KAYIP RUHLAR

Medyada Gözde var :)

Hepinize iyi okumalar canlarım ❤️

Hayır dedim içimden. Hayır bu sefer olmaz. Artık özgür kalmıştım yine onun kirli elleriyle kirlenemezdi vücudum bu sefer olmazdı. Korkarak ne yapacağımı düşündüm. Yardım istemeliydim. Telefonumu çıkarıp aklıma ilk gelen kişiyi aradım. Telefon ilk çalışta açıldı.

"Rüzgar yardım et bana." dedim sesimi kısarak.

Rüzgar'ın sesi benim aksime çok yüksek çıkmıştı.

"Neredesin?"

"Bilmiyorum konum atıyorum yalvarırım çabuk gel." dedim ve hemen titreyen ellerimi görmezden gelmeye çalışarak canlı konumumu gönderdim.

Ara sokaklara sapmamaya çalışarak çok insanın olduğu yerlerden yürümeye çalışıyordum. Yüreğim ağzımda, kötü düşünceler zihnimde koşar adım yürürken birden ağzım bir el tarafından kapandı ve yan taraftaki sokağa çekildim. Çırpınışlarım beni tutan koca eller karşısında karşılıksız kalıyordu. Sonunda yine yakalanıp düşmüştüm eline, kaçamamıştım. Allahım lütfen bu sefer bir şey yapmasın yalvarırım yapmasın.

"Güzelim benden kaçabileceğini mi düşünüyorsun? Sen nereye gidersen git ben bir adım önünde olacağım."

Rüzgar

Gözde'den aldığım telefonla hemen arkadaşlarımla oturduğum kafeden ayrıldım. Arabama koşup direksiyonun başına geçerek arabayı çalıştırdım. Gözde 'nin sesi aklımdan çıkmıyordu, hayatımda kimsenin sesini o kadar çaresiz ve korkmuş duymamıştım, kendi sesim dışında.

Hemen Gözde' nin attığı canlı konumu açarak arabayı sürebildiğim kadar hızlı sürdüm. Harita on dakika gösteriyordu. Allahım dedim içimden lütfen kimse ona zarar veremesin. Söz yanımdan asla ayrılmasına bir daha izin vermeyeceğim.

İçimden dualar ederek arabayı sürmeye devam ettim. Aklımdan binbir türlü senaryo geçiyor hepsinin de sonu kötü bitiyordu. Yaklaşık beş dakika sonra konumun beni getirdiği yere gelince arabayı caddede bırakarak indim.

Burada bir yerde olmalıydı Gözde. Etrafıma bakınırken bir ara sokak gördüm. Koşarak sokağa girdim ve bir köşeye çökmüş dizleriyle yüzünü kapatarak ağlayan Gözde'yi gördüm.

Hemen yanına koşup dizlerimin üzerine çömeldim. Eğdiği başını kaldırarak yüzüme bakmasını sağladım. Temas etmemle kendini geriye çekmesi bir oldu.

"Sakın dokunma bana!" diye bağırdı tüm gücüyle.

Gözünden belli oluyordu ne kadar korktuğu. Kendimi tutamayarak bağırdım.

"Allah kahretsin."

Bağırdıktan sonra kalktım ve ellerimi başıma koyarak bir ileri bir geri ilerlemeye başladım.

Ne olmuştu Gözde'ye neden hiçbir erkek dokunamıyordu? İstemediği kim dokunmuştu ona?

Aklıma gelen düşüncelerle daha da sinirlenerek elimle duvara yumruk attım ve bağırdım.

Sinirim biraz azalınca tekrar Gözde'ye döndüm. Hala aynı yerde hıçkırarak ağlıyordu. Yine de teşekkür ettim Allah'a onu sapasağlam bulabildiğim için.

                               -

Orada ne kadar süre yan yana oturduk bilmiyorum ama aydınlık olan hava kararmıştı. Gözde uzun bir süreden sonra gözlerini gözlerime kenetledi. Gözleri şişmiş bal rengi gözleri kızarmıştı. Bu görüntüyle kalbim sıkışınca derin bir nefes aldım.