~İSYANKÂR🫀~

~Ayaz~

Keyifli okumalar dileriim!
🫀

...

Sıla'nın anlatımından;

Şeymayı yürütmeye çabam yüzünden kesik kesik nefes alıyorken aniden gelen keskin ve yüksek ses tüylerimi diken diken etmişti. Bu tını çok iyi tanıyordum, ezberimdeydi bu ses.

Silah sesiydi..

Kahretsin! Hepsini kontrol etmiştim.

Aniden arkamı dönüp az önce bayılttığımı sandığım şimdi ise elindeki silahı öne doğru hedef almış olan adama baktım. Belli ki rol yapmıştı. Hemen ardından silahın hedefine baktığımda Çilen olduğunu görmemle dünyam başıma yıkıldı.

Çok korkardı o, ölesiye hemde..

Şimdi ise donmuş bir şekilde durduğunu görebiliyordum. Arkamı döndüğüm gibi yeni hedefi ben olan adama en sağlamından bir yumruk vurup tekmeyi karnına geçirdim.

Sanırım boşa vurmuştu.

Şeyma ile Zemheriye baktığımda dehşetlev Çilene bakıyorlardı.
Kaşlarımı çatılırken uyuşmuş kafam ile ne olduğuna bakmak için yanına gittim ve yüzünü kendime çevirmeye çalıştım. Ona dokunduğum anda ellerime sıcak bir sıvı bulaşınca daha ne olduğunu anlayamadan kollarımın arasına yığıldı. Onu koltuk altlarından kavrayıp tutup yere oturturken bir yandan da bağırıyordum.

"Şeyma, ağlamayı bırak! Yiğitlere haber ver derhal!"

Az önce hissettiğim ıslaklığın kaynağını aramak istercesine elimi omuzlarında gezdirdim. Sonunda bulmuştum. Dirseğinin biraz üstünden geliyordu ıslaklık..

Vurulmuştu,

Lanet olsun vurulmuştu!

Benim biriciğim vurulmuştu..

Ağlamak isterken kendimi zar zor tuttum ve Çilen'in elini ellerim arasına aldım. Boğazımdaki yanma nefes almamı zorlaştırırken saçlarını okşayarak sakinleşmeye çalıştım. Güçlü olmak zorundaydım ama kendimi suçluyorken bu pek mümkün değildi.. onu koruyamamıştım..

Yine suçluydum bir öncekinde olduğu gibi, hatta onun öncesindede olduğu gibi.

Ben suçluydum...

Lanet olsun ki yine ben, yine ben suçluyum.

🤍

Önümüzde yeri göğü inletecek şekilde duran arabadan son hızla çıkmıştı bizimkiler. Ufuk kendini anında yere atıp Çilen'in omzunu kontrol etti. Kendisi tıp fakültesini yarıda bıraktığı için bu konulara az çok hakimdi. Çileni ona bıraktım. Bu sırada etrafa göz gezdirdim. Adamlardan biraz uzakta olsak da hâlâ aynı sokaktaydik ve her an birinin uyanması an meselesiydi. Buradan derhal çıkmalıydık. Uyanırlarsa az önceki gibi hafife alacaklarından şüpheliydim.

Yiğit elini saçlarının arasından geçirmiş bunu yapanlara bağırarak sövüyordu.

"Emir vereni bulup belasını sikmezsem bana da Yiğit demesinler lan!" Şeyma olanları anlatmıştı belli ki.