მარიამის POV:
მეორე დღეს გავიგე რომ ეს სასტუმრო სადაც წავედი თორნიკესია ნუთუ არ შეიძლება უბრალოდ წავიდე სადმე სადაც თორნიკე არ იქნება რა თქმა უნდა წამოვედი, როგორ ფიქრობთ გადამახდევინებდნენ დადიანი ვარ ჩემი გვარი ვთქვი თუ არა ისეთ ოთახში შემიყვანეს ჩემ ყველაზე ლამაზ სიზმარშიც რომ არ იქნებოდა.
დღეს წამოვედი ვხედავ რო უკან მანქანა მომყვება ამიტომ ავდექი რესტორანში შევედი რომელიც ყველაზე ახლოს იყო..
საუზმე მივირთვი გადავიხადე და საპირფარეშოში შევედი ვფიქრობ იქიდან გავიდე რომ იმ ვირის კაცებმა არ მომაგნონ..
შევედი და რას ვხედავ
თორნიკე: რაო პატარა აქედან აპირებდი გასვლას?
მარიამი: რა შენი საქმეა ან კიდე ქალების საპირფარეშოში რა გინდა
თორნიკე: ჩემი ცოლი აქაა და მე სხვაგან რა წამიყვანს
მარიამი: ხოო? მე კიდე ნამდვილი ქმარი არ მყავს ასე რომ სხვა მამაკაცი გვერდით დამამშვენებდა
ვიცი რო ნერვებზე ვთამაშობ მაგრამ არაუშავს მიიღოს საკადრისი
თორნიკე: ხო სხვა მამაკაცი აბა კარგად დაფიქრდი ვის წინაშე დგახარ და რას ბოდიალობ
მარიამი: რა შენ თუ შეგიძლია ქერა გოგოების ყოლა ისე რო არ მოგერიდოს მე შავგვრემანი ბიჭები მეყოლება ისე რო არ მომერიდოს აბა როგორ მოგწონს ასეთი გეგმა
თორნიკე: ენა დააყენე და მოიქეცი ისე როგორც დადიანის ცოლი გაიგე
მარიამი: ვერ გავიგე კიდე გაიმეორე
მომიახლოვდა და კედელს ამაყუდა
თორნიკე: კიდე აღარ იქნება შემდეგში გაუგონრობაზე დასჯა იქნება თან როგორც ჩანს შავგვრემანი ბიჭები მოგწონს და ნახე მეც შავგვრემანი ვარ
მომიახლოვდა ტუჩებთან და მაკოცა
მარიამი: მომშორდი არ მინდა ის ტუჩები ეხებოდეს ჩემ სახეს რომელიც ვიღაც მეძავს კოცნიდა
