"Ano nga pangalan mo?"
"Leo."
"Yung full name niyo po."
I took a deep breath.
"Lewis Orkin Lavousche."
"Ka ano-ano po niyo ang pasyente?"
Do i have to tell?
"More than friends."
"Nasa second floor po, room 153."
I just nodded and drove off. I was standing in the waiting area for several minutes tapos ngayon lang ako pinansin! Aba'y wonderful ka miss. Hindi ko na pinansin ang mga tao na nabangga ko.
Fvck! I'm in a hurry! I immediately press the elevator. Pero may nakalagay na out of order. Napasabunot nalang ako sa buhok ko. Sa hagdan nalang ako dumaan papuntang second floor.
Kagaling ko lang ibang bansa tapos may emergency na agad, what a destiny. May nakita akong babae nasa 30's siya. Napa angat nalang siya. Nung naagaw ko ang atensyon niya.
"Leo." Agad niya akong sinalubongan ng yakap. At tinanggap ko naman.
Ramdam ko ang paghagulhol niya sa
balikat ko. Pinaupo ko siya at inabutan ng tubig. Nanginginig parin ang mga kamay niya.
"Tita what is going on? Is she okay?" Pag putol ko sa katahimikan. Patuloy parin siya'ng umiyak.
Pinatahan ko lang siya ng ilang oras. Hindi pa niya alam anong sabi ng doctor. Hanggang dumating si ate Wendy panganay na anak ni Tita.
"Ma." Agad niya naman itong niyakap. "Nabalitaan ko ang nangyar- Leo?" Putol niya nung makita ako.
Nag bow lang ako. Sandali niya akong kinamusta sa biyahe ko okay lang naman. Pero kati ang lalamunan ko para mag tanong ano ba ang nangyari kay Weiyan.
Our attention was drawn to the door when it opened and the doctor got out with her nurses. Alerto naman lumapit sina Tita at sumusunod naman ako.
"Doc, kumusta po ang kapatid ko?" It was ate Wendy.
"Her condition is stable, pero malakas talaga yung pagka bunggo sa kaniya. One of her arm got injured and her leg got bruises and her head got small, superficial (shallow) cut in the scalp at nawalan rin siya ng maraming dugo."
Napahilamos nalang ako sa mga palad ko. Nadeskrasya siya i thought inataki lang siya ng kaniyang sakit sa puso. Pero mas malala pa roon.
"At may problema rin." Agad ako napatingin sa doctor na bahagyang di sasagot. "There's a chance na ma comatose siya dahil sa malakas ng pag bagsak niya sa kalsada." Napa iyak nalang ng malakas si Tita.
Kahit ako namumuo na ang luha ko but i tried to hide it.
"Ma... Ano ba talaga ang nangyari bat siya na diskrasya?" Iyak na tanong ni Ate Wendy.
"I-Ihahatid niya lang naman sana yung mga pinadala ng tito mong mga rosas, kaso nung pag liko niya sa highway dun na daw siya na a-aksidente."
Napayuko nalang ako. Sa hindi ko na namalayan nakapasok na pala ako sa kwarto na kinahigaan ni Weiyan. Pinagmasdan ko siya ang maputi niya mukha halos ng mamula dahil sa mga galos. At naka neck collar siya. At maraming mga benda yung braso niya.
Hinibla ko yung buhok sa likod ng tenga niya. Hindi na kinaya ng luha ko hanggang bumagsak ito. Hinarang ko nalang ito sa mga palad ko.
"I-I'm s-sorry... Kung wala akong m-magawa na gisingin ka." Ani ko.
Bumukas ang pinto at pumasok si Tita. "Who got her on this fvcking critical?" Tanong ko ni Tita.
"Hindi mo na kailangang malam-"
"Who." Ma otoridad na tanong ko at i can sense on her face na malapit na akong mainip.
"Estudyante. Pero hindi na siya nag pakilala." She walked towards to Weiyan and arranged her bed.
"Heat and run. There's a possibility we can take him to court." Ani ko at napatingin siya sa akin.
"Wag na Leo. Handa siyang bumayad sa hospital bill ni Weiyan." Napa tawa nalang ako sa sinabi niya.
Napakuyom ko ang kamao ko "Ganun lang ba yun? Buhay yung pinag-usapan Tita. Kailangan yung makasohan! Handa naman akong bumayad sa bill dito. Basta mabigyan lang ng hustisy-."
"WAG KA NG MAKI SALI DITO LEO!" Sigaw niya na ikinabigla ko. Galit na galit siya.
"Not engaged? I can get involved Tita. Because Weiyan is my girlfriend."
"Kaya nga! Wag mo ng dagdagan yung problema! Nahihirapan na nga siya tapos pahirapan mo pa talaga?!"
"Hindi ko siya pinahirapan tinutulungan ko siya." Agad akong lumabas sa kwarto at umalis na nakita ko rin si ate Wendy na bumili ng prutas pero di ko'to pinansin.
I rushed through to the parking lot at sumakay na sa kotse at pinaandar ito. Hindi pa ako nag paalam ng parents ko na dumiretso ako sa hospital.
After my little trip naka uwi na ako pumasok na ako sa bahay. At hindi ako mag kamali bumungad sa akin ang dragon na handa ng bumuga ng apoy mommy.
"What the-aghh Leo we're you've been?! You're really running away from our sight?!" Galit na sigaw ni Mom.
"Is not my fault why your blind." Walang gana na tanong ko.
"Aba, watch your words." Turo niya sa akin na diko pinansin.
"Tsk. Words didn't even seen." Pabalik na sabi ko sa kaniya.
Napa-hawak nalang siya sa sintido niya. If you see me na sumasagot sa mga magulang ganito talaga ako simula na noon after what they've done.
"Don't talk to your mom like that Leo." Sermon Dad sa akin. "Here." Inabot niya sa akin ang isang envelope.
"What is this for?" I arch my brow asking him.
"Your new enrollment." Coldly but authority came out his words.
"New? You mean bago nanamang school?"
"Yup." Umupo siya sa mahabang sofa at naka four position ito. "I want you to upgrade your knowledge son. To be the next heir of hour fam-."
I cut his words. "Ika ilang enroll mo na ba'to sa akin Dad?" Kinross ko ang aking braso.
Naka ngiti naman siyang nakakaloko. "The fifth time? Or sixth maybe." Napa hawak nalang siya sa panga niya habang tumingin sa ibabaw na parang nag-iisip.
Napa hinga nalang ako. "Your ridiculous." Ani ko na tumalikod na pero tinawanan lang ako. Baliw.
I step up to the stairs. And let my body fall into the bed. "Aggh." Napa buga nalang ako. "Weiyan..."
A/N : Wassup HAHAHA naka update na ang uncle niyo. Hindi pa masyado thriller sa part na ito siguro sa next part. Lahat ng characters tiguk na agad jzoke.
