Arkadaslar eger okuyorsaniz yorum yapmayi veya begenmeyi unutmayin lutfen. Sizden guc bulup yazmaya ihtiyacim var. Bunun disinda kendimi bosu bosuna gereksiz bir sekilde yaziyor gibi hissediyorum cunku. Sizi seviyorum...
Görselde Hilal'in Vurallara giderken kombin bulunmakta.
Giydigim toz pembe dar paca pantolonumun uzerine krem rengi dantel desenli bluzumu kombin ettigimde gözlerime ince bir eyeliner cekerek aynamin önunden kalktim. Gayet siradan ve sik durduguma kanaat getirince sari duz saclarimi salarak dudaklarima son kez pembe parlaticimi surdum. Kolumdaki saatime baktigimda Vural'in evime gelip beni almasina hemen hemen en fazla on dakika kaldigini fark ederek soz kez boy aynamdan kendimi suzdum. Rahatlamis bir ifadeyle gri boydan cantami boynumdan gecirerek cep telefonumu cebime sıkıstırdım. Odamdan ciktiktan sonra merdivenlerden indigimde soz kez kol saatime göz atarak televizyonun karsisindaki koltukta oturmus televizyon izlemekte olan Zeynep'in yanina yöneldim. Sessizce yaninda otururken bakislarini bana cevirdigini hissettigim Zeynep'e göz ucuyla bakarak gulumsedim. Tam bir saattir televizyonun karsisinda oturmus film izliyordu ve bu benim yapacagim en son seylerden biriydi. Uzun bir sure kalamazdim ben televizyonun yaninda. Takip ettigim bir dizi veya bir film de olmayinca uzun sure televizyon izlemek yapmaktan pek hoslanmadigim bir sey haline geliyordu.
"Cok hos görunuyorsun."
Zeynep'in samimi cikan sesi ile bakislarimi tamamen ona yönelterek sicak bir sekilde gulumsedim.
"Tesekkur ederim."
Uzerimde tedirginlik vardi aslinda. Sonucta cok kisa bir suredir tanidigim kisilerin evine gidecektim. Aileleriyle tanisacak ve oldukca sicak ve samimi görunecektim. Yani öyle görunmek zorundaydim cunku Melek'i istedigim, özledigim her dakika, her saniye, belki de her gun rahatca görebilmek istiyordum. Onunla oynayarak rahatlamak istiyordum ve bu da ailesinin bana guvenmesini gerektiriyordu. Bana guvenmeli ve inanmalilardi ki Melek'i istedigim zaman görebileyim.
"Bu kadar kasma kendini. Rahat ol. Hersey olacagina varir."
Zeynep'in rahatlatmak istercesine söyledigi sözler ile derin bir nefes alarak dudaklarimi buzdum. Zeynep artik sadece bakislariyla bile ne demek istedigimi, ne dusundugumu, ne hissettigimi anlayabilen bir kizdi. O gercekten zekiydi. Ya da, beni gercekten iyi tanimisti.
Omuz silkerek kafami koltugun kösesine dayadim.
O da izledigi programa geri döndugunde disaridan gelen korna sesleri ile bakislarimi kapiya yönelterek ofladim. Bakislarim Zeynep'e kaydiginda onun da bana gulumseyerek baktigini fark ederek ben de gulumsedim ve ayaklandim. O da ayaklandiginda kisa bir sure sarildim ve ayrildigimizda konustum.
"Ne kadar sure orada kalacagimi bilmiyorum. Görusuruz."
Kafa salladiktan sonra yuzundeki gulumsemesini silmeden konustu.
"Görusuruz."
Derin bir nefes vererek kapiya yönelerek ayakkabiliktaki kahverengi babetlerimi ayagima gecirdikten sonra kapiyi acarak evden disariya attim kendimi. Hava sicakti cunku yaz ayindaydik. Bu yuzden ceket veya hirka alma gereginde bulunmamistim. Gulumseyerek arabanin icerisinde bana bakan Vural ile hizli adimlarla yanina yuruyerek ön koltugun kapisini actim ve iceriye girdim.
"Merhaba tekrar."
Gulerek söyledigi seyler ile ben de gulumseyerek konustum.
"Merhaba."
Cok kisa bir sure beni inceledigini fark etsem de umursamamaya calisarak kafami cama cevirdim. O da daha fazla konusmadan arabayi calisirdiginda derin bir nefes alip vererek yanindan hizla gectigimiz, birbirlerine karismis apartmanlari izmeye basladim. Asfalt yola girdigimizde kafami dikkatle yolu inceleyen Vural'a cevirerek konustum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYAT ARKADASIM
Romance"Hilal?" Kafam egik bir sekilde karsisinda öylece dururken öylesine gucsuzdum ki. Birinin bana guc vermesine ihtiyacim vardi. Ve nedense icimden bir ses onda guven bulacagimi, acimi azaltacagini söyluyordu. Kisa surede alismistim ona. Onun kollarind...
