Yanlızlık mı zor yoksa sevilmemek mi deseler her ikisini de seçerdim.
Ben Elif. 18 yaşında üniversite sınavlarına hazırlanıyorum. Aslında hazırlanmaktan çok kitaplarımla ilgileniyorum da diyebilirim. Hem kitap okuyorum hem de wattpad'den Kitap yazıyorum. İnanılmaz yalnız bir kişiliğe sahibimdir. Annem,babam ve kendini beğenmiş ablam ile yaşıyorum. Her zamanki gibi sabah saat 7'de kalktım. Çünkü okula gidiyordum. Okul formamı giyip çantama okuma kitabım ve bir kitap, defter koydum. Hayatım hep sıradan geçiyordu. Sıradan hayatıma bir göz gezdirdim. Annem sabahın köründe yine Temizlik yapmaya başlamıştı. Ablam Alya güzellik uykusundan bir türlü uyanamıyordu. Aramızdaki tek normal kişi babam gözüküyordu. Çünkü adam herkes gibi sabah işe gidiyor, akşam da eve geliyordu. Ailenin durumu böyleyken benim artık okula gitmem gerekiyordu. Okula gittiğimde de herşey aynıydı. Hemen duvar kenarındaki sondaki sırama geçtim. Herkes arkadaşlarıyla konuşup eğlenirken bir tek ben yalnızdım. Yalnız olmak kötüydü Fakat benim hiç kimse ihtiyacım yoktu. Ama her zaman ne kadar çok isterdim bir arkadaşımın yanıma gelip" Elif nasılsın? " demesini. Bu yüzden sevmiyordum okula gelmeyi. Evde kalmayı Özellikle de o güzel odamda kalmayı seviyorum ben. Arkadaşlarım yoktu çünkü benim Onlarla konuşacak bir noktam yoktu. Sonunda o güzel kitap kokulu odama geldim. Annem sabah bıraktığım gibi Temizliğe devam ediyor eve geldiğimden haberi bile yok. Ablam ise Kesinlikle o arkadaşları ile iş aramaya çıkmışlardır. Odama gittiğimde o güzel kitap kokuları gitmiş yerine çamaşır suyu kokusu gelmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Balkon kapısını ve odamdaki bütün pencereleri açtım. Bir 15 dakika sonunda annemin çamaşır suyu Suyunun kokusunu çıkarabildim. Eve gelince ilk yaptığım şey her zaman wattpad'den kitap yazmak olur ve bugün de yazmak için tabletimi açtım. Yazdığım kitapların da Normalde Instagram'dan storylerini atarım ben. Tabletime de Instagram'dan mesaj gelmişti. Mesaj bilinmeyen bir numaradan gelmişti.
Bilinmeyen numara: hikayelerinin çok beğeniyorum. Yazmıştı bende.
Ben: Buna çok sevindim. Anında çevrimiçi oldu
Bilinmeyen numara: çok fazla kitap okuduğun Belli oluyor zaten.
Ben: fazla kitap okuduğumu bildiğine göre sen de okuyorsun.
Bilinmeyen numara: haklısın kitap okumayı seviyorum fakat senin gibi yazamıyorum.
Ben: Eğer hikaye yazmak istiyorsan başlaman yeterli. Emin ol gerisini zihnin yerine koyacaktır.
Bilinmeyen numara: Seni dinleyeceğim Teşekkür ederim.
Ben: Rica ederim
Bu numaranın ve kişinin kim olduğunu çok merak ediyordum. Ardından Kitaplarımı Yalnızlığımı tek dolduran varlıklarımı okumaya başladım. Okuduğum kitaplarıma genelde kırtasiyeden aldığım için bugün de tek başıma gittim. Kitapların olduğu yerde o kadar mutluydum ki ayda en az bir kitap alıyordum. Kırtasiyeden sonra Kütüphaneye gittim. Bir kız grubu bana bakıp aralarında konuşuyorlardı. Biraz onlara doğru gittiğimde benim giyimimimden kilomdan ve Saçlarımdan bahsediyorlardı. Elbise olarak kazak, pantolon ve hırka giymiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçlarımıda sadece topuz yapmıştım. Bunda ne vardı onu da anlamadım zaten. Başkalarının ne düşündüğü hiç umrumda değildi. Ben böyleydim ve böyle kalacaktım.................
