𝐀𝐫𝐚𝐦ı𝐳𝐝𝐚𝐤𝐢 𝐤𝐚𝐭𝐢𝐥~ /𝒀𝒂𝒓ı 𝑻𝒆𝒙𝒕𝒊𝒏𝒈

01

𝟕 𝐲ı𝐥 𝐨̈𝐧𝐜𝐞

Müdire annenin beni kapıya koymasıyla yurttan atıldığımı anladım. Benim gidebileceğim bir evim yoktu. Benim beni dört gözle bekleyen bir annem babam yoktu. Peki müdire anne neden beni kapıya koymuştu? Çaresizliğimi bildiği halde neden beni kapıya koymuştu.
...
Zor çabalar sonucunda kendimi yurda geri aldırmıştım. Artık daha fazla çalısıyordum. Saat çok geç olmasına rağmen ben çalışıyordum. Elimdeki bulaşığı bıraktım ve yatağıma girdim.

O gece müdire anne gelip hepimize birer bardak su verdi. Anlamadık ama müdire anneye güvenimiz tam olduğu için suyu kana kana içtik. İşte bizim sonumuz o gün başlıyordu.

Bütün çocuklarda anlayamadığım bir uyku vardı. Benim dışımda. Gece uyumaya çalışırken kapı gıcırtılı bir şekilde açıldı. İçeri giren adam eldivenlerini taktı ve sobanın yanına gidip çantasından birkaç eşya çıkarmaya başladı. Gözlerim kapalıydı ama seslerden anlaşılıyordu.

Adam çantadan çıkardığı eşyayı sobaya tutup ısıtmaya başladı. Huzursuz bir şekilde ayağa kalktı ve ilk çocuğa elindeki eşyayı bastırdı. Çocuk büyük ihtimalle ilacın etkisindeydi. Hafif inlemeler çıkardıktan sonra uyumaya devam etti.

Benim ilaçlara bağışıklığım vardı. Annem ben daha karnındayken yüksek dozda ilaçlar alıp beni öldürmeye çalışmış. Bu yüzden de ilaçlar bende etki etmiyordu.

Adam 29 çocugu tek tek damgalamıştı. Benim dışımda. Kurbanlık koyun gibi beklerken başımda durdu ve bana uzun uzun baktı. Kulağıma eğilip hışırtılı sesiyle fısıldadı.

"𝐊𝐢𝐦 𝐨𝐥𝐝𝐮𝐠̆𝐮𝐦𝐮 𝐨̈𝐠̆𝐫𝐞𝐧𝐞𝐜𝐞𝐤𝐬𝐢𝐧 𝐤𝐮̈𝐜̧𝐮̈𝐤 𝐲𝐚𝐫𝐚𝐬𝐚𝐦. "

Adam tam damgayı koluma basmaya yeltendiğinde kolunu tutup ters çevirdim. Bu hareketimden sinirlenmiş olacak ki gözü dönmüş bir şekilde damgayı koluma bastırdı. Ben çığlık çığlığa bağırırken o sinsice gülüyordu.

O geceden sonra bu yurtta daha fazla kalmamam gerektiğini anladım. O adam gittikten sonra eşyalarımı toplayıp duvarlardan atlayıp koşabildiğim kadar koştum.

Bir çöp kutusunun yanında durup uyumaya devam ettim.