පොකුණ දිහාම බලන් හිටපු මම ආයේම යශ්වින්ගෙන් උත්තරයක් ලැබෙනකල් බලන් හිටියත් කිසිම උත්තරයක් ආපිට මට ලැබුනේ නෑ. ඒ නිසාම මම යශ්වින්ගේ කටහඬ ඇහුණ පැත්තට හැරුණත් දැකපු දේ නිසා මට උන්හිටි තැන් පවා අමතක උනා. කොටින්ම මට හිතාගන්න බැරිඋනා. මම කොහොමද රියැක්ට් කරන්න ඕනවත් කියන එක මගේ සිහියේ තිබුනේ නෑ. මම හිටියේ එක තැන ගල්වෙලා. මට දැනෙන්නේ මගේ කකුල් ලොක් වෙලා වගේ..
"ඇත්තටම මේ ඔයාද නැත්තන් අදත් වෙනදා වගේම මායාවක්ද.."
"අද මායවක් නෙවෙයි ගෞරව්. එයා ඇත්තටම ඉන්නවා. ඔයාගේ මහී ඉන්නවා.."
කාලෙකට පස්සේ මට දැනුණා මගේ හදවතේ රිද්මය. මගේ හදවත.. ඌ උඩ පනිනවා සතුට වැඩිකමට. අනේ එයා ඉන්නවා. මගේ මහී ජීවත් වෙනවා. දෙයියනේ මට කෑ ගහලා අඬන්න තරම් සතුටුයි..
එයා ළඟට ඉක්මනින් ගියපු මම අවුරුදු ගානක පාලුව, තනිකම ඈත් කරන ගමන් මගේ පපුවට එයාව තදින් තුරුල් කරගත්තා.
"මහී ඔයා... ඔයා.. ජීවත් වෙනව රත්තරන්. ඔයා ඇත්තටම ජීවත් වෙනවා. කොහෙද දෙවියනේ මේ තරම් කාලයක් හැංගිලා හිටියේ. ඇයි මාව හොයන් නාවේ. ඇයි මැණික මාව හොයන් නාවේ. "
ඒ ඇස්වල කඳුලු පිරිලා. මට කතා කරගන්නත් බෑ වචන පිටවෙන්නෙත් නෑ සතුට වැඩිකමට. අවුරුදු පහකට පස්සේ ඒ ලා නිල් පාට ඇස් ආයේමත් මගේ ඉස්සරහ. කොහොමද මම විශ්වාස කරන්නේ..
මගේ එක අතක් අරන් එයාගේ කම්මුලකින් තිබ්බා විතරයි හිරවෙලා තිබුණ කඳුලු බිංදු නිමක් නැතුව කඩාගෙන වැටුනා. එයා.. එයා.. ඇත්තටම ඉන්නවා. හීනයක්වත් මායාවක්වත් නෙවෙයි.. මගේ කොල්ලා ජීවත් වෙනවා. මගේ මහී ජීවත් වෙනවා.
"කතා කරන්නකෝ රත්තරනේ. ඇයි මාව බලන්න එකම එක වතාවක්වත් නාවේ. ඇයි නාවේ.. දන්නවද මම ඔයාව හොයපු නැති තැනක් නෑ. හොයන්න පුලුවන් හැම තැනකම මම හෙව්වා මගේ රත්තරනේ. උබ නැතුව මං අවුරුදු පහක් විදෙව්වා මැණික. කොහෙද හැංගිලා හිටියේ මහී.. කොහෙද හැංගිලා හිටියේ.."
YOU ARE READING
ආදරේ වේදනා ||| Completed ||| Sinhala BL
Non-Fiction"මං දන්නේ නෑ ඉස්සරහට මොකක් වෙයිද කියලා ඒත් මං ප්‍රාර්ථනා කරනවා ඔයා එදාට පරක්කු නොවී තියෙන්න කියලා.. හරියටම තව අවුරුද්දකින් ඔයාගේ මේ ඇස්වලට පේන්නෙවත් නැති දුරකට මං යන්නම්.. මේ හිටියා වගේම මේ ටික කාලෙත් ඉවසන්න. එතනින් එහාට ඔයාගේ දවස මූසල කරන්න මම ඔයා...
