Unaware Of Each Other ~Yeonbin~

{9}

Yeonjun'dan:

Beom'larin evinin önüne geldiğimizde Soobin arabayi park etti. Tam inecekken kolumdan tuttu ona döndüm bir anda dudağima yapiştı yavaş ama bir o kadarda hizli öpüyordu beni ellerim yavasça yanaklarina çıktı daha fazla düşünmeden bende karşilik vermeye başladim dudağimi çekiştirdiginde kısıkça inledim bunu fırsat bilip dilini ağzima gönderdi. Dili ağzımda keşife cikmiş ve her yeri ezberlemek istercesine geziniyordu agzimda artik nefessiz kaldiğim için yavaşça geri çekildim. Alinlarimiz birbirine yasli ikimizde nefeslerimizi düzene sokmaya çalişıyorduk.

"Soobin"

"Daniel?"

"Acaba eve geri mi dönsek eger bizi şu durumda görürlerse sıkıştirirlar"

"Bilmiyorum biraz soluklanalim oyle girelim olur mu"

"Tamam" arabadaki aynayi actim ve dagilmis saclarimi düzelttim. Soobinde düzeltti. Utanmistim aslinda hafif kizarmisti yanaklarim. Soobin'e döndüğümde bana bakiyordu.

"Daniel"

"Hm"

"Cok guzelsin"

"Al işte yine yapiyorsun"

"Ne yapiyorum?"

"Kalbimi yerinden cikacakmiscasina çarptiriyorsun"
Kafami cama cevirdim ve disari bakiyormus gibi yaptim. Soobin gülümsedi ve yanağima öptü.

"Gidelim mi artik?"

"Olur" arabadan indik ve eve çiktık. Beom kapiyi acti bi sure ikimize bakti sonra iceri girelim diye kenara cekildi.

"Hoş geldinizde savaştan mi çiktiniz amina koyayim bu haliniz ne?"

"Eğer biraz daha konuşmaya devam edersen seni de Kai'yide geberticem şimdi yuru hala sinirliyim sana sanki çocuguz amina koyayim iki dakika yalniz birakmiyonuz"

Beom ellerini kaldirdi ve içeri geçti. Kai'ye de öldürücu bakişlar attiktan sonra mutfağa su içmeye gittim.

Soobin'den:

"Soobin hyung acaba bodrumdan ramen getirebilir misin mutfakta bitmiste"

"Hı" telefonuma odaklandigim icin Kai ne demisti anlamamistim

"Diyorum ki bodrumdan ramen getirir misin mutfakta bitmiste"

"He tamam" kafami telefondan kaldirip ayağa kalktım.

Daniel mutfağa giderken bende bodruma indim burasi cok karanlikti (niye acaba) bu yuzden fenerimi yaktim derken merdivende adim sesleri duydum o an ne yapacağimi bilemedim ve telefonu yere düşürdum.

"Soobin?" Seslenen kişinin Daniel olmasiyle nasil rahatladim anlatamam yerden telefonu aldim ve tavana tutmaya basladim boylece isik her tarafa dagilmis oldu ve göz göze geldik

"Ayiptir söylemesi ödüm bokuma karişti"

"Ne işin var senin burda"

"Asil senin ne işin var ben ramen almaya geldim"

"Bende ramen almaya geldim?"

"Ne"

"Ne"

"E ben de"

"Ne"

Daniel dönüp kapiyi acmaya çalişti başarili olamayinca ikimizde kapinin kilitli olduğunu geçte olsa fark etmiştik.

"KAİ BEOMGYU VE TAEHYUN MEZARINIZI KENDI ELLERIMLE KAZICAM SIZIN"

"Tamam sakin ol"

"GEBERTICEM SIZI"

"Yoksa benimle yalniz vakit geçirmek istemiyo musun?"

"Ne alakasi var aşkım ya"

"nE"

"nE"

"Aşkim mi?"

"Yoo ne aşkimi ben öyle bişey demedim"

"Dedin"

"Demedim"

"Dedin"

"Of tamam dedim ağzimdan kaçti olamaz mi"

"Olabilir"

"Her zaman ağzindan kaçabilir benim açimdan sıkıntı yok"

Daniel dediğim şeyle kahkaha atti çok güzel gülüyordu ve gülerken gözleri kısıliyordu bu onu gerçekten çok tatli yapiyordu.

"Daniel" dedigimde hala küçük küçük kıkırdıyordu.

"Efendim" ben ona büyülenmiş bir şekilde bakiyordum

"Çok güzel gülüyorsun" yavaş yavaş gülüşü sırıtmaya döndü ve

"Biliyorum" dedi ve sacini savurmus gibi yapti bu sefer ben gülmeye başladim.

Aramizdaki bu çekimden dolayi çocuklar sıkılmiş olacak ki kapinin kilidini açtilar. Bizi dinlediklerini ikimizde biliyorduk bu yuzden ikimizde kapinin önünda duruyorduk ve sanki uzaktaymişiz gibi sesimiz gitsin diye kisik sesle konusuyorduk. Kapi acilinca Daniel Kai'nin bende Beom'un üzerine atladim, onlar elimizden kurtulmayi başarinca bu seferde kovalamaya basladik.

♤♤

Merhabaa.
Sevgili yapcam sandiniz dimi bende öyle sandim neyse.
Ama yapmadim önce taegyu yu yapmayi düşünuyorum.
Oy verdiğiniz ficimi okyduğunuz ve yorum yatiginiz için teşekkür ederim.
Umarim beğenmişsinizdir.<3
Yeonbin ile kalın mutlu kalın~