KAYIP RUHLAR

SİRENLER

İyi okumalar canlarım :)

Bu sefer normalin aksine heyecandan uyuyamamıştım çünkü Rüzgar'ın planını uygulayacağımız gün sonunda gelmişti. O, nihayet yaptıklarının bedelini ödeyecekti.

Bu plan içimdeki yangını söndürmese de harlanmasını engelliyordu bu da bir nebze rahatlamama vesile oluyordu. Bugünden itibaren ruhlarımızı çalmasının bedelini ödemeye başlayacaktı.

Günün anlam ve önemine özel beyaz, sade kışlık bir elbise giyindim. Bugün kafamın içindeki kör düğümler çözülmeye başlayacak, kuşlarımın kafeslerinin anahtarları benim elime geçecekti.

Hemen hazırlanmamı kısa keserek içimdeki kuşların heyecanlı kanat çırpışlarıyla salonun yolunu tuttum.

Kimsenin olmadığı salondaki sessizliği kalbimin adrenalinle dolu çarpıntıları dolduruyordu.

Aslı abla elindeki bardakla, içinde kahve olduğunu düşünüyorum, salona girip karşımdaki koltuğa oturup o güzel gülümsemesini gönderdi.

"Gözdeciğim ne kadar güzel olmuşsun. Yüzüne de bir renk gelmiş bugün iyi gördüm seni."

Gülümseyerek karşılık verdim.

"Bugün güzel bir gün olacak, öyle hissediyorum."

Aslı abla ile kısa konuşmam Rüzgar'ın yanımıza gelmesiyle son buldu.

" Hazır mısın?"

Oturduğum yerden kalkarak salonun girişinde duran Rüzgar'ın yanına ilerledim. O, benim aksime siyahlara bürünmüştü. Ama onun da gözlerinde benimki gibi bir ışıltı vardı görebiliyordum.

"Hazırım."

"Nereye gidiyorsunuz bakalım?"

Rüzgar bana kısa bir bakış attıktan sonra annesine döndü.

"Prensesimize hiç unutamayacağı bir gün yaşatmak istiyorum. Eğleneceğiz biraz."

Aslı abla gülümsedi.

"İyi eğlenceler çocuklar, geç kalmayın."

                                  -

Rüzgar ile arabaya binince hemen emniyet kemerimi bağlayıp direksiyon koltuğundaki Rüzgar'a döndüm.

" Rüzgar ben çok heyecanlıyım. "

" Ben de meleğim. O şerefsize haddini bildirmek için sabırsızlanıyorum."

Hızla arabayı çalıştırdıktan sonra planladığımız yere doğru sürmeye başladı. Ben de bana düşen görevi yerine getirmek için telefonumu çıkarttım.

"Yetimhanenin oradaki inşaatın önünde seni bekliyor olacağım. Konuşmamız lazım."

Selim'e mesajı gönderdikten sonra tedirginlikle beklemeye başladım. Geleceğinden şüphem yoktu, bana takıntılı bir psikopattı kendisi elbette gelecekti. Yine de içimdeki küçük kuş işlerin ters gidebilme ihtimaline karşı korkuyordu.

                                  -

Buluşma mekanımızın yakınlarına gelince Rüzgar arabayı durdurup bana döndü.

"Ben şimdi saklanacağım sen de korkma tamam mı? Gözüm hep üzerinde olacak sana yaklaşmaya çalıştığı an seni korumak için yanında olacağım tamam mı?"

Başımla onayladıktan sonra cesaretimi toplamak için güçlü bir nefes aldım ve arabadan indim. Ben ilerlemeye başlayınca Rüzgar da hızla gözden kayboldu. Kendimden çok İnci için güçlü olmalıydım. İnci'min hayatını alan adamdan gelecek yaşantısını almalıydım.