....
მარიამის pov:
მეორე დღე:
ავდექი საუზმე მომართვეს სასტუმროში ამჯერად ნამდვილად ისეთ სასტუმროში ვარ სადაც თანხას გადამახდევინებენ უნდა წავიდე სააბაზანოში რომ გავემზადო. ფრენა ორ საათშია.. უი გაინტერესებს რა მოხდა? ახლავე გეტყვით ვიპარები ქვეყნიდან მე ბატონ თორნიკესთან ვერ დავრჩები უპატიებელ საქმეში ღებულობს მონაწილეობას. იტალიაში მივდივარ ცოტახნით და შემდგომ წავალ ალბათ სადმე. ერთ საათში ფრენააა
ალბათ ისიც გიკვირთ თორნიკე როგორ მიშვებს ? არა ხალხო არსად არ მიშვებს მოვატყუე ცოტახანს ყურადღება არ მოექცია დავმშვიდდებოდი და დავბრუნდებოდი შევპირდი. მელოდოს!!!
დროა გავედი სახლიდან...
ჩავჯექი თვითფრინავში... სამი საათია ფრენა, დავჯექი თუ არა ეგრევე წამალი დავლიე რომ დამეძინა შიში მაქ ფრენის. რამდენიმე საათში გავიღვიძებ...
მარიამი: ძალიან არა კომფორტულია...
ამოვიბუტბუტე ჩემთვის...
:სადაც იყავი კომფორტულად არ დააყენე შენი მშვენიერი ტრაკი
მარიამი: თორნიკე აქ რას აკეთებ?
თორნიკე: რაო პატარა არ მოგენატრე?
მარიამი: კი სულში ჩამწდომად
სად ვართ ახლა?
თორნიკე: ჩემს თვითფრინავში
მარიამი: აქ როდის აღმოვჩნდი?
თორნიკე: მაშინ როცა ჩემს მკერდზე ჩაგეძინა. აქ მთავარი კითხვა ეგ არაა
ხმა მაღალი ტონით ამბობს
თორნიკე:როგორ ფიქრობ ვისგან მიდიოდი და თანაც ჩუმად!!!
მარიამი: შენგან!!!
მარიამი: ხელები გამიხსენი და საერთოდ დაკოჭილი რატო ვარ
თორნიკე: გაქცეულების მორჯულების ერთ-ერთი გზაა არაფერია
მარიამი: ოხ შენი.....
თორნიკე: ხომ ატყობ რომ ჩემს ხელში ხარ
მარიამი: არა არ ვარ მაინც წავალ შენგან ადრე თუ გვიან
