Housemate || taegyu

№.8

Beomgyu odasından çıkmıyordu. Taehyun'un çaldığı geceden beri bir gün geçmişti ve Taehyun'la adam akıllı konuşmadan kendini odaya kapamış hiçbir şey içinde çıkmıyordu. Taehyun ona seslendiğinde bile düzgün cevap vermiyor kapının ardından bir iki mırıltı çıkarıyordu.

Taehyun ne hissetmesi gerektiğinden emin olamadı. Neden odaya kapatmıştı ki kendini? Taehyun o gece eve giderlerken de sormuştu, beğenip beğenmediğini. Ama Beomgyu camdan dışarı dalmış bir vaziyette bakıyor ve sadece onaylar mırıltılar çıkarıyordu.

Taehyun hevesinin biraz kaçtığını hissederken Beomgyu'nun bu tavrını anlamdırmaya çalıştı. Sahneye çıkana kadar her şey normaldi aralarında. Sahne alırken ise gözünü bir kez bile Beomgyu'dan ayırmamış onun hayranlıkla bakan yüzünü izlemişti. Bu yüzden aklı daha çok karışıyordu ya, öyle bir ifadeyle izlerken neden sonrasında yüzüne bile bakmamıştı?

Taehyun daha fazla dayanamayacağını hissederek uzandığı yatağından kalktı ve yalancı bir öfkeyle Beomgyu'nun odasına ilerledi. Kapının kilitli olmadığını biliyordu ama asla Beomgyu içeri girmesine izin vermeden giremeyeceği için girmemişti şimdiye kadar ama hemen yan odasındayken ve o sesini bile çıkartmıyorken endişesinin artması da normaldi. Onu görmese yaptığı her şey aksine gider gibiydi sanki.

Kapıyı bile çalmadan direkt açmış ve içeri girmişti fakat asla beklediği manzara da bu değildi. Oda ayak basamayacağı kadar dağınık ve her bir tarafta kağıt parçaları ve üzeri dolu çizimler vardı. Sadece bu da değil koca bir tuval önünde odaklanarak bir şeyler çizen Beomgyu Taehyun'un ani girişiyle korkmuş ve oturduğu yerden yere düşmüştü.

Kalçasını tutarak ayaklandığında odaya kimin girdiğini fark etmiş ve telaşla ayaklanmıştı. "Tae-Taehyun! Neden öyle habersiz giriyorsun çık çabuk." Beomgyu Taehyun'u odadan çıkarmak için onun önüne geldiğinde yerdeki kağıtlar ayağının kaymasına ve tekrar düşmesine sebep olmuşken kendini bu kağıtlarla birlikte yakmak istemişti.

O sırada gözü kağıtlarda ve üzerindeki çizimlerde olan Taehyun büyük bir şaşkınlık içerisindeydi öyle ki Beomgyu'nun düşüşünü bile görmemişti. Yere eğilip eline rastgele bir kağıdı aldığında üzerindeki çizimde kendi olduğunu gördü. Üstelik sadece bu kağıt değil her bir kağıdın üzerinde farklı farklı kendine ait çizimler vardı.

Odada ilerleyip diğer çizimlere de bakarken şaşkınlığı kat ve kat artıyordu. Ayakları onu  Beomgyu'nun az önce önünde olduğu tuvale getirdiğinde sırtına atlayıp gözlerini kapatmaya çalışan Beomgyu ona engel olamamıştı. Beomgyu pes ederek iç çektiğinde hala sırtında onu tutan Taehyun'la tuvale bakıyordu.

Üstünde Taehyun'un gitarıyla gösterdiği performansın henüz tamamlanmamış bir resmi vardı ve Taehyun o kadar hayran kaldı ki Beomgyu'nun gözünden böyle göründüğünü görmek ona büyük bir onur vermişti. "Bu inanılmaz." Taehyun mest olmuş bir şekilde ağzından bir iki kelime çıkarırken Beomgyu duyduğuyla yüzüne bir gülümseme yerleştirmişti.

Taehyun her ne kadar gözlerini ayıramasa da artık o şekilde duramayacaklarından dolayı Beomgyu'nun yatağına oturmuş ve sorgular gözlerle yanındaki çocuğa bakmıştı. Beomgyu hem yakalanmanın verdiği utançla hem de Taehyun'un bakışlarıyla gergince gülmüş ve yutkunmuştu.

"Benimle konuşmamanın nedeni bunlar yüzünden miydi?" Taehyun ilk sorusunu sorduğunda Beomgyu suçluluk hissiyle kafasını aşağı yukarı salladı. "Taehyun..." Beomgyu derin bir nefes alarak başladı diyeceklerine. "Çok büyüleyiciydin." Beomgyu her ne kadar düşüncelerini ifade ediyor olsa da aynı zamanda bir iltifat ediyor olması onu utandırmıştı ama gözlerini kaçırmadı bu sefer.

"Hiçbir anı kaçırmak istemediğim için gözümü bile kırpmadan izledim ama tabii böylelikle video çekmeyi unutmuşum. Bu yüzden o görüntüleri unutmamak için konuşmadım. Aklıma başka düşünceler girerse unuturmuşum gibi hissettim bu yüzden eve gelir gelmez aklımdaki her ayrıntıyı çizmeye başladım." Eliyle kağıtları gösterdiğinde daha iyi anlaşılıyordu dediği.