where were u? | woosan

4

wooyoung yunho'yla kantinden çıkıp sohbet ederek sınıfa doğru yürürken aniden omzuna dokunan elle irkildi ve hızlıca arkasına baktı.

"selam wooyoung." karşısında en az dünkü kadar samimi gülümseyen yüzü görmeyi beklemiyordu.

"ah merhaba san." gülümseyerek cevap vermiş ve üzerinde kendisininkiyle aynı formayı taşıyan bedeni süzmüştü.

"seni görmeyi beklemiyordum bu okulda mı okuyorsun sen de?"

san kafasını salladı onaylarcasına ve çaprazında neler olduğunu anlamaya çalışan yunhoyla göz göze geldi.wooyoung bakışmalarına şahit olunca yunho'nun omzuna dokundu.

"bu yunho en arkadaşım,yunho bu da san dün yan eve taşındılar."

yunho kafasını salladı ve gülümsedi.

"memnun oldum san."

"ben de memnun oldum yunho."

aradaki kısa süren sessizliğin ardından zil çalınca wooyoung san'a baktı.

"biz sınıfa gidelim artık sen hangi sınıftasın bu arada?"

"12-B deyim."

"harika biz de 12-A dayız,bir şeye ihtiyacın olursa bulursun beni."

"teşekkür ederim."

wooyoung cevap olarak gülümsedi ve arkadaşının koluna girerek ona el sallayarak uzaklaştı.sınıfa girip sıralarına oturduklarında wooyoung yerinde yayılmış yunho ise kafasını wooyoung'a çevirmiş bir şey ima edermiş gibi gülümsüyordu.arkadaşının bakışlarına daha fazla katlanamadığında ne var anlamında kafasını salladı.

"hiç de bahsetmiyorsun."

"neyden bahsetmiyorum tam olarak?"

"san'dan."

"neyinden bahsedeyim olum dün karşılaştık,tanıştık işte."

"peki öyle olsun." yüzündeki ifadeyi bozmadan önüne dönünce wooyoung bıkkınlıkla derin bir nefes alıp verdi.

yunho'nun ne ima ettiğini gayet iyi anlamıştı fakat kendi içinde buna asla imkan vermiyordu ve arkadaşının fikrini değiştiremeyeciğini de bildiğinden susmayı tercih etti.

ilk görüşte aşka inanmazdı,bu yüzden yeni tanıştığı insanlara kolay ısınamazdı ya da hisler beslemezdi.insanların birbirlerini tanıdıkça sevdiklerine inanırdı bu yüzden yeni tanıştığı hatta henüz dün tanıştığı ve sadece adını bildiği çocuğa karşı bir şeyler hissetmesi ona göre imkansız bir durumdu.

...

okul çıkışı yunho her gün ayrıldıkları köşeden dönerken wooyoung da kulaklığını takıp dümdüz yürümeye devam etti.

okulda çok fazla tanıdığı olmasına rağmen,lisenin ilk haftası sıra arkadaşı olan yunho'dan başka kimseye arkadaşım diyemiyordu.ortaokulda da arkadaşı olduğu söylenemezdi.genelde yalnız takılır kalabalığı pek sevmezdi.onu kalabalığa sürükleyecek insanlardan uzak kalmaya çalışırdı,yunho da kendisine benzediği için onunla arkadaş olmuştu zaten.

ellerini pantolonun cebine sokmuş yavaş adımlarla yürürken koşar adım yanına gelip onunla aynı hızda yürümeye devam eden kişiyi görünce şaşırdı ve kulaklığının tekini çıkardı.

"sana eşlik etmek istedim rahatsız etmiyorum değil mi?"

wooyoung hayır anlamında kafasını salladı.

"dün kyungminle tanıştık." kendisine rağmen bile karşısındakinin hep neşeli konuşması tuhaf geliyordu wooyoung'a.

"evet anlattı kedini çok sevmiş."