KAYIP RUHLAR

KARANLIKTAN KORKAN ÇOCUK

İyi okumalar canlarım :)

İnsanlar bu kadar acımasız olabilir miydi gerçekten? En önemlisi bunu yapan kimdi? Kim bu kadar iğrençleşip bir kadına bunu yapabiliyordu?

İçimdeki küçük kuş insanlara olan umudunu yitirmeye devam ederken sinirden akan gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim. Kim yapmıştı bulacak ve ona bunun hesabını ödetecektim.

İç çamaşırlarımla kaldığım anda sinsice fotoğrafımı çeken şahsı bulup doğduğuna pişman edecektim. Gözlerim Rüzgar'dan ayrılıp başka bir yere odaklandı. Bana bakarak sinsice gülen Melisa'ya odaklandı. O mu yapmıştı yoksa bu rezilliği? Bir kadın mıydı kadının düşmanı? Adımlarımı hızlandırarak Melisa'ya yönelttim.

"Sen yaptın değil mi?" üzerine doğru yürüyüp itmeye başladım Melisa'yı hala zevk alarak gülüyor bu da benim sinirlenmeme sebep oluyordu.

"Seni öldüreceğim nasıl yaparsın böyle bir şeyi?" Melisa'ya vurmaya devam ederken Rüzgar kolumdan tutarak uzaklaştırdı Melisa'dan. Hemen koluma değen ellerinden kurtuldum.

"Dokunma bana!"

Bağırışım tüm okulda yankılanırken birkaç hoca yanımıza geldi.

"Neler oluyor burada çocuklar?"

Hocaları umursamayarak Melisa'ya tekrar döndüm.

"Dua et de senin yaptığına dair bir kanıt geçmesin elime yoksa seni öldürürüm."

Sonrada da gözlerim etrafımızda oluşan öğrenci kalabalığına döndü.

"Siz de benimle uğraşmaya devam ederseniz yaptıklarınız için sizi pişman ederim."

Dedikten sonra kimseyi umursamayarak çıkışa doğru ilerledim. Bunlar çok olmuştu. Bir günde başıma gelmeyen kalmamış hiç derdim yokmuş gibi bir de bunların şımarık halleriyle uğraşmak zorunda kalıyordum. Artık sessiz kalmak yoktu bana bir kötülük yapana ben iki kötülük yapacaktım çünkü insanlar bundan anlıyordu.

"Gözde"

Rüzgar'ın seslenmesiyle adımlarımı durdurup ona döndüm.

" Bensiz nereye gidiyorsun?"

Cehennemin dibine demek istesem de yine hanımefendiliğimi korumaya karar verdim.

" Eve gidiyorum Rüzgar."

Sesim istemsizce yüksek ve sinirli çıkıyordu. Bugün olanlar bünyeme fazla gelmişti.

" Merak etme fotoğrafları kaldırttım okulun sayfasından, kimin yaptığını bulup hesabını da kesicem sıkma sen o tatlı canını."

"Sen bana kimin yaptığını bul yeter gerisini ben hallederim."

                                   -

Olaylardan sonra iki gün geçmişti ve ben hala insanların arasında rahat olamıyordum. Herkes sanki gözleriyle baktıklarında beni çıplak olarak görüyor gibi bir ifade takınıyordu yüzlerine.

Ne yani hiç mi iç çamaşırlı insan görmediniz diye bağırmak istesem de susuyordum.

O günden sonra sadece bakışlarla rahatsız edilmiş fiziki bir zorbalığa uğramamıştım. Sanırım uyarımı ciddiye almışlardı ya da artık olan olaydan sonra bana acımaya başlamışlardı bilmiyorum ama iki gündür kafam rahattı en azından bu iyi bir şeydi. Bir de Selim mevzusu kurcalıyordu kafamı doğru yer ve doğru zaman derken neyi kast etmişti bir türlü anlayamıyordum. Odamın kapısı tıklatılınca düşüncelere daldığım için boşluğuma geldi ve irkildim. Birkaç saniye içinde kendimi toplayarak gelen kişiye girmesini söyledim. Gelen Kerem abi ile Aslı ablaydı.