One Shots (Bankzitters)

Verbeelding

Alle bankzitters gaan op school kamp, niet zo'n maar een kamp, het kamp waar ze 1 jaar geleden Matthy zijn verloren...

POV: RAOUL

Ik zit er zo tegen op om naar brugklas kamp te gaan, we gaan naar precies dezelfde plek als groep 8 kamp. Ik, Rob, Koen en Milo staan buiten te luisteren naar de docent, ze is de regels aan het vertellen over het huisje. "Alles oke Rob?" Ik zie tranen in zijn ogen staan "Ik wil hier helemaal niet zijn" "Ik snap je, wij ook niet" antwoord Koen "Het was onze beste maat, we weten niet eens of hij echt dood is misschien is hij al die tijd vermist" Milo trekt ons alle dichter bij elkaar en fluisterd "We gaan opzoek naar Mat, en we gaan hem vinden samen" we knikken.
*Avond, in het kamp huisje*

POV: KOEN

"Boys zijn jullie nog wakker?" Fluister ik zacht naar de andere, we hebben geluk dat we met ze 4re op 1 kamer liggen zo maken we geen andere mensen wakker. "Hoelaat is het" Hoor ik Rob met een slaperige stem vragen "2uur s'nachts" antwoord Roel "Kom we gaan" zeg ik, we kleden ons allemaal om, pakken onze tas in met zaklampen, eten, drinken, zakmes alles wat we nodig hebben "Klaar?" "Zeker" we lopen met ze alle zacht naar buiten en gaan dan naar het bos, "Gelukkig is het bos dichtbij anders was het gutsen niet normaal" "Hou je bek Milo" roept Rob "Sst" zegt Roel we hoorde allemaal gekraak van rechts, maar we zien niks..

POV: MILO

"Dit is echt een dom idee, zometeen raken wij vermist" "Stel je niet zo aan Milo we doen dit voor Mat" "Ja, prc wat Koen zegt, Mat heeft hier 1 jaar helemaal alleen gezeten, we moeten hem vinden" "Oke papa" we lopen al 20 minuten, we hebben geen telefoons dus kunnen niemand bereiken we hebben alleen een horloge waar we de tijd op checken. *gekras* "Nee hou op!" Schreeuwd Rob als hij ze oren bedekt "Waar kwam dat vandaan?" we kijken met ze alle om ons heen, we staan super dicht op elkaar "Fijn jullie gekent te hebben" tranen rollen over mijn wangen niet alleen bij mij maar ook bij alle andere jongens, we horen geluiden op ons afkomen dus we sluiten allemaal onze ogen..

POV: ROBBIE

We voelen iemand op ons afkomen, als het maar niet de docent is bedenk ik me, dan voel ik een koude hand op mijn schouder "AAA" Ik schreeuw het uit mijn mond word bedekt met de koude hand, en een andere hand klemt zich om mijn middel. Ik durf mijn ogen niet open te doen maar dan zie ik de jongens verbaasd kijken. "WAT IS HET ERG!" Roep ik naar ze "Mat.." zegt Roel en tranen blijven maar komen, dan voel ik de handen mij los laten, ik draai me voorzichtig om..

POV: MATTHY

Tranen blijven stromen over mijn wangen, "Ik hou van jullie" dat is het enige wat uit mijn mond kan komen, ik geef de jongens een knuffel "We dachten dat je ontvoerd was" zegt Roel "Of erger dood" zegt Koen. Ik kijk naar beneden "Wat is er Mat?" Hoor ik Milo's lieve stem zeggen "Ik heb hier 1 jaar gezeten ik ben 3 dagen geleden ontsnapt, het was zo erg" Ik zak inelkaar, mijn handen bedekken mijn ogen. "Het is oke maatje, we zijn er voor je" "Ja wat Roel zegt, we hebben je gevonden je gaat veilig weer mee naar huis" "Jongens jullie begrijpen het niet" "Waar heb je het over Mat"

POV: MILO

"Waar heb je het over Mat" we krijgen geen antwoord terug "Jongens wat doen jullie hier!" De stem van de docent klinkt boos achter ons "We hebben onze vriend gered!" Zegt Rob blij "Ohw jongens.. jullie missen hem he" we kijken de docent vol verbazing aan "Ik ben niet echt" zegt Mat achter ons, we draaien met ze alle weer om "Jawel je staat hier" zegt Koen "Het is jullie verbeelding, het is oke maar ik kom niet meer terug" "Mat stop je liegt" "Ik wou dat ik loog Rob echt maar nee, ik waak over jullie jongens" en hij was weg tranen staan in onze ogen "Zag u hem niet" vraag ik aan de docent "Het is allemaal verbeelding" we lopen weer terug naar het huisje, maar de rest van de nacht kunnen we niet meer slapen..Alle nachten werden nachtmerries, was het maar anders gelopen.

-

Ja beetje triest dit, ik weet ook niet hoe ik hier op kwam😅