Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-İlahi bakış-
Jeongguk korkuyordu.
Dışarı çıkmak, biraz moralini düzeltmek istemişti. Doktor ayrıca gelişimleri zaten düşük olduğundan olabildiğince yürüyüş yapması gerektiğini söylemişti. Bebeklerini şimdiden çok seviyordu, gerçi belki daha bebek bile denmezdi. Ama jeongguk'un hayallerinden biriydi. Aksine çoğu kişi bunu istemezdi, ama jeongguk istiyordu işte.
Şimdiden onlara bir sürü şey almıştı ve eğer alfa olurlarsa onlara iyi davranacağına dair söz vermişti. Gerçi vermesine bile gerek yoktu, ne olurlarsa olsun onları hep sevecekti.
Annesi nerde bilmiyordu, babası başka biriyle mühürlüydü. Bu yüzden ebeveynlerle büyümedi jeongguk. Annesi gelir omega olduğu için yapmaması gerek şeyler hakkında uyarır, azarlar giderdi. Babasını 10 yıldır görmüyordu bile.
Hoseok abisi onun ailesi olmuştu, eksikliğini oldukça gidermişti ama yeterli olmamıştı. Jeongguk hep ilgili muhtaç büyümüştü. İşte bundandı karnında ki miniklere bağlılığı. Doktor onlarla beşinci ayından sonra konuşabileceğini ve kurtlarını hissedebileceğini söylemişti.
Jeongguk o günler için sabırsızdı. Umardı ki çabucak gelirdi.
Artık eşide yanındaydı, jeongguk sorunlarını hallettiklerini düşünüyordu. Ve zaten öyleydide.
Taehyung omegasına değer veriyordu ama bunu nasıl belli edeceğini bilmiyordu. Aslında hesap konusundada uzatmak gibi bir niyeti yoktu, sadece jeongguk hatasını anlasa yeter diyordu.
Annesinin bir yerlerde onları gördüğünü ve jeongguk'u zaten affettiğini biliyordu taehyung. Kendisi zaten hiç küsmemişti belkide jeongguk'a. Kırılmış ve güveni sarsılmıştı sadece. Başlarda kendisinden ne kadar nefret ettiğini biliyordu zaten.
Onların nefretleri aslında aşklarıydı, sadece farkına varamamışlardı.
İkiside git gellerden oldukça yorulmuşlardı, taehyung özellikle dikkat etmeliydi çünkü eşi hamileydi.
Bunu ilk kendisi öğrenmek, ilk kontrole kendiside gitmek isterdi ama tanrı ona bunu bahşetmemişti. Ama sağlıklı olmaları daha önemliydi.
Taehyung kendisi yüzünden gelişimlerinin gerilediğini hatırladı, yüzü asıldı. Belki yanında olsaydı yine biraz böyle olmazdı.
Kendisini suçlu hissetmiyor değildi. Eşine ve miniklerine zarar vermişti.
İyileşirlerdi, değil mi?
Fakat şimdi taehyung huzursuzdu. İçi daralmıştı, eziyet çekiyor gibiydi.
Ve öğrendiği bir şey varsa o da, ne zaman jeongguk mutsuz, huzursuz olsa canının yandığıydı. Ruh eşi demek bu demekti sonuçta, o ne hissederse sizde hissederdiniz, mutluluğu mutluluğunuz, üzüntüsü üzüntüz olurdu.
