Kirli Geçmiş.

Biraz hüzün,biraz mutluluk

'Kapak fotoğrafı için  SudeTW   'ye sonsuz teşekkürler :)

'Artık dayanamıyorum Daniel.''

''Kötü günler geçecek canım.İnan bana.''

Beth ve Daniel sabah,yatakta uyanmış ama kalkmaya üşenmiş uzanıp sohbet ediyorlardı.

''Biliyor musun Daniel? Sana bir bebek veremediğim için kendimi çok aptal hissediyorum.Beni bırakacaksın diye öyle korkuyorum ki.''

''Ah,bebeğim.Saçmalamayı kes lütfen.Seni asla bırakmayacağım.Sen benim minik ayaklı sevgilimsin'' Dedi ve Beth'e uzanarak küçük burnundan öptü.

Yaklaşık 3 yıldır evlilerdi,fakat Beth hamile kalamıyor,doktor ise tıbben hamile kalmasında bir sorun olmadığını söylüyordu.

Daniel çocuk sahibi olamamaktan yakınıyor ama bunu Beth'e belli edip onu üzmek istemiyordu.Daniel,Beth'e bir çocuk sahiplenmeyi teklif etmişti.Beth ilk bu fikre sıcak bakmasa da sonradan kabul etmek zorunda kalmıştı.

Aniden telefon çaldı.Daniel hemen meşgule attı.

''Canım telefonu neden açmadın?''

''Hiç sevgilim önemli bir şey değil.''

Aradan 5 dakika geçmemişti ki Daniel'in telefonuna mesaj geldi.

Karına her şeyi anlatmamı istemiyorsan telefonu aç.

Bu mesaj eski sevgilisi Izzy'dendi.Bir türlü rahat bırakmıyordu genç adamı.Daniel Izzy'i tanıyor,onun büyük ihtimalle kendisinden para koparacağını düşünüyordu.Beth 1 haftadır bu numaradan ve mesajlardan şüphelense de sevgili kocasına bir şey belli etmiyordu.

Daniel yataktan kalktı,üstüne karısının dün gece ütülediği mavi gömlek ve kumaş pantolununu üstüne geçirdi.Karısını öptükten sonra Burberry parfümünden bolca sıkıp işe gitti.

Beth kocasının bu parfüm kokusuna bayılıyordu.Ona delicesine aşık olduğunu düşündü ve yüzünde bir tebessüm oluştu.Artık kalkması gerektiğini düşünerek isteksizcede olsa yatağı düzeltip mutfağa doğru ilerledi.Dolabı açtığında yiyecek pek de bir şey olmadığını görüp marketten alışveriş yapması gerektiğini düşündü.Üstünü giyinip dışarı çıktı.

Hava oldukça sıcak ve nemliydi.Beth kulaklığını takıp telefonundan en sevdiği müziği açtı.Hep müzik dinleyip hemde yürüyordu.Şapka almadığına pişman oldu.Ama artık bunun pekde önemi yoktu.

Yolda yürürken annesinin elini sıkıca tutmuş küçük,tatlı bir kız çocuğu gördü.Dayanamayıp yanlarına gitti.

''Ah,küçük kız.Sen ne kadar şirin şeysin böyle?''

Ne olduğunu anlamadan annesi çocuğunu çekiştirerek;

''Yürü çabuk Isabel.Geç kaldık.Bu kadar uyuşuk olmana tahammül edemiyorum!'' diye söylendi.

Beth,kadının neden kendisine,sanki görünmez biri gibi hiç oralı olmadığını anlamadı.Çok üzülmüştü.Eğer onun bir kızı olsa ona asla bu kadın gibi davranmayacağını düşünüp,kadına içinden küfürler yağdırdı.

Eve geldiğinde oldukça yorulmuş,kendini bitkin hissetmişti.Biricik kocası gelmeden hemen yemek yapmaya koyuldu.Hemen buzluktan çıkardığı balıkları kızartmaya başladı.

Akşama doğru kapı çaldı. Beth yavaşça kapıya doğru yürüyerek kapıyı açtı.Kocası gelmişti.

''Ah sevgilim hoşgeldin.Seni çok özledim.''

Kocası oldukça gergin görünüyordu.Beth'i sadece öpmüş,bir şey söylemeden üstünü değiştirmeye gitmişti.

Akşam yemeğe oturduklarında Daniel sessizliğini bozarak;

''Canım ben senin önceden konuştuğumuz bir konu hakkında konuşmak istiyorum.''

Beth şaşırmış,önceden ne konusu konuştuklarını hatırlamaya çalışıyordu.Daniel devam etti;

''Madem bir çocuk sahibi olamıyoruz.Ben bir çocuğu evlatlık edinmemizi istiyorum.''

Önceden bu konuyu konuşmuşlardı ama Beth hala hamile olabileceğini düşünüp bu konu üzerinde pek durmamıştı.

''Bu konuda ne söylesem bilemiyorum.Ama sanırım artık bundan başka çaremiz yok.Sana bi çocuk veremedim,hiç değilse onu sahipleneceğimiz,evin neşesi olan birisi olur hayatımızda.''

Daniel belli etmesede çok sevinmişti.Bunu belli edip karısını pek üzmek istemiyordu.O gün yemek yedikten sonra biraz televizyon izleyip hemen yattılar.Çünkü diğer gün erkenden kalkacak,yuvadan küçük bir çocuk sahipleneceklerdi. Beth' gece kocası uyuduktan sonra kendisi uykuya dalamadı.Üzgün,ama bir o kadar da heyecanlıydı yarın için.

-YORUMLARINIZI BEKLİYORUM ARKADAŞLAR.FİKİRLERİNİZ BENİM İÇİN ÖNEMLİ.