მარიამის pov:
ცოტა პირდაღებული მივედი ჩანთის ასაღებად. მაგრამ მარიამ ეს ისეთი რაა რომ გაგაოცა (როგორ არ არის განსაკუთრებით თორნიკესგან მაგრამ არ უნდა შევიმჩნიო თორე რა გაუძლებს ამ ვირს)
თორნიკე: ოღონდ...
მარიამი: და აი ველოდებოდი რას იტყოდა ბატონი დადიანი
თორნიკე: თუ შევატყვე რომ ლევანის არ ჯერა ჩვენი ქორწინების გპირდები ჩემ სხვა მხარეს ნახავ
მარიამი: იცი რა? შენ თუ არ მოიქეცი ისე როგორც საჭიროა მარტო მე ვერაფერს ვერ ვიზამ. გასაგებია?
თორნიკე: არა ეს ენა ცოტა უნდა დაგიმოკლო. კარგი მაშინ მოვიქცევი ისე როგორც საქმრო ოქეი?
მარიამი: მხოლოდ იმათთან ვისაც უნდა ჯეროდეს ჩვენი ქორწინება
თორნიკე: მე აქვე მინდა ეგრე მოქცევა
მარიამი: კონტრაქტი! ყველა ჯერზე უნდა შეგახსენო
თორნიკე: კარგი გადავამოწმე უბრალოდ
მარიამი: ღმერთო თავი როგორ მტკივა.
შენი გამოჩენის შემდეგ სულ თავი მტკივა
თორნიკე: ჯერ სად ხარ ფეხებიც აგტკივა
მარიამი: უკაცრავად, გაიმეორე რათქვი კარგად ვერ გავიგე
თორნიკე: ნეტა ენა რატო არ გტკივა თქო
მარიამი: დაწყნარდი შენ ახლა კი წავიდეთ უკვე გვიანია
თორნიკე: ნუ ღელავ შენი საქმრო მოგხედავს
მარიამი: ვიღადაოდ საღადაოდ გვაქ საქმე ხო
თორნიკე: შენ არ ვიცი მაგრამ მე კი
თორნკე: კარგი წავედი...
მარიამი: დიდება უფალს
გამოვედით და მანქანაში ჩავჯექით.
20 წუთის შემდეგ*
მივედით სახლამდე გადავედი... კარი გააღო და თვითონაც გადმოვიდა
მარიამი: არაა საჭირო!
თორნიკე: შეგაცილებ და წავალ
