Housemate || taegyu

№.Final

"Ev arkadaşı olmaktan daha fazlası olduğumuzu hissediyorum ve bu hislerle bir süredir yaşıyorum."

İtiraf etti Taehyun onu dinlediğini düşündüğü duvara karşı. Gözü bir yandan aynadaki yansımasına kayıyor bir yandan da elindeki yeni yazılmış şarkı sözlerine bakıyordu. Prova yapıyordu kendince kendini ifade etmek amacıyla. Prova olmasının ötesine taşıyacak cesareti kendinde bir türlü bulamıyordu ancak yapmayı da çok istiyordu.

Taehyun tıkanmış bir vaziyette sahne arkasındaki odada  öylece otururken odaya giren Soobin ile ona dönmüştü. Taehyun'a selam verip yanına oturdu. İç çeken arkadaşının sorununun ne olduğunu biliyordu bu yüzden ona sormadı ama belki tavsiye verebilir ya da cesaretlendirebilirdi.

"Bu kadar çok düşünmek yerine neden direkt söylemiyorsun. Söyle gitsin. Sonucunda alacağın tepki her türlü aynı olacak neden bunu geciktiriyorsun ki?"

Taehyun tekrardan iç çekerek yüzünü Soobin'e çevirdi. "Bilmiyorum sadece... Sadece... Ah buna bile cevabım yok." Elini alnına vuran Taehyun ile Soobin buna gülmüştü. "Biraz bana benzemelisin. Kai'den hoşlandığımı anlar anlamaz bir saniye bile beklemeden itiraf ettim ve şimdi sevgiliyiz."

Soobin kendiyle gurur duyar şekilde bir duruş sergilerken duyduğu ile gözleri kocaman açılan Taehyun bundan daha yeni haberi olduğu için oldukça şaşkındı. "Ne zaman söylemeyi düşünüyordun acaba?" Yalancı bir kızgınlıkla Soobin'e sorduğunda o sadece güldü. "Konumuz şu an bu değil. Bence daha fazla bekleme hemen şimdi git ve söyle." Soobin ayağa kalkıp Taehyun'u da kaldırdığında Taehyun duraksadı.

"Bekle bir dakika o şu an burada mı? Ne zaman geldi? Geleceğinden haberim bile yoktu. Hazır değilim buna, yapamam." Taehyun telaşla konuştuğunda Soobin kaşlarını çattı ve Taehyun'u iki omuzundan tutarak kendisine bakmasını sağladı. "Eğer böyle korkak olacaksan seni arkadaşımdan uzak tutacağım. Beomgyu'nun daha duygularını söylemeye cesareti olmayan birine hisleri olması onu ileride üzecektir, buna izin veremem."

Geri çekildi ve odadan çıkmadan önce son kez Taehyun'a döndü. "Geliyor musun?" Ayakta dikilip hala karşıya bakan Taehyun'u görünce nefesini verdi usanmışçasına Soobin. Bilmiyordu ki Beomgyu'nun da aynı şekilde hisleri olduğunu duyduğu için birazcık şaşırmış olduğunu Taehyun'un. Bunu bilmediği gibi de onu biraz korkutmak amacıyla son kez konuştu.

"İyi öyleyse, Beomgyu'yla şimdi konuşacağım ve o evden taşınmasını da sağlayacağım." Daha sonra odadan çıkmıştı. Taehyun her şeyin farkına biraz geç vardığında gözleri korkuyla açılmış ve kafasını Soobin'in gittiğini bile görmediği kapıya çevirmişti. Aceleyle boynunda asılı olan gitarını bile unutup odadan çıkmış ve gözleri etrafta Soobin'i aramıştı.

Onu sahneye çıkarken yanında da Beomgyu'yla gördüğünde kalbi ağzında atmaya başlamıştı. Soobin'in bu kadar ciddi olduğunu bilmiyordu aslında Soobin'in sadece korkutmaya çalıştığından habersiz. Bu yüzden hızla sahneye çıktığında henüz perdelerin kapalı olmasını fırsat bilerek Soobin'i durdurmak üzere üstüne koşmuştu.

Ama Soobin bir anda Beomgyu'nun önünden çekildiğinde hızını alamayan Taehyun bu atağı beklemediğinden Beomgyu'ya çarpımış ve bir nevi üzerine yapışmıştı. Beomgyu da bunu beklemediğinden düşmemek için Taehyun'u kollarından tutmuştu ve şaşkın gözlerle ona bakıyordu.

"Taehyun?" Beomgyu konuştuğunda Taehyun kafasını geri çekti ve çarptığı çocuğa çıkardı gözlerini. Birbirlerine sarılmış gibi duruyorlardı her ne kadar tuhaf bir karşılaşma olsa da. "Ah Beomgyu, şey kusura bakma. Hızımı alamadım."

"Sorun değil ama niye acele eder gibi bir halin var?" Taehyun gergince gülerken hem cevap bulmaya çalışıyor hem de yanlarından çoktan ayrılan Soobin'i arıyordu gözleri. Ona gününü gösterecekti mutlaka. "Buraya geleceğini bilmiyordum görünce yanına gelmek istemiştim." Yalan değildi ama aslı da bu değildi.

Beomgyu'nun gözleri parladığında Taehyun buna şahit olduğu için hem şaşkın hem de buna sebep olduğu için mutluydu. Bundan cesaret alarak önce geri çekilmiş daha sonra Beomgyu'nun iki yana düşen ellerini tutmuştu.

"Sana söylemek istediğim şeylerde var." Beomgyu devam etmesini bekler şekilde kafasını sallamış ve ellerinin tutulmasına karşı olan heyecanını bastırmaya çalışmıştı.

O sırada açılan sahne perdesini ve üzerlerine tutulan ışığı fark etseler bile şu an tek odakları birbirleriydi. "Seni görmeden önce..." Diye başladı sözlerine Taehyun. "Sadece varlığından haberdardım.  Seni görmeden bile evin her yerinde hissedebiliyordum." Bir adım yaklaştı. "Seninle o sabah karşılaştığımda beklemesem bile yabancılık çekmedim. Tüm varlığına alıştırdın beni ve ben bu alışkanlığı bırakmak istemiyorum."

İçindeki hislerin bir havai fişek gibi patladığını hissediyordu Beomgyu. Taehyun'un dedikleri duygularını okşamıştı adeta. "Biz her zaman bir ev arkadaşı olmaktan fazlasıydık ve ben bu belirsizliği yıkmak istiyorum. Sana karşı çok fazla güzel his besliyorum ve senden onları kabul edebilmeni istiyorum. Benimle daha fazlası olmak ister misin Beomgyu?"

Beomgyu o kadar güzel hissediyordu ki bunu asla tarif edemezdi. Taehyun'un kendisi zaten güzel hissettiriyordu ve şimdi hisleri de güzel hissettiriyordu. Kendinin itiraf edebileceğinden daha güzel bir şekilde kendini açıkladığında Beomgyu dolu gözlerle kafasını salladı ve sesli bir şekilde de kabul etti bu teklifi.

O sırada patlayan bir alkış tufanıyla ikiside korkmuş ve yüzlerini çevirmişti sese doğru. İzlendiklerini fark etmemişlerdi bile ve bu mekan tıka basa dolmuştu. Başta çekinmişler ve utanmışlardı ama gözleri tekrar birbirine döndüğünde buna gülmüş ve mutlu olmuşlardı.

Ardından sahneye çıkan grubun diğer üyelerinin çalmaya başladığı şarkıyla Taehyun önce bir duraksadı. Tanıdık melodi ile ne olduğunu anlamaya çalıştı. Bu daha yeni tamamladığı ve Beomgyu adına yazdığı şarkıydı ama hangi ara diye düşünürken Soobin'in yanına geldiğinde kağıtları almış olabileceği aklına gelirken diyecek bir şey bulamamış ve Beomgyu'nun yanında oluşuyla o da katılmıştı çalmaya.

Beomgyu çalmaya başlayan grupla sahneden inmesi gerektiğini düşünürken Taehyun'un onu durdurması ve gözlerinin içine bakarak söylemeye başladığı şarkı ile merakla bekledi orada. Şarkı ilerledikçe ve sözleri duydukça anlıyordu Beomgyu, Taehyun'un sözleri ona bahşettiğini. Bu yüzden az önce sadece dolu olan gözleri bu sefer mutluluktan ağlamaya başlamıştı.

Taehyun'un sesine zaten mest oluyordu ve şimdi o ses kendisi için söylüyordu bu şarkıyı.

Bir an bir rüyanın içinde bile olduğunu düşünürken Taehyun'un dudaklarına bıraktığı öpücük uyandırdı onu düşüncelerinden. Tarif edilmez hissediyordu, Taehyun ona tarifsiz hissettiriyordu. Taehyun içinde Beomgyu öyle hissettiriyordu.

Onlar en başta kaderin oyunu gibi olan ve bir tesadüf gibi düşündüren şekilde asla karşılaşamayan ev arkadaşları olmaktan şimdi birbirlerini görmeden geçirmek istedikleri bir zaman bile olmasını istemeyen ruh eşleri olmuşlardı. Onların hikayeleri de böyleydi işte.

.
.
.

Şok oldunuz dimi finali görünce MAKSHXİAJAOSMPZKEOXJEOZMALXMEOXJAOMSXMRCJDOCKSPPXKDO

Sövmeyin pls en başından beri minific olarak düşünmüştüm...

Yani çok şey değiştirdim gidişatta ama hiçbirinin sonunu göremedim ya da içime sinmedi, bu son da içime sinmedi ama en azından istediğim gibi soft bir fic oldu...

Ve smut yok diye de zort oldunuz mu MAKSJXODJXOSKSOXKDOXKSLZMXCKXL

Ya komik geliyor niye bilmiyorum yani zort etmeyi seviyorum diye galiba çok dövmeyin beni ama ficin diğer ficlerime göre daha çok tutması beni en çok şaşırtan şeydi sıkıcı geliyor bana genel olarak kendi ficimde olsa eheh

Öyle işte bir sona daha geldik ve buraya kadar okuyan herkesin gözlerine sağlık beğendiyseniz ne mutlu bana başka ficlerime de (güzel olur mu şüpheli) beklerim 🥺🤍✨🪄

NE FARK ETTİM SENENİN SON FİCİ OHA AĞLİCAM 😭😭😭😭

Diyecek bir şeyim kalmadı sanırım bu yüzden bu ficte de son kez hoşçakalın ❤️❤️