වැවු ඉවුරට වෙලා ඔහේ වැව දිහා බලන් හිටපු මම ටික වෙලාවක් ඉඳලා ආයේම ගෙදර එන්න ආවා. මම එද්දි මිදුලේ සුදු කාර් එකක් නවත්තලා තියෙද්දි මම ඒ දිහාම බලාගෙනමයි ගෙට ගොඩ උනේ. අත්තම්මා පේන්න නෑ. ආවේ කවුද කියන එක මට වැදගත් නැති නිසා මම මගේ කාමරේට යන්න ආවත් කාමරෙ ඇතුලේ හිටපු මනුස්සයා නිසා මට දැනුනේ කුතුහලයක්. එයා බලන් හිටියේ මගෙයි මහිමගෙයි වෙඩින් ෆොටෝ එක දිහා. එයාගෙයි මගෙයි ෆොටෝ එකකට කියලා ඉතුරු මට ඕක විතරයි. ටික වෙලාවක් ඒක දිහා බලන් හිටපු එයා ෆ්‍රේම් එක අතට ගන්නවත් එක්කම මං එයා ළඟට ගිහින් ෆොටෝ ෆ්‍රේම් එක එයාගෙන් උදුරගත්තා.
"කවුද තමුන්. අනුන්ගේ කාමරවලට අනවසරයෙන් ඇවිත් අනුන්ගේ බඩු අල්ලන්නේ තමුන්ට හැදියාවක් කියලා එකක් අම්මලා තාත්තලා කියලා දීලා නැද්ද.."
එතකොටයි මම හරියටම ඒ මූණ දැක්කේ.. දෙයියනේ ඒ ඇස්, ඒ කටහඬ හරියටම මගේ මහිමගේ වගේමයි. ඒත් රූපේ කිසිම සමානකමක් නෑ. ඔයාට කොහොමද මගේ මහිමගේ කටහඬම ඒ ඇස් දෙකම පිහිටන්නේ. තප්පර ගානකට මම ඒ ඇස් දිහාම බලන් ඉද්දි එයත් කලේ මගේ දිහාම බලන් හිටපු එක. ටිකකින් අත්තම්මා ඇවිත් කිව්වමයි මට තේරුනේ කාලෙකට කලින් මේ කාමරේ හිටපු අයිතිකාරයා එයා කියලා. ඒත් දැන් මේක මගේ.
ඒ කටහඬ අවුරුදු පහකට පස්සේ අහන්න ලැබුනම හිතාගන්න පුලුවන්ද මගේ හදවත ගැහුන වේගෙ තරම. ඒත් මගේ මහී වගේ නෙවෙයි. ඒ කට තනිකරම කටර් එකක්. කටගහන් එන ලස්සන. ඒත් මහිම එහෙම නෑ ඒ කටහඬ සෑහෙන්න පහත් කටහඬක්. කවදාවත් මාත් එක්ක කටගහන් නොආව එයා මං බනිද්දි උනත් ඔහේ අහගෙන උන්නා. යශ්වින් ඇත්තටම ඔයා කවුද... එක වගේම කටහඬවල් තියෙන මිනිස්සු මේ ලෝකේ ඕන තරම් ඉන්නේ.. එහෙම එකේ මහිමගේ කටහඬම තියෙන මිනිස්සු නැතිවෙන්න බෑනේ.. ඒත් ඒ ඇස්..
* * * * * *
ක්වාටස් එකට ආවත් මට මතක් වෙන්නෙම ගෞරව්ව.. ගෞරව් සුවහස්.. ඒ නම මේ ටික වෙලාවට මං කී වතාවක්නම් මුමුණන්න ඇතිද.. නම වගේම එයත් ලස්සනයි. ඒත් ඔයාට අයිතිකාරයෙක් ඉන්නවනේ. මැරි කරපු කෙනෙක් ගැන හිතන්න ගිහින් මං කරන්නෙත් වැරැද්දක්. ඒ නිසා එයා ගැන නොහිතා මං අරන් ආපු පොත් ටික අස් කරන්න ගත්තා.. මගේ පණත් හරි මේ පොත් ටිකත් හරි.
YOU ARE READING
ආදරේ වේදනා ||| Completed ||| Sinhala BL
Phi Hư Cấu"මං දන්නේ නෑ ඉස්සරහට මොකක් වෙයිද කියලා ඒත් මං ප්‍රාර්ථනා කරනවා ඔයා එදාට පරක්කු නොවී තියෙන්න කියලා.. හරියටම තව අවුරුද්දකින් ඔයාගේ මේ ඇස්වලට පේන්නෙවත් නැති දුරකට මං යන්නම්.. මේ හිටියා වගේම මේ ටික කාලෙත් ඉවසන්න. එතනින් එහාට ඔයාගේ දවස මූසල කරන්න මම ඔයා...
