Beyaz Melek

10.Annem gibi

"Onu annene çok benzetiyorsun değil mi? "

"Çünkü ona benziyor."

"Ah belkide ceylanımda öyle düşünüyor.Bize duygularını göstermez ki anlasak ne düşündüğünü"

"Kolay mı semra anne yaşanılanlar oda çok küçüktü ama en çok boşlukta kalanda oydu anlamıyordu ki yokluğu tuhafına gidiyordu."

"Belki bir umut efsun kızım ona ablalık yapar."

"Ceylan o geldikten sonra gülümsüyor burak desen sık sık gelmek için bir sebep buldu ceylanın üzülmesine kıyamıyordu faysal ve koray desen dahada neşeli onlarda buruk ama tebessümleri yerinde."

"Peki sen oğlum. Sen nasıl hissediyorsun? "

"Nasıl mı ben çok daha iyi hissediyorum bir huzur var içimde ve isteğim dışında bir şeyler yapmak istiyorum iyi şeyler onu götürüp bırakma fikri bile canımdan can götürdü."

"Ben bu şekilde hissettiğini hiç düşünmemiştim. "

"Emin ol bundan çok daha fazlası semra anne."

"Yani ne demek istiyorsun oğlum korkutma. "

"Anne yemin ederim sadece benzemiyor yemin ederim iki elim kanda olsa bile her şeyi yapar yeminler ederim."

Bu dediklerimden sonra gözümden yaşlar dökülmüştü yanaklarıma süzülürken semra annem hem şaşkın hem endişeli bir hal aldı.

"Oğlum noluyor ne ağlatıyor seni böyle perişan etmede anlat."

Kollarımdan tuttuğunda yavaşça dizlerimin üstüne çöktüm bir süre iç çektim derin derin nefesler almaya çalıştım boğazımdan bir hıçkırık koptuğunda ağlamam şiddetlendi semra annem beni kendine çekip sıkıca sarıldı bir süre sonra zor da olsa konuşmak için çabaladım.

"Semra anne yemin ederim anneme benzemekten çok daha fazlası Efsun. Ya herşeyi mi benzer sesi kokusu neşeşi enerjisi bakışları bile anneme benziyor herşeyiyle var çocukluğuma döndüm resmen dertsiz tasasız o çocuğu döndüm ama korkuyorum semra anne aklımı yitirmek üzereyim."

"Seni Korkutan tam olarak ne elimden ne geliyorsa yapacağım söz veriyorum."

"Annem o daha onsekiz yaşına bile girmemiş belki birkaç ay sonra girecek ama ne kadar zaman sonra onu bile bilmiyorum ben onun hakkında hiçbir şey bilmiyorum anne ben yirmiüç yaşındayım ona doğru çekilmem ne kadar doğru o bana güveniyor ben nasıl ceylanımdan öte bir sevgi beslerim ona ne haddime ben nasıl yapabilirim böyle bir şeyi travması olurum resmen kızın zaten herşey birden kötü gitti hayatında birde bu çok yanlış çok yanlış olmaz olmamalı aklımı yitireceğim semra anne inanabiliyor musun? Ne kadar ayıp ne kadar yanlış."

"Babanda anneni efsun kadarken sevmişti ama sessizce bekledi biliyor musun annende birşeyler hissetmeye başlamış zamanla ama babanı beklemiş babanın tıpkı annenin büyümesini beklediği gibi sessizce uzaktan mesafeli sevmiş baban hep derdi aklımdan deli fikirler geçerdi bazen onu doya doya öpmek dudaklarında keşfe çıkmak isterdim ama bana elini uzatsa kırmaktan korkar dokunmaktan utanır parmağının ucunu zor tutardım derdi."

"Bekleyebilirim yani bu yanlış değil mi? "

"Değil evladım ayıpta değil. "

"Sence çok mu benziyoruz annemle babama."

"Yani şuan başlangıcınız benziyor"

"Aman Allah korusun sonumuz benzemesin"

Semra annem son dediğim şey ile biraz şaşırmıştı bunu dememi beklemediği bariz belliydi ama korkmuştuda gözlerinde o korkuyu görmüştüm öylece gelip geçmişti ama semra annem bir şeyleri kafasında tartar gibiydi sonra bana dönerek ayağa kaltı.