Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 1 Efsunlu Gece
''Cengiz gitme!''
''Lütfen beni düşünmüyorsan Kübra'yı düşün.''
''Cengiz!''
Bilmem kaçıncı rüyaydı, onun gidişinin bende bıraktığı kaçıncı izdi. Terleyen saç tutamlarımı geriye savurdum. Kalp atışlarım gördüğüm kâbus etkisi ile yerinden çıkacak gibi atıyordu.
''Hande?'' İsmimi telaffuz eden naif ses ile baygın bakışlarımı kapıya çevirdim, Ayça kapının eşiğinde durmuş korku dolu gözlerle bana bakıyordu.
''Çığlık atıyordun.''
''Kâbus gördüm sadece, bir şey yok.''
Ellerimi şakaklarıma götürüp ovuşturdum Ayça'da çoktan yanıma gelmiş yatağımın ucuna oturmuştu. Cengiz'in başka bir kadına gitmesi üzerinden iki sene geçmişti, kâbuslarım ise peşimi bırakmamıştı.
''Cengiz'i mi gördün yine?''
Kafamı usulca salladım Cengiz'in adını anmak dahi istemiyordum. Giderken Kübra'yı istememesine üzülsem mi? Sevinsem mi? Bilemiyordum ama sanırım istememesi benim için daha iyiydi çünkü kızımdan ayrılacak olma düşüncesi beni tüketiyordu.
''Şerefsiz nasıl bir baba kızını düşünmez, iki sene boyunca hiç aramadı öyle değil mi?''
Yutkundum o baba değildi ki sadece evcilik oyunu oynayan bir çocuktu. Oyununu da çok güzel oynamıştı, beni sevdiğini söylerken o kadar güzel rol yapıyordu ki gözlerinin içi gülüyordu.
''Baba olamayacak kadar piç biri o, nereden bilsin baba olmayı.''
Ayça'nın bakışları bana acıyan cinstendi, yalan değil boşandığımdan itibaren ya bana acıyorlardı ya da 'neden boşandın, erkektir yapar' diye suçu bana atıyorlardı. Sıkıntı ile nefesimi dışarı verdim bitik haldeydim, yorgundum kızım için güçlü durmam gerekiyordu ama bacaklarım artık beni taşıyamayacak kadar güçsüzlerdi.
''Anne?''
Bu sefer de odaya Kübra girdiğinde elindeki ayıcığı ile gözlerini ovuşturuyordu. Bağırışım onu uyandırmış olmalıydı, uykulu gözleri bas bas uyumak istediğini bağırıyordu. Daha beş yaşındaydı ama dünyaya sanki yıllar önce gelmiş gibiydi. ''Neden uyanıksın?'' Diye sorduğunda yatağın kenarına gelmişti, Ayça yatağa çıkması için ona yardım ederken kollarımı açıp kucağıma gelmesini bekledim. Küçük bedeni göğsüme sokulduğunda bizi izleyen Ayça, Kübra'nın sırtındaki elime destek verircesine vurdu.
''Hadi uyuyun artık, sabaha daha çok var.''
Kafamı sallayıp Ayça'nın odadan çıkmasını bekledim, Ayça odandan çıkınca Kübra'yı sol yanıma yatırdım, kızımın kokusu ile kendimi derin bir uykuya bıraktım.
