The Temptress' Karma | Completed

Chapter 4

The dinner ended well. Inihatid ng isa naming helper si Keogh sa kwartong gagamitin niya. Mom and Dad make him rest dahil sigurado raw na pagod ito sa biyahe. Inaya naman nila si Kuya Navie sa pool area for a drink.

"How about Riegar, Navie, ang kapatid mo?When is he coming here?"

Natigil ako sa paglalakad papuntang pool area nang marinig ang tanong ni Dad kaya Kuya Navie.

Speaking of... ngayon ko lang ulit naalala si Riegar! Kuya Navie said he was supposed to surprise me right? Pero lumalalim na ang gabi ay wala pa ito sa bahay. Bukas niya pa ba balak na umuwi?

"Probably tomorrow, Dad. He's... He's been back there since he arrived last day."

"There? you mean Liz's... grave anak?"

Napaatras ako sa narinig.

"You know him, Dad. I think he just doesn't want to act imprudently again in front of... Sky."

Nanghina ang aking tuhod sa sinabi ni Kuya Navie. Masyadong mabilis ang pangyayari. Natagpuan ko ang sarili kong halos tumakbo paalis roon.

My hand trembled as I brought it to my ears, sinubukang pigilan ang pag-iging na ngayon ay bumibingi sa akin. My sight became blurry as a series of memories flashed through my mind without warning.

"L-Liz... n-n-natatakot ako—"

"It's alright Sky, you'll be safe, w-we will be safe."

"They're gonna take us—"

"They won't! M-Mag tago ka muna dito, okay? Sky? H-Hihingi ako ng tulong."

"D-Don't leave... please! Don't leave m-me here!"

Sunod-sunod akong umiling at mas binilisan ang lakad paakyat sa aking kwarto, nanatiling nakatakip ang kamay ko sa aking tainga. I hear her in my mind, begging for help and crying. Nakita kong ulit kung paanong tinangay siya ng nga lalaking naka itim. I saw her again, bathing with her own blood.

"D-Don't... h-huwag kang umalis, Liz. H-huwag kang umalis... N-No..." I cried and stumbled with my own feet. Bumagsak ako at sinapo ang aking bibig upang hindi makagawa ng ingay. Kahit na patuloy sa panginginig ang aking mga binti ay nagawa kong makatayo.

I barely reach the doorstep of my room. Bumagsak ulit ang tuhod ko sa sahig at napaiyak. "I'm sorry... I'm sorry L-Liz..." I whispered and repeatedly shook my head. "it's m-my fault... kasalanan k-ko."

"Are you okay?"

Isa kapit sa aking kamay ay agad na akong napapitlag. Bumuhos ng tuloy-tuloy ang luha ko at nanginig ang buong katawan, halos hindi na makatayo.

Nang umikot ako ay nakita ko si Keogh sa aking harapan. His lips parted when he saw my state. Agad itong umabante para lapitan ako ngunit agad akong lumayo, niyakap ang sarili.

"D-Don't..."

Suminghap siya, tumikwas ang kilay saka nilukob ng samu't saring emosyon ang mga mata. He attempted to say something, but he was hesitating. Kumunot ang noo niya at naghigpit ang panga sa akin.

"What happened? Are you in pain? Should I call them—"

"N-No!"

He gasped again. I shook my head and stepped away from him.

Nahigit ko ang aking paghinga nang makaramdam ng pagkakapos ng hininga. I feel suffocated. Hindi na akong nagsalita pa at agad na pumasok sa aking kwarto.

I took my phone out and dialed a number with my shaking hand. My head was spinning badly, and I was still crying.

"Who the fuck is this?" He welcomed me with his low and sleepy voice. Sinapo ko ang aking bibig at sinubukang ikalma ang sarili.