RUH ÖKÜZÜM

20. BÖLÜM

   2 HAFTA SONRA

  Sonunda istediğim üniversiteyi kazandım. Ve İstanbula gidiyorum. Peki Cenk nereyi kazandı? Söz verdiği gibi benim yanımda mı olacak? Yoksa beni umursamayacak mı? Cenk tatilden babası trafik kazası geçirdigi için erken dönmek zorunda kaldı ve bana veda bile etmeden gitti. Biz de iki gün önce Ankaraya dönmüştük. Şimdi annem babam ve ben bilgisayarın başında kazandığım okuluma bakıyorduk. Yanımdan annemin hıçkırık sesini duyduğumda kaşlarımı çatarak anneme baktım.

  "Anne neden ağlıyorsun?"

  "Yok kızım bi an duygulandım. Sen bana bakma."

 

Anneme sarıldım ve gözlerimi kapattım. O üniversiteye giderken aynı zamanda ailemden de uzaklaşacaktım. Ama ben onlarsız yapamam ki. Gözümden bir damla yaş aktığında annemin beni böyle görmemesi için gözlerimi silerek yüzüme bir gülümseme yerleştirdim. Ve annemden ayrılarak yüzüne baktım. O da bana gülümseyerek baktığında bu sefer babama döndüm. O da buruk bir gülümsemeyle bize bakıyordu. Bu sefer ayağa kalkarak onun yanına gittim ve sıkıca ona sarıldım. Okulum iki hafta sonra başlıyordu ve benim haftaya orada olmam gerekiyordu. Babamla sarılma faslı bittikten sonra annemle babam odadan çıkarken elime telefonu aldım ve Asyayı aradım. Telefonu üçüncü çalışta açtı.

  "Ada?"

  "Asya. Hangi üniversiteyi kazanmışsın?"

  "İzmirde .............. üniversitesini kazanmışım. Sen?"

  "Senin adına çok sevindim canım. Bende İstanbulda  ................... üniversitesini kazanmışım"

  "Bende senin adına çok sevindim."

  "Cemde seninle aynı üniversiteyi mi kazanmış?"

  "Evet"

  "Peki Cenk?.... onun nereyi kazandığını biliyor musun?"

  "Evet"

  "Nerede?"

  "Ankara"

  "Ankara mı?"

  "Evet"

Kendi yaşadığı şehirde üniversite kazanmıştı. Sonuçta zaten burada bir düzeni vardı. Benim için Ankaradan İstanbula geleceğini hiç sanmıyordum. Buradaki düzenini bozup benim için neden gelsin ki? İcimdeki bütün umutlar sönerken gözümden yaşlar yanağımdan çeneme doğru ilerliyordu. Üstelik şuan sevgili miyiz onu bile bilmiyorum. Tam iki haftadir hiç konuşmadık. Asyanın sesiyle kendime gelerek gözlerimdeki yaşları sildim.

  "Ada?"

  "Efendim canım?"

  "İyi misin?"

  "Evet çok iyiyim. Benim şuan kapatmam lazım. Seni sonra ararım. Görüşürüz. " dedim ve bir sey söylemesini beklemeden telefonu kapatarak yatağıma oturdum.

   **********

    1 HAFTA SONRA

  Odama son bir kez daha baktıktan sonra odadan çıkarak kapıyı kapattım. Artık gitme vaktim gelmişti. Dış kapının yanına geldiģimde annem ve babam beni bekliyorlardı. Valizlerimizi de alarak aşağı indik.

  Havaalanına geldiğimizde uçağımın kalkmasına az kalmıştı. Anneme baktığımda gözlerinin dolduğunu ve ağlamamk için kendini zor tuttuğunu gördüm. Babamın da gözleri dolmuştu. İlk olarak anneme sarıldığımda kendini daha fazla tutamayarak ağlamaya başladı. O ağlayınca bende ağlamaya başladım. Annemden ayrıldığımda zorla gülümseyerek