Hater ✓

29: strawberry boy

Bolumu yazarken birazcik 🤏🏻 gozlerim dolmus olabilir

İyi okumalarr

-

Taehyung elinde ki papatyalara sıkıca sarılıp kilitli kapının önünde eğildi, dizlerini kırıp yere oturdu.

Çok suçlu hissediyordu, sadece eşine karşı da değildi. Geçmişte yaptığı her şey için suçlu hissediyordu. Yaptığı zorbalıklar onu uyutmuyordu bazen, jeongguk'un kokusuyla rahat bir uyku çekebiliyordu ancak.

Jeongguk'a başta yaptığı şeyleride hatırlıyordu taehyung. İyi bir adam olmaya söz vermişti fakat annesinin sesi bir an bile aklından çıkmıyor, onu deli ediyordu.

Jeongguk uyurken ağlıyordu bile ara ara. Herkesin gözünde güçlüydü fakat taehyung aslen hiç bir zaman güçlü bir adam olamamıştı. Onun güçlü olma sebebi varsada o da jeongguktu.

Kendince geri dönülemez hatalar yapmıştı ona karşı, affettirmek istiyordu.

Jeongguk'unda kötü şeyler yaptığının farkındaydı. İkiside birbirlerine kötü şeyler yaşatmış olsada şimdi tek yaptıkları birbirlerini öpmekti, aşmışlardı, kabullenmişlerdi birbirlerini.

Taehyung bunu mahvetmek istemiyordu. Eşiyle birlikte her şeyi aşmak istiyordu.

O adam gibi olmak istemiyordu. Korkmuştu jeongguk'un gözünde kötü biri olmaktan, zaten yeterince olmuşken. Fakat jeongguk'un aşkını göz ardı ediyordu. Jeongguk'a göre taehyung asla öyle biri değildi, hatta çok daha iyisiydi.

"Jeongguk, sevgilim. Dinliyor musun beni? Hm?"

Taehyung gözünden akan yaşı silip konuşmaya başlamışken, jeongguk özlediği sesi duymanın verdiği heyecanlı yataktan kalkıp kapının önüne oturmuştu. Kalbi pır pır atıyordu taehyung tek bir kelimesiyle.

Öpmek istiyordu aralarında kapı bile olsa. Çok özlemişti şu bir kaç saatte, kafayı yemişti belkide.

"Cevap vermedin ama dinlediğini biliyorum, güzel omegam benim. Sana en sevdiğin çiçeklerden de aldım. Ama onları beni affettikten sonra vereceğim."

Jeongguk kaşlarını çattı. O hiç bir zaman küsmemişti ki eşine? Nasıl küserdi ona? Sadece biraz kırgındı, o da taehyung'a değildi. Anılaraydı onun kırgınlığı.

Çok şeyi unuttuğu doğruydu. Jeongguk taehyung sayesinde eskisi gibi değildi. Eskiden bir alfayla göz göze gelmeye bile korkar, omzunu bile açamazdı. Karanlıkta dışarı çıkmak işgenceydi onun için.

Fakat taehyung ona hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağına dair güvence vermiş, ne zaman jeongguk tedirginleşse ellerini sıkıca sarmıştı. Jeongguk'u hep hızlıca atan kalbinden öpmüştü.

Jeongguk böyle böyle öğrenmişti yalnız olmadığını. Her günü, o günü tekrar yaşayacağı düşüncesiyle geçirmemesi gerektiğini. Ama bazen tökezliyordu, çok normaldi bu onun için. Zamanla hepsi geçecekti.

"Jeongguk, boğuluyorlar sanki beni geceleri. Annemin çığlıkları, babamın kemer sesleri, yaptığım zorbalıklar, sana başlarda dediğim iğrenç tabirler, boğazlıyorlar beni geceleri. Buraya kadar akıl sağlığımı koruduysam sebebi sensin güzelim. Ne zaman berbat bir halde olsam, kendimi kokunla teselli ederim. Uyurken haberin bile olmuyor, çok sevimli. Kkkk~"

Jeongguk'ta kıkırdadı onunla birlikte. Açıkta kalan şişmiş karnını okşayıp üstünde ki ceketi sıkıca sarmıştı kendine. Eski kıyafetlerı üzerine olmadığı için taehyung'unkileri giyiyordu.

Neredeyse 6. Ayına girecekti çünkü. Oldukça kilo almıştı, yanakları kocaman olmuştu. Jeongguk bazen şikayet etmiyor değildi.

Düşüncelere son verip boğuk sesi dinlemeye devam etti.