მარიამის pov:
ხმის გაუცემლად გააჩერა, გამაგიჟებს, რო ამბობს დასრულება არ იცის
თორნიკე: ცუდად ვარ
მარიამი: გავიგე რომ ცუდად ხარ, რა გჭირს?
ღვედი შეიხსნა და კარი ჩაკეტა
მარიამი: ჰეი გესმის?
თორნიკე: ამიდგა და უნდა დამეხმარო
პირი დავაღე შოკისგან
თორნიკე: ეგ პირი რომელიც შეხსენი დიდი სიამოცნება იქნება ჩემთვის თუ ჩემ პენისზე იქნება
მარიამი: არავითარ შემთხვევაში კარი გააღე, გადავალ, დაიმშვიდე თავი და წავიდეთ
თორნიკე: არა მე შენი ვიწრო კედლები მინდა
მარიამი: ნუ მოინდომებ ხოლმე
თორნიკე: კარგი მაშინ აქ იყავი რომ გიყურო
მარიამი: არა, დადიან ცუდად გავხდები
თორნიკე: ცუდად ვარ გთხოვ
როგორი სხვანაირი შეგრძნება მაქ დაბლა ყველაფერი წრიალებს იმის შეხსენებაზე რომ მისი ბიჭი ფეხზე ჩემ გამოა ვსველდები
მისი ქამარი შევხსენი
მარიამი: ამას გავაკეთებ მაგრამ შენ ამ ყველაფერს დაივიწყებ
ხმა არ გაუცია თუმცა აშკარაა ესიამოვნა
მეც შევიხსენი ღვედი და მის კალთაში დავჯექი წამით შევხედე მერე კი ვაკოცე არ ვიცი რა მჭირს მაგრამ ეხლა მე ის ისე მინდოდა რო ვერ ვითმენდი.
თორნიკე: მინდა მაჩვენო რამდენად ბინძური გონება გაქ
სრულებით მე მომანდო აქტის დომინანტობა
არ დავაყოვნე შარვალი გავუხსენი ჩემი საცვალიც მოვისროლე და მასზე დავჯექი
მარიამი: აჰჰჰ
კვნესას ვერ ვიკავებდი
თავიდან ნელა ვმოძრაობდი რადგან ცოტაოდენ ტკივილს მაინც ვგრძნობდი
თორნიკე: აუჩქარე მარიამ ასე მთელი ცხოვრება ვერ გავათავებ
