VAMPİRLERİN DÖNÜMÜ:SEÇILENLER

Şehirdeki tehlikeli vampir kim?

Eve geldiğimde tüm gün Darhan'ın dediklerini düşündüm acaba şehirdeki yeni vampir kimdi? Bunu öğrenmek için yapmam gereken tek şey vardı.

Hava kararıyordu. Arabaya bindim ve ormanlık alanlara, şehirin girişine doğru gittim. Bir kaç kez arabayı aynı yolda sürdüm. Amma hiç bir vampir yoktu. Artık başka çare bulmaya çalıştım. Arabayı eve bıraktım ve ormanda yanlız başıma yürüdüm. Sesleri daha net duymak için yürümek zorundaydım. Yol oldukça sessiz ve insanlar için ürkünçtü. Böyle bir yerden araba geçerse genellikle vampirler müdahale olurlar.
Karanlıkta sessizce yürüyordum. Yolda araba filan yoktu. Bir anda uzakta birini gördüm. Yolun ortasında öylece duruyordu. Bir kaç dakika haraketsiz durdu ve bir anda yere uzandı. Işte o haraketiyle vampir olduğunu anladım. Vampirler genellikle ıssız yollarda yaralı ve ya ölü takliti yaparlar. Araba geldiğinde de BAM!

Vampirin yüzünü net göremiyordum. En iyisi uzaktan izlemekti. Kafası karıştığı zaman arkasından sessizce yakalaya bilirdim.

Işte o an geldi. Bir araba sesi gittikçe çoğalıyordu. Zaten biraz sonra göze gözüktü. Her şey normalinde irerliyordu. Adam arabayı durdurdu. Vampire yardım etməyə çalışdı. Arabasının arka kapısını açacakken, o vampir bir anda boynunu ısırdı ve kanını içmeye başladı. Bu tam zamanıydı. Koşarak arkasına geçtim. Kafasından tutdum ve hızla yere çaktım. Yüzüne baktığımda o vampirin Furkan Öcal olduğunu gördüm. Şaşırdığım için bir şey söyleyemedim. Yüzüne bakmaya devam ederek 'Furkan" dedim. Furkan ayağa kalkarak"Seni yenidən görmek güzel Deniz" dedi. Ben hala olayın şokundaydım:

– Bunca yıl sonra, burada ne yapıyorsun?

– Asıl sana sormalı. Bunca yıl sonra, şehirde ne işin var?

Yaralı adama yaklaştım ve gözlerimle onu manipüle ederek:
– Bu olanları unut. Kim sorarsa sorsun unut. Yolda giderken arabanın lastiğinde bir terslik olduğunu fark ettin ve bakmaya giderken köpek saldırdı. Şimdi adabana bin, git buradan.

Furkan sırıtarak konuşmaya başladı:

– Vay be! Demek iyi vampir olamaya başladın. Hatırlatayım. 80'lerde insanların kanını içerken boynunu kırıyordun.

– Bırak saçma-sapan konuşmayı. Ben değiştim. Bakıyordum da seni köpek etmişler. Kimin yalakası olmuşsun lan?!

– Kes be! Ben böyle efsaneyim. Asıl sen Akşam yemeğimi çaldın.

– Evimde daha çok var.

– Misafirlik diyorsun he?! Iyiymiş!

– Şimdi yalakalık yapmayı kes ve koşmaya başla. Böyle gidersek 1 saate anca varırız

Evime doğru koşmaya başladık. Bir kaç dakikadan sonra yetiştik. Ben kapıyı açar-açmaz, Furkan iterek içeriye girdi. Etrafa göz atdı:

– Dekorlar 80'lerdeki gibi. Amma hiç andırmıyor

– O yüzden mi tekte anladın?!

– Ben modern tercih ediyorum. Açıkçası burası sizin kendi eviniz bile değil. 80'lerde almıştınız. Ha doğru! Babam orayı esir aldı değil mi?!

Yeniden sinir bozucu şekilde sırıtmaya başladı. Ben aldırmamaya çalışıyordum:

– Söyle bakalım, Niye buradasın?!

– Önce yemeğimi ver. Ne var biraz nezaket canım!

Buz dolabından kan torbası aldım ve üzerine fırlattım:

– Al sana nezaket!

– Ben bundan bahsetmiyordum amma her neyse!

Kanı içerek anlatmaya başladı:

– Babam bana ulaşmayı başardı.

– Nerede kalıyordun?

– Şehir turundaydım diyelim. Amma bu sefer farklıydı. Son 6 senedir Islandiya'nın Gardhur şehrindeyim. Aslında bundan 70 yıl öncede Islandiya'da tam 8 yıl yaşadım

– Hani Modern biriydin?

– Hala öyleyim. Amma orası beni kendine çekiyor. Galiba evim gibi oldu.

– O zaman bir 70 yıl sonra gene orada 8 seneni geçirirsin

– Her yıl başka yulkedeyim. Bu kez babam bana yetişmeyi başardı. Eve vampirler gelmişti. Benim orada yaşadığımı anlamışlar. Öğrenir-öğrenmez hemen buraya geldim. Nereye gitsem adam hayatımı bozmayı beceriyor. Şimdi ben bozup öyle gideceğim

– Nereden öğrendin geldiğini?

– Güzelim her kesin kendisinin yönetdiği bir şehir vardır. Benimde Evim oradaydı ve oradakı her kes benim adamımdı. Şimdi anladın mı güzelim? Yoksa tekrar anlatayım mı?!

– Gevşek herif!

– Işte ondan burada bir kaç cinayet işleyip gideceğim.

– Ne kadarda garip. Baban seni melek sanıyor. Sense şeytanın ta' kendisisin!

– Bunu bana sen mi söylüyorsun?

Yeniden sırıtmaya başladı. Bende gıcık etmeye çalıştım:

– Yani demek istediğin Gizem için gelmedin.

Bir anda mimikleri değişti:

– Gizem burada mı?

– Hayır! Amma tüm vampirler bir araya gelmeye başladı. Net yakında gelecektir. Hadi ama Furkan! Bu kadar salak olmadığını biliyorum!

– Evet, aynen! Aslında senin için geldim. Yıllar sonra buradasın. Berki Gizem'de gelmiştir...

– Ya da salaksın! Gizem'in seni kullandığını görmüyorsun. Aç artık gözlerini Furkan! O eğer seni sevseydi yanına gelirdi. O kendini korumak için seni bile kullandı.

Bu lafima iyice bozulmuştu. Öfkeli şekilde bana bakıyordu. Amma aslında kendide artık gelecekleri biliyordu. Sadece kabullenmekte zorluk çekiyordu. Fazla üstüne gitmedim:

– Bu gece burada kal! Şehir bu aralar senin gibi vampirler için tehlikeli

Odama doğru giderken arkamdan beni incite bilecek o kelimeyi söyledi:

– Peki ya sen Deniz? Kağan için ne yapa bildin? Ben diyelim ki, boş bir hayal için çırpınıyorum. Sen Kağan'ı çok mu seviyordun da, onu o ölümün eşiğinde terk edip gittin? Ben o gece sizi kurtardım. Sevdiğim kadın için kendimi öldürdüm. Peki sen ne yaptın Deniz?

İstemsizce gözlerim doldu. Fazla ses çıkarmamaya çalıştım. Odama gittim ve lavaboya girerek musluğu açtım. Kendimi daha fazla tutamayacaktım. Ağlayarak aynada kendime baktım. Gözyaşlarımı sildim, yüzümü yıkadım. Odadan çıktım. Masaya bıraktığım kağıtı aldım. Bu Yağız'ın numarasıydı. Numarayı telefonuma kayıt ettim. Sonra ona aradım ve hemen telefonu açtı:
– Buyurun!

– İyi akşamlar Yiğit! Benim, Deniz!

– Evet, anladım!

– Üzgünüm bu saatde rahatsız ediyorum

– Hayır sorun değil!

– Sen bana bize gel demiştin. Baktımda yarın bir programım yok.

– O zaman harika. Okulun önünde görüşelim

– Yarın saat 6'te orada olacağım

– Tamam. Sana iyi geceler!

– İyi geceler!

Aslında Yiğit'le de tanışmak istiyordum. Amma Ablası Darhan hakkında ne biliyor, hepsini öğrenmem gerekti. Yiğit'i bu olaylardan uzak tutmam gerekti. Galiba yeniden aşık oluyordum...