Görselde Vural'in kiz kardesi Sevgi.
Yolda Sevgi'nin arabasiyla evime dogru ilerlerken konustum.
"Zahmet oldu sana da ya, kusura bakma."
Yuzumdeki minnettar gulumsemeyle Sevgi'ye döndugumde gulumseyerek gözlerini devirdi.
"Sacmalama kizim. Ne demek."
Sevgi cok kafa bir kizdi. Henuz yeni tanismistik evet, ama samimiligi onu o kadar guzellestiriyordu ki... Cok guzel ve cekici bir kiz olmasina kendini begenmis tavirlarini görmemistim simdiye kadar. Aksine, o kadar tatli ve yakindi ki yeni tanidiklarina karsi bile. Bunun sadece bana karsi tavirlar olmadigi bariz ortadaydi.
"Ya aslinda kendi arabam var benim. Ama beni Vural almaya geldigi icin... Kendi arabamla da gelemedim haliyle..."
"Aciklama yapmana gerek yok ya. Farkindayim zaten her seyin."
Söylediklerine karsi gulumsedigimde devam etti.
"Ehliyetin var yani?"
Siritan yuzune kisa bir sure bakarak konustum. Gulerken ne kadar cezbedici oldugunun farkinda miydi bu kiz? Ahh, tabiki etkilendigimi söylemiyordum. Sadece... Gercekler iste! Kiz kiza....Iyh! Igrenc!
"Resit olduktan sonra yaptigim ilk seydi desem? Kisaca, bir yildir ehliyetim var."
Kafasini sallayarak önune döndugunde ben de sustum. Evime tarif ede ede vardigimizda derin bir nefes alarak Sevgi'ye döndum.
"Cok tesekkur ederim."
Gulumseyerek rica ettiginde arabadan indim.
"Görusuruz ozaman."
Kafami sag omzuma egerek gulumsedigimde gulumseyerek karsilik verdi.
"Görusuruz canim."
Ben eve dogru adimlarken o coktan gözden kaybolmustu bile. Eve girdigimde karsimda bir adet kaslari catik bir Zeynep beklemiyordum tabi...! Yuzundeki ifade sinirden cok, azarlar sekildeydi. Ahh! Dogru ya! Dun gece Vurallarda kalacagima dair haber vermemistim Zeynep'e.
"Sen dun gece nerede-"
Hizla araya girerek kendimi savunmaya gectim.
"Dun gece Vurallarda kaldim."
Söylediklerimle kaslari eski halini alirken gözlerini devirdi.
"Daha ilk gunden, Bismillah!"
Ben de gözlerimi devirerek omuz silktim.
"Israr ettiler kizim anlasana ya. O sirada da sana haber vermek aklimin ucundan bile gecmedi."
Gözleri hesap sorarcasina kisilirken kollarini önunde kavusturdu.
"Baskalari hemen de unutturdu bizi yani? Iyi, öyle olsun."
Trip atarak arkasini döndugunde kikirdayarak konustum.
"Ben bu tribi en son orta okulda atmistim Zeynep. Cocuk musun sen?"
O da bu dedigime kikirdayarak bana döndu tekrar.
"Gönlumu alman gerekirdi, gönlumu! Tribimi curutmen degil...!"
Ufak bir kahkaha patlattigimda o da gulerek benimle beraber televizyon odasina dogru yurudu.
"Nasil gecti bakalim dunun?"
"Guzeldi."
Gunumu tek bir kelimeyle anlattigimda hizla yanima oturarak vucudunu bana döndurdu. Gözumun ucuyla ona bakarken derin bir nefes vererek konustu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYAT ARKADASIM
Roman d'amour"Hilal?" Kafam egik bir sekilde karsisinda öylece dururken öylesine gucsuzdum ki. Birinin bana guc vermesine ihtiyacim vardi. Ve nedense icimden bir ses onda guven bulacagimi, acimi azaltacagini söyluyordu. Kisa surede alismistim ona. Onun kollarind...
