Karanlığın içindeki yıldız

6. Bölüm

Yanımdaki Rowena'yı umursamadan hızlı adımlarla, hatta koşarak onun yanına gittim. Benim gelişimi hissetmiş olucakki bana doğru döndü. Beni görünce içten bir şekilde gülümsedi.

-Elena!

-David!

Sonunda yanına gittiğimde birbirimize sıkı sıkı sarıldık. En son 2 ay önce haber almıştım David'den. En son konuşmamızda hatlar aniden kesilmiş ve haber alamamıştım bir daha. Sizi tanıştırmadım değilmi. Kendisi benim biricik kuzenim olur. Hatta abim sayılır. David'le bir süre daha sarılı kaldık en sonunda ayrıldığımızda bana büyük bir özlemle bakıyordu, benimde ondan geriye kalan bir halim yoktu.

-David hani bu sınavı saçma buluyordun ne işin var burada.

-Hala saçma buluyorum. Ama senin burada olucağını tahmin ettim. Bu yüzden katıldım. Eee prenses anlat bakalım neler yaptın ben yokken.

-Neler neler oldu bir bilsen hadi gel sonuçlar çıkana kadar oturalım.

Cevap vermesine izin vermeden kolundan tutup banka sürüklemeye başladım ve banka oturduk.

• • •

Dakikalarca konuşmuştuk. Hatlar kesildikten sonra bir yer sarsıntısı olmuş ve yollar kullanılamaz hale gelmiş. Bu yüzden buraya gelememiş. En sonunda yollar düzeltiğinde ise önce krallık sınavına katılmış sonrada buraya gelmiş. Onun sözleri bittiğinde bende ona o yokken neler olduğunu anlattım Karl'ı anlatmayı bitirdiğimde bana kararsız bir şekilde baktı ve fısıltıyla konuştu.

-Elena amacını anlıyorum ama eğer bu duyulursa neler olacağının farkındamısın?

-Evet farkındayım ama buradan geri dönemem. Yaptım bir defa.

Hüzünle kafasını salladı. Ne olursa olsun beni anlayacak tek kişi David'i. .

-Elena seni azıcık tanıyorsam sen bu çocuğun peşini bırakmazsın.

Demiştim.

-Beni çok iyi tanıyorsun.

Göz kırptı. Çocukluk arkadaşımdı o benim, o tanımayacaktıda kim tanıyacak. Biz sohbet etmeye devam ederken bir adam çıktı kapıdan. Bu bizi sınav için çağıran adamla aynı kişiydi.

-Beyler ve bayanlar lütfen herkes buraya baksın kazananları açıklayacağım.

Heyecanla ayağa kalktım. Benimle beraber David'e kalkmıştı. Ve kazananlar açıklanmaya başlandı.

• • •

Karl'ın ağzından

3 gündür Chester'da kalıyordum. Yavaş yavaş tanımaya başlamıştım. İyi biriydi ve gerçekten yaşadıklarımız benziyordu. Ama içimden bir ses bana hepsini anlatmadığını söylüyordu. Tabiki gidip "benden birşeymi saklıyorsun" diyemezdim. Adam beni evine almış ve hayatımı kurtarmıştı. Derin bir nefes alıp kafamı gökyüzüne çevirdim. Bugün sınav günüydü, acaba Elena kazanabilmişmiydi. Çok az bir süre tanımştım ama içimde ona karşı bir sıcaklık vardı. Hayır aşk değildi bu daha çok kardeşlikti. Saçma geliyordu bana çünkü daha iki gün bile tanımadığım bir insana bu kadar yakın hissetmem açıklanamazdı. Evin kapısının açıldığını hissettim, kapıya doğru baktığımda Chester'ın çıktı gördüm.

-Ne o bir yeremi gidiyorsun?

Bakışları bana döndü. Kafa sallayıp.

-Evet evde eksikler var onları almaya gidiyorum. Sanada gel diyeceğim ama durumun malum.

Kaşlarım çatılmıştı. Oda aranmıyormuydu.

-Sende aranmıyormusun nasıl bu kadar rahatsın.

Alayla güldü.