Emre'ye karşı hissettiğim şeyler uyumama engel oluyordu ben onu kabul edip etmiceğimi düşünürken o mışıl mışıl uyuyordu yada ben öyle zannediyordum arkadan bir ayak sesi geldiğinde gözlerimi kapattım ayak sesleri iyice yakınlaştığında kulağıma eğildi ve bana '' Seni çok seviyorum Defne lütfen teklifimi kabul et sen kabul edersen ve yine sevgili olursak ve ben seni yine yanlış anlarsam istediğini yaparsın bana ama lütfen bir şans daha seni çok seviyorum'' dedi ve alnımı öpüp odadan çıktı bir kaç dakika sonra evin kapısından açma kapatma sesi geldi bakmak için odadan çıktığımda Emre evden çıkmıştı odaya geri dönüp yatağıma uzandım.
Onu seviyordum.Ona aşıktım ama teklifini kabul edemiyordum çok sinirlerim bozulmuştu uzun süredir evet demeye çalıştım ama olmadı ağzımdan evet kelimesini söyleyemiyordum hayır da diyemiyordum Emre evden çıkmıştı nereye gitti bilmiyordum. Sabahın bu saatinde neden dışarı çıktı bilmiyordum. Niye evde durmak yerine daha şafak vaktinde dışarı çıktı bilmiyordum. Niye o sözleri beni uyuyo zannedirken söyledi bilmiyordum. Hiç bir şey bilmiyordum.
Ağlamaya başladım belki her gün yapmam gerekiyordu her gün ağlamam gerekiyodu ama ben her şeyi içime biriktirip bir anda ağlama krizi geçirip içimdeki her şeyi boşaltan insanlardım. Ama şu an ağlama sebebim tek bir şeyden ibaretti Emre'yi kabul edemiyordum çünkü yine olurmu diye şüpheleniyordum.
Korkuyordum ve korkudan ağlıyordum
( EMRE SÖNMEZ )
Evde kahvaltı için bir kaç şey eksikti onları alıp eve döndüm evin kapısını açtığımda bir ağlama sesi duydum ses odadan geliyordu Defne ağlıyordu koşarak yanına gittim '' Defne sen iyimisin?''
'' Sence iyi mi gözüküyorum Emre''
''Neden ağlıyorsun''
'' Korkuyorum''
'' Neyden''
'' Seni kabul etmekten.Sana aşığım Emre seni seviyorum ama yapamıyorum evet diyemiyorum kalbim kırılır diye korkuyorum''
Sessiz kaldım ve sadece onun konuşmasına izin verdim. Sonra bana sarıldı ve bir şeyler demeye devam etti
'' Beni uyuyo zannederken ben uyanıktım gerçekten bir daha yaparsan o zaman sana istediğimi yapabilceksen olur''
'' Olur istediğini yaparsın bana ''
'' O zaman kabul ediyorum''
'' Peki sen niye bu kadar ağladın''
'' Nereye gittin ilk önce onu söyle''
'' Peynir almaya''
Bir anda ağlaması durdu
'' Ya niye söylemiyosun ben boşuna mı bu kadar ağladım''
'' Ben yokum diyemi ağladın''
'' Kendine bir şey yapıcaksın sandım''
( SEDA IŞIK ( Defne'nin annesi))
Bir kaç gündür evde tektim Defne'de babasıda ortalıkta yoktu Babasının iş için bir yere gittiğini biliyordum ama Defne bir günlüğüne arkadaşına gitmişti sadece 3 gün olmasına rağmen hâlâ yoktu aradığımdada telefonu kapalıydı
Endişe yaptığım için Ela'lara gittim orda yoktu sonra Ela bana sevgilisiyle birlikte olabilceğini söyledi ve sevgilisinin adresini verdi oraya gidip kapıyı çaldım tabii ki ordaysa ona kızmazdım sonuçta 21 yaşındaydı bir kaç saniye sonra kapıyı Defne'nin yaşlarında bir çocuk açtı
'' Pardon kimsiniz?''
'' Defne'nin annesiyim kendisi burada mı acaba''
Bir kaç saniye arkasına bakıp biriyle konuştu muhtemelen o kişi Defneydi sonra Defne kapıya geldi
'' Anne senin ne işin var burada''
'' Kaç gündür evde yoksun nasıl ne işin var burada''
'' Anne arayıp sorabilirdin''
'' Telefonun kapalıydı''
'' Aaa şarjı bitmiş olmalı''
'' Burada mı kalcaksın eve gelcekmisin''
'' 2 gün sonra gelirim ama bugün eve uğricam''
'' Taman bay bay telefonu aç ona göre ''
'' Tamammm bay bay anne''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐒𝐎𝐍 ( tamamlandı)
Novela Juvenil"bu sefer sonlandımı? " "bizim başlangaçımızda bir sondu"
