Strange Hospital•Fic sequel

die

Dün akşam söylediğim gibi davanın detaylarını incelemiş dava için tekrar hazırlanmıştım.Benim stilim davaya bir hafta kala sanki ertesi gün dava olacakmış gibi tekrar tekrar çalışmaktı.

Sabah uyanıp rutin işlerimi halletim.Telofonum kıyafetlerimi katlarken çaldı.Bir numara arıyordu."Alo?Kimsiniz?"Karşıdan nefes sesleri geliyordu."Acil kardeşinin yattığı hastaneye gel.Kardeşin intihar etmiş..."

Karşıda ki ses doktor Seo Jun'a aitti.İntihar kelimesini duyduğum an kaskatı kesildim.Doktor bana sesleniyordu ama ben kendimde değildim.Kardeşim ile olan iyi kötü bütün anılarım geldi gözümün önüne.

30 saniye içinde kendime geldim.Hemen telefonu kapadım ve koşarak arabama gittim.

Kardeşime yetişebilmek için arabayı çok hızlı sürüyordum.Hızlı sürdüğüm sırada bir arabayı sürtmüş olmalıydım fakat umrumda bile değildi kardeşime yetişmem gerekiyordu.

Arabadan indim ve hızla hastane kapısına gittim.Avukat kimliğimi gösterdim ve aranmadan içeri girdim.Hastane özel hastane olduğu için araniyorduk ve çantalar kontrol makinesinden geçiyordu.Onunla uğraşmadım.

"Danielle...İntihar eden Danielle nerede?Kardeşim nerede!"

Danışman soluk soluğa bana yerini söyledi.Nefes bile alamıyordum.Ameliyathaneye alınmıştı.

Kardeşim asla intihara kalkışmazdı.Ölüm onun en büyük korkusuydu.Daha dün,bugün için doktoru ile plan yapmıştık.Çok mutluydu ve sağlığı çok iyiye gidiyordu.Daha geçen ay sapsarı olan kardeşim bu aralar canlanmıştı.O intihar etmiş olamazdı kimse bana bunu inandıramazdı.

Ameliyathane kapısında dört dönüyordum.Hastaneye girmem 5 dakika olmuştu.Yanıma bir adam gelmişti.

"Az önce neden arabama sürtüp kaçtığınızı öğrenebilir miyim hanımefendi"

Adam buraya kadar beni takip etmiş olamazdı.Onu geçtim bu dağılmış ve gözyaşına boğulmuş yüzüme bunu sorabiliyor muydu?

"Cok özür dilerim...acelem vardı...hasarı neyse öderim"

Adam memnun olmamış bir ifade ile"Bu kadar mı cidden?"

Ne istiyordu bu adam benden?Bu halimle ayaklarına kapanıp özür dilememi falan mı?

"Ne istiyorsunuz beyfendi?Ayaklarınıza mı kapanayım? Ameliyathanenin önünde dört dönen ve ağlayan birini görüyorsunuz ve gelip arabanıza neden sürtüğünü mü soruyorsunuz?Hiç mi vicdan yok? İsterseniz o arabadan hatta daha yüksek modelini bile alırım size.Alın size kartım ve beni rahatsız etmeyin lütfen!"

Hepsini bağırarak söylemiş olmalıyım ki koridor insan dolmaya başlamıştı.Kartımı çıkarıp adamın avucuna koydum ve ameliyathane kapısının önünde yerde oturmaya başladım.

"Do Do-Hee?Isim bir yerden tanıdık geliyor neden acaba?Jungwon Hukuk Bürosu mu?Aynı bürodan miyiz?"

"Laf anlamıyorsunuz herhalde?Beni nereden tanıdığınız yada nasıl tanıdığınız yada aynı büroda olmamız umrumda bile değil beyfendi.Beni rahat bırakın yeter!"

Birden ameliyathane kapısı açıldı ve doktor dışarı çıktı.

"Ne olur kurtulduğunu söyleyin.Aksiyse söylemeyin bile"

"..."

"Konuşsanıza!Susmayın tanrı aşkına! Kurtulduğunu, ameliyatın olumlu geçtiğini söyleyin lütfen!"

"Üzgünüm...başınız sağolsun"

"Şaka deyin...Dani size şaka yapmak istedi o yüzden bu tantana deyin...Dani ablacım sakaysa çık yemin ederim bir şey demeyeceğim"