Bana kalırsa kendisi Profesör McGonagall'dan sonra dersine girdiğim en iyi öğretmen. Ravenclaw evini çok sevmeme rağmen Gryffindor'a seçilip Profesör McGonagall'ın öğrencisi olmadığım için bazen hayıflanıyorum. Ben bu satırları yazarken bahçede bir anormallik olduğunu farkettim. Bahçenin sağ üst köşesinde öğrenciler toplanmıştı. Ne döndüğünü anlamak için dikkatimi vermişken Edward aceleyle yanıma gelip seslendi:
"James bunu görmelisin. Harry Potter burada! Zaman zaman geldiği söylentileri doğruymuş!"
Edward, Ravenclaw evine seçildiğimiz günden beri benim yakın arkadaşım. Bu kısa boylu, kilolu, koyu siyah saçlı ve siyahi çocuğun açık kahverengi gözleri başka kimsede karşılaşmadığım bir tonda bakıyor.
Kilosundan dolayı her üç adımda bir yuvarlanır gibi hareket edip tekrar yürümeye dönüyor. İlk başlarda bu bana çok komik gelse de zamanla alıştım diyebilirim. Edward bana seslendikten sonra hemen koltuktan zıplayıp ayaklarım yere değmeden ona doğru koştum. Sonra beraber merdivenleri üçer üçer inerek bahçeye gittik.
Sonunda onu yakından görebildim. Onca güncel fotoğrafını gazetelerde görmeme rağmen onu 40 yaşlarında görünce şaşırdım. Çocukluk kahramanımı hala Lord Voldemort ile savaştığı zamanki bir genç olarak kafamda canlandırsam da zaman uçup gidiyor. 31 Temmuz 1980'de doğan birinin yaşlanma belirtileri son derece hayatın akışına uygun sonuçta, bu kişi birçoğumuzun çocukluk kahramanı olsa bile.
Savaştan sonra seherbaz olup ölüm yiyenleri avlayıp Azkaban'a göndermeye başladı. O günden beri tüm ölümyiyenler onun iki kez kedavra lanetinden kurtulan yokedilemez biri olduğunu sandıklarından onunla kozlarını paylaşmak yerine saklanmayı seçiyorlar. O hala yaşayan bir efsane, o "hayatta kalan çocuk".
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hogwarts'ın Kökeni
Fiksi Penggemar'Hogwarts'ın Kökeni' adlı bir kitap bir Ravenclaw öğrencisi tarafından bulundu. Bulan kişi benim, James Carter. Onu 2023'te, Hogwarts Savaşından yıllar sonra büyük kütüphanede bulup hayatımın kargaşasının içinde gün yüzüne çıkardım. Kitabı okurken...
