Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
30 Mayıs Çarşamba, 2019
[Seoul, Hannam]
🏁
.
Yeni bir gün doğduğunda ya da doğacağını bildiğinizde bir anlığına da olsa her şey geçecekmiş gibi hissettirirdi. İçten içe bunun yalan olduğunu bilseniz de çaresizce bu imkansızlığa tutunmak aciz ruhunuzun rahatlaması için yapılmış bir ritüel gibi düşündürtürdü fakat yine de ortada çok saf bir gerçeklik vardı. Doğan günle birlikte doğan güneş bir önceki gün doğan güneşle aynı güneşti. Hiçbir şey, evrenin en büyük yıldızı bile hâlâ yerinde sayıyorken, değişmemişti. Gökyüzü aldatıcı bir sahneydi ve oyuncularını acı bir hainlikle eğitiyordu. Böylelikle gökyüzüne baktığınız anda büyük yanılgılar yaşıyordunuz. Evrenin eşsiz renklerinin özenle dağıldığı gökyüzü, 'her şey yolunda' imajı çizebilirdi yüzünüze fakat... O gökyüzü bile asırlardır aynı gökyüzüydü. Nice felaketlere sahne olmuş o gökyüzü, varoluşunun getirdiği mecburilikle nice felaketlere daha sahne olacaktı. Bu yüzden, yeni bir gün doğduğunda dünde olanlar hâlâ aynı yerinde kalırdı. Hiçbir şey bir yere kaybolmazdı, kayıp olamazdı. Evrenin bir kuralıydı bu. Ne dün bugünde ne de bugün dünde kalabilirdi. Her ikisinin de ait olduğu bir gökyüzü ve silinmeyecek yerleri vardı. Hepsi sonsuza dek sizin gökyüzünüzde kalırdı. Sonsuza dek...
Rox uykulu gözlerini kırpıştırarak bedenini ürpertici bir soğuklukla ele geçirmeye çalışan rüzgara karşın sarsak adımlarla yürümeye devam etti. Şu an nereye gittiğine dair hiçbir fikri yoktu. Kısa bir anlığına daldığı uykudan gördüğü kötü rüyadan dolayı uyanmak zorunda kalmış ve zihnini boşaltmak, göz perdesinin arkasında kalan görüntüleri silmek amacıyla karavanın dışında dolaşmaya başlamıştı. Birkaç saat önce yeniden burada, karavanın dışında durdurduğunu hatırladığında küçük çaplı bir dejavu yaşamıştı fakat etkisi uzun sürmedi ve adımlamaya devam etti.
Alt dudağını dişleyip önüne gelen kumral saçlarını iki eliyle geriye doğru ittirdi ve derin bir iç çekti. Burada hiç rahat değildi. Günlerdir uyuyamıyordu bile. Onlarca ülkeye gitmiş olmasına rağmen ilk defa bir ülkeye alışma sürecinde bu kadar zorluk yaşıyordu hâlbuki buraya ilk geldiğinde bu ülkeyi sevebileceğini düşünmüştü de Rox. Gökyüzüne baktığında, içini rahatlatan bir havası vardı burasının fakat... Yeryüzünde boğuluyorken gökyüzüne bakamıyordu bile. Yer onu o kadar çok bezdirmişti ki bu hayattan gökyüzünün uçsuz bucaksız ebediliği bile ona iyi gelmiyordu artık. Bu yüzden sadece yürümeye devam etti.
Sabah çekimleri erken saatte başlayacaktı. Yaklaşık iki buçuk saat sonra. JK'in çiftlik evinde gerçekleşecek olan çekim için ekip olarak buradan yaklaşık iki saat uzaklıktaki bir yere gitmeleri gerekiyordu. Ekibin TalkT grubundan yaptıkları konuşmalara göre çekimler iki gün sürecekti. JK'in çiftlik evinde de iki gün geçirmek zorundalardı.
