Inazuma Eleven overdrive Seizoen 1

Aflevering 8- Twee harten verbonden

Ruben stond op het station van Alkmaar te wachten op de trein richting Amsterdam. Hij voelde wat zenuwen voor zijn afspraakje met Kathy. Om zijn gedachten te kalmeren, nam hij af en toe een slok van zijn Red Bull die hij bij de stationswinkel had gekocht. Hij dacht aan het advies van zijn vader om gewoon zichzelf te blijven, in plaats van te veranderen zoals hij deed toen hij met Phoenix was. Nadat hij in de trein stapte, begon deze langzaam te rijden richting zijn bestemming.

De trein kwam aan op station Uitgeest en Ruben zag Kathy samen met haar vader afscheid nemen. Ze stapte in de trein en ging tegenover Ruben zitten. Ze begonnen te praten over hun plannen voor Amsterdam. Ruben maakte een grapje door voor te stellen om naar het Museum te gaan waar de wereldbeker stond. Deze was van het wereldkampioenschap voetbal waar zijn vader ooit als keeper deelnam. Hij vertelde levendig over de wedstrijd waarin Nederland onder leiding van zijn vader als keeper en aanvoerder van het team het WK won na een spannende wedstrijd die eindigde in 2-2 gelijkspel en uiteindelijk beslist werd door penalty's.

Ruben beschreef hoe de finale verliep, met geweldige details over de spelers in het Nederlandse team die fantastische vaardigheden hadden. Hij vertelde over hun heldhaftige prestaties op het veld en hoe zijn vader als keeper cruciale reddingen maakte tijdens de penaltyserie om Nederland naar de overwinning te leiden. Kathy lachte om het verhaal en genoot van Rubens enthousiasme terwijl ze verder praatten over hun plannen voor de dag in Amsterdam.

"Dat is geweldig," reageerde Kathy met een glimlach. "Het zit duidelijk in de familie, jouw passie voor voetbal. En jouw doel om profvoetballer te worden, dat is echt ambitieus!"

Ruben knikte, zijn ogen glinsterend van vastberadenheid. "Het is altijd mijn droom geweest om deel uit te maken van de voetbalwereld op een andere manier, niet alleen als speler maar ook als coach. Het is geweldig om te zien hoe het team samenwerkt, en ik wil graag mijn steentje bijdragen."

Kathy luisterde aandachtig terwijl Ruben sprak en deelde vervolgens haar eigen ambitie: "Ik heb mijn eigen doel. Ik wil een voorbeeld zijn voor andere meisjes met autisme. Voetbal is mijn passie, en ik geloof dat het belangrijk is om te laten zien dat een beperking je niet hoeft te belemmeren om je dromen na te jagen."

Ruben knikte begripvol. "Dat is prachtig, Kathy. Je bent al een inspiratie voor velen."

Terwijl de trein langzaam verder reed, bleven Ruben en Kathy praten over van alles. Toen ze eenmaal op station Amsterdam centraal aankwamen liepen ze langs de Starbucks daar. 

'Zullen we bij deze gaan of iets verder de stad in?' vroeg Ruben wijzend op de zaak. 

'Nee laten we wat verder de stad in gaan ik wil Amsterdam echt een keer goed zien' zei Kathy terwijl ze verder liepen. 

'Snap niet wat je leuk vind aan Amsterdam maar als jij dat wilt...' zegt Ruben plagend waarna hij een speelse stoot van Kathy krijgt op zijn schouder. 

'Jij kan ook echt alleen maar aan voetbal denken geloof ik' zegt Kathy grinnikend. 

'Ja sorry ik wil gewoon niet het Ajax virus krijgen' zegt Ruben zachtjes zodat alleen Kathy hem hoort. 

Dan lopen ze langs Macdonalds en kijkt Ruben wel heel hongerig naar binnen. Dit merkt Kathy op en dus kan ze het niet laten.

'Ja dat doen we dus niet want jij wil profvoetballer worden' zegt Kathy terwijl ze zijn hand pakt en hem meetrekt. Na een paar meter heeft ze pas door dat ze zomaar zijn hand gepakt heeft.

'Sorry, dat was een beetje voorbarig van me' zegt Kathy terwijl ze een rode kleur krijgt. 

'Nee joh niet erg, ik vind het eigenlijk wel schattig' zegt Ruben terwijl hij naar haar lacht. Hierna lopen ze verder terwijl Kathy de vlinders in haar buik voelt vliegen alsof het er miljoenen zijn.