘ හවසක මා....
නුඹ දැක මන් මුලා වී...
නිරු දැක කතරේ තනි වූ දා ...
තනි තරුවක්...
නිවැරැදි පාර කීවා...
කතරෙන් එන මඟ මට කීවා....
හවසක මා.....🎶’

“ මොනවද හලෝ  මුමුණ මුමුණ කල්පනා කරන්නේ? ”

නිර්මාණි ගේ කටහඩින් මේ  ලෝකෙට ආපු මම නිර්මාණි දිහා බලලා හිනා වුණා. මගේ එහා පැත්තේ පුටුවේ ඉඳගෙන ඩෙස්ක් එකට අත තියාගෙන අත ට බර වෙලා නිර්මාණි ගේ රවුම් මුන තිබුණා.කොන්ඩේ කරල් දෙකක් ගොතපු වාත්තු කරලා වගේ ඇදගෙන ඉන්න යුනිෆෝම් ගවුමට නිර්මාණි හරි ලස්සනට පෙනුනා. පන්තියේ උන්නු ලස්සනම කෙල්ල නිර්මාණි වුණා.