25 gün sonra
"ya bırakın beni ben ne geziyorum burda siz kimsiniz bırakın"
"dildar hanım lütfen sakin olun biz doktoruz lütfen daha yeni bilinciniz açıldı sarsmayın kendinizi"
başımda dikilmiş elimi kolumu tutmaya çalışan biri vardı doktorum diyordu iyide benim burda ne işim var?
"lütfen sakin olun"
"benim ne işim var burda hayır gitmek istiyorum"
"dildar hanım lütfen iğne yapmak zorunda kalacağım"
"dildar kim?ne iğnesi?"
doktor bi anda benden uzaklaşıp bana baktı anlamsız şekilde ona bakıyordum?ne oluyor burda hiç birşeye anlam veremiyorum dildar da kim?bu doktorun başımda ne işi var yada benim bu hastahanede neden başım sarılı? hiç birşey hatırlamıyorum.
"samet beey"diye beni bırakıp kapıya gitti kimi çağırıyordu bu
"efendim dildar kim diyor? "
kapıdan içeri uzun iri yapılı sarışın bir adam girdi yeşile çalan gözleri ile beni süzdü ve yanıma yaklaştı
"dildar hanim iyi misiniz?burda neden bulunduğunuzu biliyor musunuz?"
"ne dildarı delirmişsiniz siz!ben dildar değilim ve neden burdayım hiç bir fikrim yok bırakın beni"
diyip yataktan kalkacaken o samet denilen doktor beni tuttu hemşireye kaş göz işaret etti ne olduğunu anlamadan bacağıma saplanan iğneyle..
bilincim kapandı.
***
"durum nedir"
"sanırım hafıza kaybı yaşıyor beyfendi Dildar ben değilim diyip durdu buraya nasıl geldiğini de hatırlamıyor"
"yani ne olacak?"
"ilk fiziksel muayene yapacağız geçici bir hafıza kaybı da olabilir veya aksine amnezi yani kalıcı da olabilir
tam birşey söylemek mümkün değil
zamana ihtiyaç var fakat bu gibi hafıza kayıplarında normalde hasta kendi kişiliğini hatırlar yaşadığı olayları hatırlamaz fakat dildar hanımda durum farklı.
elimizden geleni yapacağız geçmiş olsun tekrar"
karşımdaki doktora kafa sallayıp dildarın odasının önüne iki adam dikip hastahaneden çıktım.
Yasir babaya söyleyip söylememekte kararsızdım
kızının yaşadığını bile bilmiyor
bilse ne yapar diye düşünmeye gerek Yok düşünmeden öldürür.
ne yapacağımı bilmiyorum dildarı kurtardığımı öğrense bana ne der
cebimden sigaramı çıkarıp hastaneden biraz uzaklaşıp yaktım
içime çektim düşünüyordum
ne olacağını ne yapacağımı
dildar yirmi beş gündür hastahanede on gün yoğun bakımdaydı on beş gün bilinçsiz ve ilaçlar nedeniyle uyuyordu
kafa tasında ve beyni büyük hasar görmüş kaburgası çatlamıtı.
o gün o yangını çıkaran bendim.
o evi ateşe verip kül eden adam bendim.
içeride sadece annesi var sanıyordum
sonra attığım taş dildarın kafasına denk gelince içerde olduğunu görmüştüm.
o beni görmedi başı kan içindeydi ayakta zor durduğu belliydi odadan çıktığında beze sarılmış taşa benzin döküp içeriye attım ve evin etrafına benzin döktüm.
ateşe verecektim fakat yapamadım
kapıyı kırıp eve girdim hemen ayak altımda dilar baygın şekilde yatıyordu onu kucaklayıp elimdeki çakmağı yere fırlattım.
ev kül olurken onu ordan çıkarıp hastahaneye götürdüm.
babası Yasire de evi yaktığımı kızının nerde olduğunu sorduğumda iyi olduğunu söylemişti.
bana söylediği yalanların farkına varmıştım Dildar yetmişti buna.
bu yüzden yirmi beş gündür sır gibi saklıyorum dildarı.
