Strange Hospital•Fic sequel

entrance

Yeni bir davadan ayrılmış evime doğru yol alıyordum.Eve uğrayıp üstümü değiştirdikten sonra hemen hastaneye gitmem gerekiyordu.Kardeşim aramış ve canının macaron çektiğini söylemişti.

Size kendimi tanıtmadım değil mi?Ben Do Do-Hee...Kore'nin en ünlü avukatlarından biriyim ve 26 yaşındayım.Kardeşim doğumundan beri ölümcül bir hastalığa yakalanmıştı.Annem sağ iken bir şekilde onu iyi tutmaya çalışıyorduk fakat annem vefat edince iğrenç babamın eline düşmüştük ve babam, kardeşim için bir şey yapmıyordu.Bu benim sinirimi bozuyordu.En sonunda kardeşimi aldım ve bir yurda yerleştirdim bizi.Bir şekilde çalıştım, çabaladım ve şuan ki yerime geldim fakat kardeşim bunu göremedi

2 sene önce kardeşimin hastalığı çok ağırlaştı ve hastaneye yatırılması gerekiyordu.O gün bugündür hastane de yatıyordu.

Hazırlanıp evden çıktığımda saat 14.00'ı gösteriyordu.Ama ben kardeşime 14.00'da orada olacağımı söylemiştim.Gec kalmamdan nefret ederdi çünkü bana bir şey olduğunu düşünüp panik yapardı.

Hastaneye vardığımda 25 dakika geçmişti.Kardesim beni görünce yüzünde güller açtı ve koşarak-onun koşması benim yürümem-bana sarıldı.Kız kardeşim Danielle"Abla...Beni dışarı çıkarabilir misin?"

Dışarı çıkmak mı?Ama doktor buna izin vermeyebilirdi."Doktorunun izin vereceğini sanmıyorum tatlım.Ama yine de bir sorayım ben"Onun kollarından kurtuldum ve doktorunun odasına yöneldim."Jin-You-Siz kimsiniz?Young Bey nerede?"Karşımda uzun boylu siyah gür ve parlak saçlara sahip bir adam duruyordu.Ya benimle aynı yaştaydı yada bir-iki yaş büyüktü."Ah!Jin Young tahinini çıkardı.Artık buraya o bakmayacak.Bir sorununuz varsa bana söyleyin buradaki görevli artık benim."

Ne yani hastasının refakatçisine haber vermeden gitmişmiydi?Ne biçim doktordu bu?

Karşımdaki adam ona cevap vermem için beni bekliyordu."Ben Danielle'nin ablasıyım.Ona ben bakıyorum ve dışarı çıkmak istiyor."

Adam kaşları çatık bir şekilde"Ben de tanıştığıma memnun oldum Danielle'nin ablası hanım.Ama keşke bir tanıtsaydınız kendinizi."

Doğru ya kendimi tanıtmayı unutmuştum."ah...doğru ya haklısınız pardon.Do Do Her ben.Ablasıyım ve tek akrabasıyım onunla ben ilgileniyorum.Siz peki?"

Adam memnun bir ifade ile"Park Seo Joon bende.Bundan sonra kız kardeşinizin doktoru ben olacağım.Tabi siz değiştirmediğiniz sürece."

Onu beğenmediğimi falan düşünüyor olmalıydı.Kardeşime sormadan hiç bir şey yapmayacaktım."Kardeşimin durumu nasıl?Birde dışarı çıkmak biraz bahçede gezmek istiyor.Götürebilir miyim?"

Seo Joon bey"Kardeşiniz çok iyi.Durumu gittikçe iyileşiyor.Hatta belki 1-2 sonrasında hastaneden taburcu olabilir fakat bu ilaçlarını ve iğnelerini yapmayacağı anlamına gelmiyor.İlaclara devam etmezse durumu aynı kalabilir.Ve dışarı konusuna gelince 30 dakika hastane parkında oturabilir.Tekerlekli sandalye kullanın ama"

Kardeşimin durumu iyi miydi?2 yıldır bir kez bile bana kardeşinizin durumu iyi denmemişti.Acaba doktor hata mı yapmıştı?

Aldırış etmedim ve bunu kardeşime sormam gerektiğini düşündüm.Kardeşimin yanına gittiğimde umutlu gözler ile kitap okuduğunu gördüm.

"Hey!Dani!Sana müjde...doktorun çıkmana izin verdi.Fakat sadece 30 dakikacık"

"Senin o 30 dakikacığın benim için 1 saati aşabilir ablacım."