-2- 𝐄𝐧 𝐮𝐭𝐚𝐧ç 𝐯𝐞𝐫𝐢𝐜𝐢 𝐚𝐧
Yatağımdayım. Uzanmış düşünüyorum.
Neden bende onlar gibi değilim?
Neden bu kadar çok dalga geçiyorlar benle?
Diye düşünüyorum.
İşte okulun ilk günü böyle sürmüştü.
Yarın neler olacaktı acaba?
Daha sonrasında Ferit ve Ferit'in arkadaşları kim bilir neler yapacaklardı bana.
İlk günüm berbat geçmişti.
"Ahh. Neden böyle olmak zorunda ki!"
"Ben de insan değil miyim?"
"Neden dışlanıyorum.." Dedim kendi kendime.
Annem yemeği hazırlıyordu.
Bana sesleniyordu.
"Tamam anne!"
"Geliyorum!" Dedim ve yatağımdan kalktım.
Yemeğe oturmuştuk.
"Seyran iyi misin kızım?" Diye sordu annem.
"İyiyim anne." Dedim ve önümde çorbadan içmeye devam ettim.
"Peki." Dedi annem
...
Yemek bitmişti.
Tabakları bulaşık makinesine koydum ve tuvalete ellerimi yıkamaya gittim.
Ellerimi yıkarken aynaya baktım.
Musluğu kapattım ve elimi kuruladım.
Yüzüme baktım.
Beni..
Beni kim bu tipimle sevebilirdi ki?
Berbat kumral saçları ve iğrenç bir tipi olan birisini kim severdi?
Ayrıca..
Hastalığımı göze alarak kim severdi beni..?
Evet.
Dalga geçmekte çok haklılar.
Hem de çok.
Odama gittim.
Kapıyı kapattım.
Kendimi yatağa attım.
Kitaplığımda "Hayaller" listemi gördüm.
Onu almak istedim.
Kitaplığıma uzandım ve listeyi elime alıp inceleyeme başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÅÄ°MDÄ° OKUDUÄUN
ðÅð€ ðöð«ðŠððŠð ðð§ð ðð¥ ððÄð¢ð¥ -ððð²ð ðð«ð€ð©¹-
Roman d'amourððç ð ðð§ðð£ð¡Ä±ð ð©ðð£ ð ð€ð§ð ð©ðªÄðªð£ðªð¯ ð€ð¡ððª ð¢ðª? ððð£Ä±ð§Ä±ð¢ ðð«ðð©, ððð¥ðð£ðð¯ ð ðð§ðð£ð¡Ä±ð ð©ðð£ ð ð€ð§ð ð¢ðªÅðšðªð£ðªð¯ððªð§..ððð©ð©ð ððð¡ð ð ð ðð§ðð£ð¡Ä±Äıð£ ðçðð£ððð£ ððð§ ððð£ðð«ðð§ çıð ðððÄıð£Ä± ï¿œ...
