SEYRE DURSUN | Yarı Texting

1.3

Merhaba, Nasılsınız ?
İyi okumalarrr 💕

——————————————————————

"Kandırmadım, ben askerlikten devam etmeye karar verdim Ahu."

Söylediği cümleden sonra kal gelmişti. Söylediği şeyin farkında mıydı acaba, ne demek askerlikten devam edecekti.

Bakışlarımı bir süre daha boşlukta sabit tuttum. Nasıl bir tepki vereceğimi bilmiyordum, fazla tepki verecek kadar yakın değildik ama tepki vermeyecek kadar da uzak değildik.

"Ee bir şey söylemeyecek misin?" Bakışlarını bana değilde yola çevirmeliydi yoksa her an kaza yapabilirdik.

Başımı sola döndürüp bu sefer onun yüzüne bakarak düşündüm. Geçen sefer sahilde benimle konuştuğu şey demekki bu konu ile alakalıydı. Ben adama gaz mı vermiş olmuştum şimdi.

"Ne diyebilirim ki hayırlı olsun demek düşer sadece bize." Bu kararı almasına şaşırmıştım ama çocukluk hayali olduğunun da farkındaydım. 

"Aylin teyze çok üzülecek biliyorsun değil mi?" Yoldaki bakışlarını çekmeden başını salladı.

"Farkındayım çok üzülecek ama eninde sonunda alışmak zorunda kalacak, hem yanında siz varsınız seni de kızı gibi görüyor,  onu tek bırakmayacak birileri olduğu için içim rahat." Şu an annesini bize emanet ettiği için üzerime daha çok büyük bir yük binmişti.

"Alışabileceğinden emin misin?" Aslında sormak istediğim soru nasıl olduğuydu ama bunu sorarsam nasıl bir tepki alacağımı pek bilemiyordum.

"Alışmak zorunda, bugünü atlatırsam her şeyi atlatmış olacağım." Bunu herkese söylemek çok zordu, asıl olaydı buydu gerisi zaten kolaydı herkesin alışmasını beklemekti.

Tek gerginliği muhtemelen insanların ne tepki vereceğiydi gerçi insanları da takmazdı o, Aylin teyze dışında kimse onun için önemli değildi.

"Peki sen nasılsın, senin içinde yeni bir başlangıç olacak kendini hazır hissediyor musun?" Bu kadar saçmalayarakta sorulmaz. Dışarıda olan bakışları kısacık bana değip geri önüne dönmüştü. Yüzündeki gülümsemeyi de görebiliyordum.

"Hazır hissediyorum, benim hazır olmadığım ne olabilir ki bu dünyada?" Bu erkeklerin bu egosuna sinir oluyordum, gurunuzdan ödün verince ölmüyorsunuz haberiniz olsun.

Yan yatmaktan boynum acıdığı için yine önüme döndüm yeşillik alanlara cidden bayılıyordum, genel olarak yeşil olan her şeye bayılıyordum gerçi. Bu piknik işini de kim çıkartmıştı bilmiyorum ama kesinlikle bana çok iyi gelecekti.

"Sen in ben arabayı park edip geliyorum." Bir şey söylemeden arabadan inmiştim. Annemlerin nerede olduğu hakkında bir fikrim yoktu, hızlıca mesaj atıp tam konum belirtmesini istedim.

Kartal abi o arada nereye gitti bilmiyordum, arabayı park etmek için bu kadar uzağa gitmesine gerek var mıydı?

Annemden gelen mesaj ile Kartal abiye kısa mesaj gönderip onların yanına yürümeye başladım.