მარიამის pov:
ვერ ვხვდები საერთოდ როგორ დავუშვი რომ შეიძლებოდა წამიერად მაინც ჩასახლებულიყო მის სხეულში ადამიანი. სულელი ხარ მარიამ სულელი. სადაცაა ლექცია დაიწყება დაგვიანება აღარ მინდა ეგ კიდე ცალკე თავის ტკივილია. შევედი და ჩემთვის დავიკავე თავისუფალი ადგილი. მარტო ვიჯექი დეას დღეს ჩემთან ერთად არ აქვს ასერომ სულ მარტო ვარ
თორნიკე: რა ქენი იპოვე სამაჯური ალქაჯო
მარიამი: "მობილური ტელეგონი გამორთულია ან გასულია მომსახურების ზონიდან გთხოვთ საერთოდ აღარ შემაწუხოთ"
გავაჯავრე ოპერატოს და ყურმილი დავკიდე. ცოტახანში მთლიანად გადავეშვი იმ თემის სიღრმეში რომელზეც ლექტორი საუბრობდა.
ლექტორი: რა განასხვავებს ადამიანს ცხოვრლებისგან? მე მაინტერესებს სულიერი განსხვავება და არა ფიზიკური ვინ გამცემს პასუხს?
მარიამი: ვფიქრო, სხვაობა დიდია რადგან ცხოველები არსებობენ და ადამიანები ცხოვრობენ. მაგრამ თუ დავუკვირდებით მივხვდებით რომ ზოგირთი ადამიანიც მზოლოდ არსებობს და არც აქვს სურვილი ამის
(ამ დროს თორნიკეს შევხედე)
თორნიკე:იქნებ აქვს ამის მიზეზი რომ არ ქონდეს ცხოვრების სურვილი
მარიამი: არ არსებობს ისეთი რამ რისი მოგვარებაც არ შეიძლება გარდა სიკვდილისა ასე რომ ნუ ვიდავებთ იმაზე რომ რაღაც გამოუსწორებელია
თორნიკე: და რატო გგონია რომ სიკვდილი დასასრული ის პირიქით დასაწყისია რაღაც ახალის და უკეთესის
მარიამი: ილუზია მინდა გითხრა კარგად მოყოლილი ზღაპარი რომლისაც ყველას გვჯერა. ადამიანებს თუ ცხოვრება არ შეუძლიათ და არსებობენ ისინი სხვა სამყაროშიც ვეფ იქნებიან ბედნიერები
თორნიკე: ამის დამადასტურებელი ფაქტი არ არსებობს
მარიამი: არც იმის რასაც შენ ამტკიცებ
