MELEK

3. BÖLÜM: YABANCI

Evi aradım tarafındım ama sadece o kamerayı buldum. Şimdi yer öyle oturuyorumdum, elimde o bıçak, önümde kamera parçaları.

"Dosyalar!" Onlar çok önemliydi ve ben onları bir dolapta saklıyordum.

Hızla dolabı açtım. İçindeki dosyaları yere attım. Tam elli tane olması gerekiyordu.

"Kırk altı, kırk yedi, kırk sekiz. Başka dosya yok! Nasıl?" Etrafıma bakındım, başka dosya yok. Başta saydım ama gene kırk sekiz tane dosya vardı.

"Burda daha fazla güvencem yok." Valizimi aldım ve içine tüm dosyaları koydum. Kilitli poşetlerden bir tane alıp içine bıçağı koydum.

Camdan dışarı baktım. Hava kararmaya başlamıştı. Üzerime siyah çeketimi giydim. Poşeti ceketin cebine sıkıştırdım. Bir an önce evden kutulmak istiyorumdum ve öylede yaptım.

Sanırım bu saatte bankaların kapanması gerekiyordu ama genede şansımı deneyecektim.

Kendimi bankanın önünde buldum. Çok fazla insan yok hatta bir elin parmağını geçmezdi. Bankanın içine girdim çoğu kişi toplanıyordu. Bir görevlinin yanına gittim.

"Merhaba ben kasama gitmek istiyorum."

"Hanımefendi banka kapıyor, kusura bakmayın götüremem."

"Lütfen."

"Hanımefendi olmaz diyorum. Tatsızlık çıkarmayın."

"Nolur."

"Hanımefendi yarın gelin."

"Bakın işim çok uzun sürmez kimse görmeden, ne dersiniz?"

"Peki, adınız neydi?"

"Feride Güven." Bilgisayardan bir şeylere baktı.

"Yüz sekiz numaralı kasa."

"Şey sorucaktım?"

"Buyrun?"

"Kasayı büyütme ihtimali var mı?"

"Hanımefendi şuan sizi oraya sokmam sıkıntılı," sabrının sınıyordum.

"Peki." Kadın önümde yürümeye başladı, bende onun peşinden ilerledim.

Cebindeki anahtarla kapıyı açtı. Bir sürü kasa vardı.

Yüz sekiz numaralı kasanın önünde durduk. Kadın kasayı açtı.

"Buyrun." Kasanın önünden çekildi. Hızla valizden dosyaları çıkardım. O an karşıma yıllar önce koyduğum o kutuyu gördüm, pembe kutu içinde Kayra ile anılarımızın dolu olduğu kutu.

Kasanın içine bir kaç dosya sığmıştı, sadece. Annemin parası buna yetmiş.

"Hanımefendi işiniz bitti mi?" Kadının sesi düşüncelrimin arasına girdi.

"Bitti, bitti." Odadan çıktık.

Bankadan çıkacaken. "Gerçekten çok teşekkür ederim." Gülümsedim.

"Rica ederim, lütfen gidin." Bankadan çıktım.

Kıvılcım'ın evine geldim ve zile aynı onun gibi bastım. Kapı açıldı apartmadan içeriye girdim filan falan.

Kıvılcım kapıyı açar açmaz ona sarıldım. Benden beklenmedik hareketler. O da bana sarıldı.

"İyi misin sen?"

"Bugün bir şey oldu."

"Ne oldu?!" Kaşlarını çattı. Ayakkabılarımı çıkardım. İçeriye doğru ilerledim. Mete ile karşılaştım.