Hayatın Acımasızlığı

168 63 104
                                    

Merhabaaallaaarrr:)) 4.bölümümüze hoşşş geldiiinizzz!!! Hepinizee iyi okumalarrr.




"Belki de bildiğiniz şeyleri gerçekten de bilmiyorsunuzdur."




Ela'yı takip ederken bi yandan da nereye gittiğimizi merak ediyordum.

"Ela planın ne?"

"Şimdi anlatıyorum,sen okulun deposuna gideceksin sonra bende Ayaz'ı oraya getireceğim ve kapıyı kilitleyeceğim maalesef bunu yapmak zorundayız yoksa Ayaz senden kaçar ve asla seni dinlemez."

"Peki tamam,"dedikten sonra Ela'yla birlikte depoya geldik ben depoya girdikten sonra Ayaz'ı beklemeye çalışacaktım. Peki ya Ayaz'a ne deyip getirecekti buraya? Bunu sormamıştım neyse sonra sorarım. Depodan aşırı tırsmıştım. Korkutucu duruyordu ve o kadar çok soğuktu ki donacaktım. Çok sessiz ve sakin bir yerdi. Fazla korkutucu ve soğuk olmasaydı keşke,neyse.

Bi anda kapı açıldı ve Ayaz ile Ela girdi tabi ben hemen bir yere saklanmıştım o yüzden Ayaz beni görmedi ve sessizce konuşmalarını dinledim.

"Ela niye buraya getirdin beni?"

"Ya Ayaz bi sabret,"dedikten hemen sonra Ela kapıyı kilitleyip gitti.

"Ela ya noluyor kızım burda aç şu kapıyı Ela! Aç şu kapıyı diyorum!"
Sonra ben saklandığım yerden çıkıp çıkmamak arasında kaldım ve daha fazla saklanmayıp çıktım. Ayaz beni gördü.

"Su? Sen napıyorsun burada?"

"Ayaz Ela'ya her şeyi anlattım ve beni dinlemen için seni buraya getirdi. Bak lütfen beni dinler misin sadece konuşacağım ve gideceğim yeter ki kendimi suçlu hissetmeyeyim bak beni dinle sonra istersen bir daha asla karşına bile çıkmam"

"Üzgünüm Su,seni dinlemek istemiyorum daha fazla kalbini kırdırtma bak lütfen kalbini kırmak istemiyorum. Şu arkadaşına da söyle açsın şu kapıyı!,"dedi ve kapıyı tüm gücüyle zorladı neredeyse kapı kırılacaktı fakat kapı açılmadı. Daha fazla dayanamayıp Ayaz'ın kolundan tutup kendime doğru çevirdim.

"Ayaz beni dinle. Bak ben asosyal bir insanım,küçükken babam beni terk etti. O gittikten sonra da,kimseyle konuşmamayı,kimseyle arkadaş olmamayı tercih ettim. İçime kapandım ve artık içine kapanık bi kız oldum. Babam küçükken "seni asla bırakmam canım kızım" diyordu oysa bırakıp gitti.İşte o yüzden kimseye güvenemedim. Hayat o kadar acımasız ki cidden. Sonra taşındık buraya geldik annemle ve maalesef sana karşı kırıcı oldum çok özür dilerim. Kerem'e de aptal bi şekilde önem verdim. Asla sevmedim bak emin ol sevmedim sevmem de çünkü ben sevmeyi bilmiyorum neden bunları anlattım bilmiyorum ama ben bıktım insanları kırmaktan,onlardan özür dilemekten çok yoruldum lütfen beni de anla,"dedikten sonra hıçkıra hıçkıra ağladım.

Sonra hiç beklemediğim bir anda Ayaz geldi ve bana sarıldı. O an gerçekten buz gibi olan kalbimin buzlarının eridiğini anladım. Çok değişik bir his yaşamıştım.

"Su,asıl ben özür dilerim gerçekten böyle bir hikayen olduğunu bilmiyordum"

"Önemli değil,benim hatam."Ayaz bir süre daha sarıldıktan sonra geri adım atıp konuşmaya başladı.

"Su,artık çıkalım burdan lütfen"

"Tamam çıkalım ama anahtar bende değil"

"O zaman ara Ela'yı,"dedikten sonra Ayaz biraz daha kapıyı zorladı.

"Yok açılmıyor delireceğim,"dedi sinirli şekilde.
Bende o sırada Ela'yı aradım fakat çaldı ama kimse açmadı. Tam 25 kez aradım ama açmadı. Delirmek üzereydim.

"Su,nasıl çıkacağız burada kaldık ya şaka gibi."

"B-ben bilmiyorum,"titriyordum çünkü çok soğuktu.

"Su sen iyi değilsin titriyorsun,"dedikten hemen sonra Ayaz üstündeki hırkayı üzerime örttü.

"Su burdan çıkmamız gerekiyor yoksa hasta olacaksın."

"Evet,Ayaz benim anneme mesaj atmam gerekiyor burda kaldığımızı düşünsene annem meraktan kafayı yer zaten şarjım da bitmek üzere hemen yazayım."

"-Anne bugün Ela diye bir arkadaşım var çok ısrar etti onlarda kalacağım beni merak etme kendine iyi bak görüşürüz."

Anneme mesaj attıktan sonra bi süre tavanı izledim. Kendimi burada hapis kalmış gibi hissediyordum. Ne bir çıkış yolu ne de bir gidecek yol vardı. Ama yanımda Ayaz olduğu için kendimi güvende hissediyordum. Ben bunları düşünürken gözlerim daha fazla dayanamayıp kapandı. Kendimi uykuya atmıştım. Umarım gözlerimi açtığımda buradan sağ salim çıkmış oluruz...



Bu bölüm biraz kısa oldu. Sonra telafi ederim,oylamayıı unutmayınn:)

Sevmeyi ÖğrenmekHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin