Görseldeki resmimiz Hilal karakterimizi canlandiran Serenay Sarikaya.
Oturdugum mezarligin basinda hickiriklarla elimi topragin uzerinde gezdirdim. Konusamiyordum... Ustelik bugun onun dogum gunuydu. Sadece iki ay önce kaybetmistim onu da. Ahh..Yine trafik kazasi...Annem 7 yasinda trafik kazasinda, babam ise iki ay önce ayni sekilde ölume terk edilmisti..Sahi, kaderleri miydi ayni sekilde ölmek?
Derin bir nefes alarak yutkundum...Konusmak istedikce, konusmaya calistikca bogazim dugumleniyordu sanki. Hickiriklarla gözyaslarimi sildim yenilerinin akmasini umursamadan...
"Baba..."
Agzimdan dökulen kelimeyle aglamam siddetini arttirirken kafami egerek topragin uzerinde olan elimle topragi oksadim..
"Annem gitti, sen niye gidip beni yalniz biraktin baba?"
Sesim titrek ve kisikti..Konustukca bogazim agriyor, ses tellerim kopacakmiscasini titriyordu sanki. Nefes almak suan öylesine zordu ki..
Tekrar titrek bir nefes alarak gulumsemeye calistim..
"Dogum gunun kutlu olsun birtanem..."
Onun dogum gununun mukemmel olmasi icin ne hayaller kuruyordum daha iki ay öncesine kadar... Mesela sabah onu ise yollamayacak, ve aksama kadar hizmet edecektim ona...Elini soguk sudan sicak suya sokmayacak ve tek amacimi onu mutlu etmek olarak belleyecektim.. Yanina oturup babamin isi yuzunden izleyemedigi Real-Madrid - Barcelona macini acacak, ve her gol atildikca beraber "GOLL!" diye sevinc cigliklari atarak birbirimize sarilacaktik.. Sonra ben ona meyve ikram edecek k ve bu tatli haline gulumseyip yanagina kucuk bir öpucuk konduracaktim... Ona en sevdigi yemekleri hazirlayacak ve butun gun onun mutlulugu icin ugrasacaktim... Hediye olarak da ikimizin birbirine sarilmis fotografini cercevelettirecek ve odasindaki duvara asacaktim..Aynisindan kendime de hazirlayip ic cekip gulumseyecektim...
Öylesine guzel ve öylesine huzurlu hayallerim vardi ki onunla ilgili... Her gunumu varligina sukrederek gecirirken bu ölum öylesine ani gelmisti ki.. Birden bire buyuk bir boslukta kaybolmus ve yolumu arama cabalarina girmistim sanki...
Usulca babamin mezarina bitisik olan annemin mezarina dönerek yuzume buruk bir gulumseme yerlestirdim..
"Anne..."
Hickiriklarim dinse de hizla akmakta olan gözyaslarimin henuz dinmemisti...
"Babami görebiliyorsan, eger yanindaysa... onun dogum gununu kutlayip benim icin saril, öp tamam mi?"
Gözlerimi ikisininde mezarinin uzerinde gezdirerek derin bir nefes alip verdim ve yutkundum..
"Cok özledim..."
Gözyaslarim usulca yanagimdan duserken son kez ikisinin de mezarina bakarak ayaklandim.. Artik toparlanmam gerekiyordu...Sabahin saat on bir bucugunda buraya gelmistim ve bir suredir burada oturuyordum..
Ellerimi ikisinin de mezar taslarinin uzerinde gezdirip, oksayarak fisildadim.
"Sizi seviyorum..."
Halsiz ve bitkin adimlarla oradan uzaklasarak mezarligin cikis kapisina ilerledim... Sonunda mezarliktan ciktigimda gözyaslarimi elimle silerek yavaslamis olan gözyaslarimi geri yollamaya calistim... Sakinlesmistim artik...Gözyaslarim inadima akmiyor, ve hickiriklarim artik varliklarini belli etmiyorlardi...
Yavasca basimdaki örtuyu cikartarak cantamin icine katlayip koydum... Eve dogru ilerliyordum ama mezarliktan sonra eve girmek pek de ic acici görunmuyordu. Disarda durup, az da olsa huzur bulmaya ihtiyacim vardi...
Adimlarimi parka dogru atarak yavas ve sakin adimlarla yurumeye basladim.. Evim bu parka biraz uzak da olsa umursamadim.. Taksi ler geciyordu ve onunla geri dönebilirdim.. Cocuklari izleyerek huzur bulabildim...Onlari izlemeyi seviyordum. Yurumek simdilik iyi geliyordu uzerimdeki yorgunluga ragmen... Sonunda parka yaklastigimda adimlarimi iceriye yönelterek oynayan cocuklari görebilecegim bir banka oturdum... Hepsi öylesine civil civil, öylesine neseliydiki !Hicbir problemleri olmadan..hayatlarindaki sorunlardan bir haber surduruyorlardi yasamlarini, mutluluklarini... En fazla 6-7 yas arasindaydilar...Birzamanlar ben de böylesine huzurlu, ve neseliydim... Ahh...BIRZAMANLAR! Ne yazikki hayat bana da göstemisti iste böylesine aci dolu gunleri... Anne sevgisini 7 yasinda elimden almis, ve birden bire kalbimde bir bosluk acmisti.. Iki ay öncesine kadar baba sevgisini, sefkatini silip almisti elimden...Ikinci bir bosluk... Sahi, daha fazla bosluk acilabilir miydi kalbimde?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYAT ARKADASIM
Romansa"Hilal?" Kafam egik bir sekilde karsisinda öylece dururken öylesine gucsuzdum ki. Birinin bana guc vermesine ihtiyacim vardi. Ve nedense icimden bir ses onda guven bulacagimi, acimi azaltacagini söyluyordu. Kisa surede alismistim ona. Onun kollarind...
