SEYRE DURSUN | Yarı Texting

1.8

Merhaba, iyi okumalar
Yorum ve oy vermeyi unutmayın 💗

———————————————

"Kuzen misiniz?" Aklımdaki cümleler hemen dilimden dökülmüştü. Hepsinin bakışının bende olduğunu hissediyordum ama ben bakışlarımı karşımdaki kişiden çekmedim.

"Evet en sevdiği kuzeniyim hatta." Sonda cümlesini alaya doğru çevirmişti. Hangi taraftan kuzen olduğunuz lazımdı bana.

"Merve'yi tanıyor musun?" Elleriyle hafif saçlarını karıştırdı odağım oraya kaydı, saçları çok karışık duruyordu kötü durmuyordu aksine aşırı hoş gözüküyordu.

"Sarıdan bahsediyorsan evet o da benim kuzenim." Ve ben bunu yeni mi öğreniyordum. Merve bizi daha önce nasıl tanıştırmamıştı.

"Merve dayımın kızı, Barlas teyzemin oğlu." Betül'ün olaya el atmasıyla bir şeyler kafamda oturmuştu.

"Burada mı kalıyorsun seni hiç görmedim?" Hiç tartmadan düşündüğüm şeyleri söylemek suç olsaydı kesinlikle şu an bir suçlu olurdum.

"Beni görmek mi istiyordun?"

"Buradan bu anlamı nasıl çıkartmış olabilirsin." Söylediğim şey ile daha çok sırıtmaya başladı. Ona yeni eğlence çıkmıştı anlaşılan.

"Yemekten sonra konuşuruz bu konuları." Kartal abinin araya girmesi ile göz devirdim ne güzel sohbet ediyorduk. Masaya gelen yemekleri inceledim ne ara sipariş etmişti bunları, benim bunlar ile karnımın doyması biraz imkansızdı gibi gözüküyordu buranın çıkışında Osman abiye gideceğim belli olmuştu.

Bir süre masada sadece Betül ablayla Kartal abiyi dinledik çok güzel çift olmuşlardı konuşmaları sakin sakin ilerliyordu. Ara sıra kafamı Asaf'a çevirsemde kafasını bu tarafa çevirmemişti ya da ben görmemiştim. Yemek çabuk bitmişti çünkü yemek yok diyeceğim kadar azdı kocaman tabağın ortasına küçücük şey koymuşlardı ben onu yemek pişerken piştiğini kontrol etmek için yiyordum.

Onlar hala konuşmaya devam ederken etrafa bakındım, Osman amcanın yeri buraya
yakındı tek başıma gitmem sorun olmazdı. Masadan aniden kalkınca tüm bakışları üzerime çektim.

"Nereye böyle?" Kartal abinin sorgu dolu bakışları altında çantamı aldım.

"Osman amcaya gideceğim, hem sizde biraz baş başa kalmış olursunuz." Sonlara doğru lafımı Barlas ile ikimize ithafen yapmıştım burada fazlalık gibi duruyorduk. O da beni onaylar gibi masadan kalkıp yanıma geldi.
Yani kalkalım masadan dedim de gel dibime demedim be adam.

"Evet kesinlikle baş başa kalmalısınız sizin gününüz bugün ben bu küçüğe bakarım Kartal gözün arkada kalmasın." Küçük? Ben? Pardon?

"Pardon da-" cümlemi devam ettiremeden ağzımı kapattı. Temas etmiyordu sadece elini önünde tutuyordu ani hareketiyle sesim kesilmişti.

"Baya iyi anlaştık biz, merak etme sapasağlam getiririm kardeşini." Ağzımın önünde duran eline tırnaklarını batırmamla sonunda görüş alanımdan elini çekmişti.

"Öncelikle kardeşime gereksiz temastan kaçın, sana emanet ediyorum bir şey olursa senden bilirim." Alınan onayla arkamdaki kişiyi beklemeden restorandan çıktım.

"Hop hop nereye arabam bu tarafta." Arkamdan gelen sese dönmek yerine yürümeye devam ettim.

"Arabana bineceğimi kim söyledi?" Sesimi duyması için biraz yüksek sesle konuştum. Gideceğimiz yer çok uzak değildi arabaya ne gerek vardı. Aniden kolumdan tutulup durdurulmamla çeken kişiye çarptım.