Beep beep beep. Urgh! Ik werd wakker door de wekker. Ik stapte uit bed en legde wat kleren klaar. Eerste dag van school. Ik douchede snel en kleedde me aan. Ik had een witte croptopp aan en een blauwe spijkerbroek.
Ik liep naar beneden en maakte een ontbijt. Ik poetste mijn tanden en ging het huis uit. Op naar school. Ik rende de deur uit en ging naar de bushalte. En daar stond die jongen weer.
'Hé, jou herken ik. Ben je nieuw? ' vroeg hij grijnzend ' Eh..ja.' Zei ik. Best gênant. Ik zat gister wel heel erg te staren. Wat moest hij nu wel niet van me denken! ' Hoe heet je?' Vroeg ik. ' Ik heet Oliver.' Zei de jongen. ' Hoe heet jij?' Vroeg hij. ' Ik heet Gwen.' Zei ik. ' Mooie naam! ' Zei hij. ' Dankje.' Zei ik blozend. Ik keek gauw weg. Wat was dit nou weer.
De bus kwam eraan. Ik stapte in en meteen kwam Oliver naast me zitten. Voor mijn gevoel iets te dichtbij. Ik kon zijn schouder tegen mij aanvoelen. Ik keek maar gauw uit het raam en zag mooie landschappen en ook een bos. Volgens mij zag ik daar iets bewegen! Snel stoote ik Oliver aan.
'Zag je dat ook! Een of ander groot beest!' Zei ik. ' Nee, niks gezien.' Zei Oliver. Maar volgens mij loog hij. Waarom hield iedereen iets voor mij achter?!? Ik werd hier gewoon gek van!
Toen we er waren rende ik meteen de bus uit, de school in. Ik moest echt even weg bij die jongen. Leugenaar en te knap! Ik liep naar de directeur van de school.
'Ik ben Gwen, de nieuwe.' Zei ik. ' Waar moet ik heen?' Vroeg ik. De directeur glimlachte naar me. ' Hallo mevrouw moon, u moet in lokaal 203 zijn. Hebt u uw spullen?' Vroeg hij. ' Ja, bedankt.' Zei ik en ik liep weg.
Ik kwam het lokaal binnen en alle ogen waren meteen op mij gericht. Fijn, nu had ik ook nog alle aandacht. Ik haatte dat. Ik was liever alleen.
'U bent vast mevrouw moon, toch?' Vroeg de lerares. ' Ehm ja, ik ben Gwen moon.' Zei ik. ' Goed, neem maar plaats.' Zei ze terwijl ze om zich heen wees. Ik keek de klas rond en zag dat er nog maar een plek is. En raad eens naast wie! Ja, Oliver! Zuchtend liet ik me naast hem op de stoel ploffen. ' Nou hallo, wie ben jij?' Vroeg hij met een stomme grijns op zijn gezicht. Hoewel ik moest toegeven dat die grijns wel leuk was. Ik rolde met mijn ogen. ' Dat weet je best!' Zei ik. Hij grijnsde weer. Ik gaf hem een duw en hij keek me quasi beledigd aan. Ik moest lachen en hij ook.
De les was erg saai. Het meeste kende ik al van mijn oude school. Toen de bel ging liep ik weg. Oliver kwam me achterna en begeleide me naar de volgende les. Dat deed die eigenlijk de hele dag. Het was wel fijn, want ik kende de weg niet.
Samen zaten we weer in de bus op weg naar huis. 'Dus, woon jij bij mij in de buurt?' Vroeg ik hem. 'Ja.' Zei hij. Ik keek hem aan. ' Waarom verzwijg je iets voor me?' Vroeg ik. 'Ik weet niet waar je het over hebt. Ik verzwijg helemaal niets.' Zei hij kalm. 'Jawel, ik weet dat je die gedaante in het bos wel zag!' Zei ik verwijtend.
' Best, maar het was vast gewoon een beer of zo!' Zei hij geïrriteerd. ' Nee! Het was een hele grote wolf! Daar leek het althans heel erg op!' Zei ik. ' leek het! Dus misschien niet!' Zei hij nu op zijn beurt verwijtend. ' Misschien niet dus het kan wel! ' zei ik eigenwijs. 'Ach laat gewoon! 'Zei Oliver.
De rest van de rit spraken we niet meer. Toen de bus stopte stapte we uit en Oliver beende boos weg. Ik ook maar dan de andere kant op. Hij deed zo moeilijk. Het was gewoon zo. Ik wist dat ik koppig was, maar hij ook!
Ik liep het huis binnen. Mam en pap waren nog op het werk. Ik ging aan mijn huiswerk beginnen. Het was makkelijk. Gewoon wat wiskunde. Toen ik klaar was ging ik liggen op bed. Waarom hield iedereen toch iets voor mij achter. Mijn broer: Thom was ook al weggegaan om een of andere reden. Hij ging werk zoeken aan de andere kant van de wereld notabene. Waarom zou hij helemaal daarheen gaan. Hij hield ook iets voor mij achter. Net als Oliver en mijn ouders!
Lieve lezers, ik hoop dat jullie het tot nu toe leuk vinden. Comment en vote please. Ik vind het namelijk erg leuk om reacties te horen. Hope you like it♥ Bye ★
JE LEEST
To the Moon and back to Him.
Werewolf'Van mij!' Gromde hij. Opeens begon hij me te zoenen. Even stond ik versteld maar toen zoende ik hem terug. Binnen in mij ontstonden duizenden vlinders en hij liet me meer dan geweldig voelen. Ik viel bijna, dus sloeg ik mijn armen om zijn nek en mi...
