{Unicode}
... ကြွေလွင့်သွားတဲ့...
တောင်ဇလပ်တွေက... မြေခ ခဲ့ပေမယ့်...
နောက်တစ်ခါ မြင်ဖို့
နောက်တစ်ခါ ပွင့်တာပဲ စောင့်မျှော်နေတာမျိုး....။
****
ယခင်အပိုင်းမှ အဆက်...
စိုးရိမ်ထိတ်လန့်မှုနှင့်အတူ ခေါင်းဆောင်ဆီသို့ ဖုန်းခေါ်ကြည့်တော့ ဖုန်းက ခေါ်လို့မရ...။ ထို့နောက် ခေါင်းဆောင် အနား အမြဲရှိနေတတ်သည့် ဖိုးစောမြတ်ကို ဆက်ကြည့်သည့်အခါမှာလည်း ဖုန်းက လုံးဝမကိုင်လာသည့် အချိန်မှာ... စိုးရိမ်ထိတ်လန့်မှုနှင့်အတူ ရှိနေမိသည်....။
ထို့နောက် ညတွင်းချင်း မမကို သတိရတာမို့ မမဆီကို ဖုန်းခေါ်မိသည်...။
မမကတော့ အိပ်မောကျနေသည် ထင်သည်... အတော်ကြာသည့်အထိ ဖုန်းက မကိုင်လာပါ...။
သို့ပေမယ့် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ခေါ်ဆိုပြီးသည့် နောက်မှာတော့... မမက အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့်ပင်....
"Hello... "
"မမ... စကားဝါပါ..."
"အင်း... စကားဝါလေး... ပြောလေ...။ ဘာဖြစ်လို့လဲ? အဘွားတစ်ခုခုဖြစ်လို့လား?"
"မဟုတ်ဘူး... ဒီအတိုင်း နယ်စပ်ဂိတ်ဘက်က တိုက်ပွဲသံတွေ ကြားလားလို့ပါ..."
"ဟင်..."
မမက ခတ္တမျှ အသံတိတ်သွားပြီး....
"မမ ကြည့်ရသလောက်တော့ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး...။ ဘာဖြစ်လို့လဲ? "
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး... ဒီအတိုင်း မမလည်း ဂရုစိုက်နော်..."
"ဟုတ်ပြီ... အဘွားကို ဂရုစိုက်နော်... တစ်ခုခုဆို ဖုန်းဆက်...။ သိပ်လည်း မစိုးရိမ်ပါနဲ့... ဒီဘက်မှာ ဒီလိုဖြစ်ရင် မမတို့ ဒီလိုတောင် အိပ်ရမှာ မဟုတ်ဘူး...။ ခေါင်းဆောင် တစ်ခုခုဖြစ်ရင်တောင် အရမ်း သိသာတာကို..."
"ဟုတ်ကဲ့...မမ..။ စကားဝါလည်း အိပ်ရာပြောင်းလို့ ထင်တယ်...။ အိပ်မရဖြစ်နေလို့... အိပ်မက်ဆိုးတွေ မက်ပြီး မျက်လုံးတွေ ကြောင်နေတာ...။ ဒါဆို စကားဝါ ဖုန်းချတော့မယ်နော်...မမ...။ မနက် အကျိုးအကြောင်း ထူးရင်လည်း ကျွန်တော့်ကို ဖုန်းဆက်ပါဦးနော်...။"
