එදා ඒ සිද්දියෙන් පස්සේ මම මහීව හොයපු නැති තැනක් නෑ යශ්වින්. හොයන්න පුලුවන් හැම තැනකම හෙව්වා. අප්පච්චි එයාගේ පවර් එක පාවිච්චි කරලා මුලු කොළඹම චෙක් කලා. ඒත් වැඩක් උනේ නෑ. අන්තිමට කොච්චිකඩේ පල්ලියේ මියගිය මිනිස්සුන්ගේ ලිස්ට් එකේ මගේ මහීගේ නමත් ඇතුල් උනා. මට තේරෙන්නේ නෑ යශ්වින්. අවුරුදු පහක් ගිහිල්ලත් මම තවම විඳවනවා. එයාට මම කොයිතරම් බැනල ඇතිද පේන්න එන්න එපා කියලා, මකබෑවිලා පලයන් කියලා. අන්තිමට එයා මට කොයි තරම් ආදරේ කරලාද කිව්වොත් ඒ දේ පවා එයා ඉශ්ට කලා.
තව ටික වෙලාවක් කතා කර කර හිටපු මම ආයේම ගෙදර එන්න ආවා. හිතට වේදනාවයි හොඳටම. අවුරුදු පහකට පස්සේ වලලලා තිබුණ වේදනාත්මක දවසේ වේදනාත්මක මතකයන් මාව ආයේමත් රිදවනවා..
ගෙදර ආපු මම මේසෙන් ඉඳගෙන ආයේම ඩයරිය කියවන්න ගත්තා. කියවල සතුටු වෙන්න පුලුවන් තරම් ලස්සන මතක මටවත් මහීටවත් තිබුනේ නෑ. එතන වචනයක් වචනයක් ගානේම තියෙන්නේ එයාගේ දුක , වේදනාව වෙනකොට ඩයරිය කියවන කියවන වාරයක් පාසා මට දැනුනේ මාව පණ පිටින් පුච්චනවා හා සමාන හැඟීමක්...
ඩයරිය අස්සේ සමහරක් පිටු එයාගේ පුංචි පුංචි හීන වලින් පිරිලා තිබුණා. ඒත් කවදාවත් එයාට බැරිඋනා ඒ හීන හැබෑ කරගන්න. ඒ හැම හීනෙකම කොනක හරි මම හිටියා. හැම හීනයක්ම එයා ලියලා තියෙන්නේ මට කියනවා කියලා හිතාගෙන. ඒ හීන එයා හැබෑ කරගන්න ට්‍රයි කරලා තියෙන්නේ මාත් එක්ක. ඔයත් එක්ක ඔයා ළඟටම වෙලා හීන හැබෑ කරලා දෙන්න මට පුලුවන් මහිම ඒත් ඔයා කෝ මගේ රත්තරනේ..
මහීගේ තවත් හීනයක්..
මගේ හැබෑ වෙන්න කියලා මම ප්‍රාර්තනා කරන හීන ලිස්ට් එකේ උඩින්ම තියෙන මගේ හීනේ තමයි මේ.. ඔයා විශ්වාස කරනවද සුවහස් මම කවදාවත් මුහුද දැකලා නෑ කිව්වොත්. ඇත්තටම මම පොඩි කාලේ ඉඳන් කොළඹ ජීවත් උනත් මුහුදක් දැකලා නෑ.
YOU ARE READING
ආදරේ වේදනා ||| Completed ||| Sinhala BL
No Ficción"මං දන්නේ නෑ ඉස්සරහට මොකක් වෙයිද කියලා ඒත් මං ප්‍රාර්ථනා කරනවා ඔයා එදාට පරක්කු නොවී තියෙන්න කියලා.. හරියටම තව අවුරුද්දකින් ඔයාගේ මේ ඇස්වලට පේන්නෙවත් නැති දුරකට මං යන්නම්.. මේ හිටියා වගේම මේ ටික කාලෙත් ඉවසන්න. එතනින් එහාට ඔයාගේ දවස මූසල කරන්න මම ඔයා...
