New Home
Leo's POV
I dribble the ball and try to shoot at the hoop pero hindi pumasok. "Fvck!" I shout and mess up my hair.
"Chill bro. Di mo naman kailangan mag mura no." Sita ni Athan na kinuha ang bola. How am i suppose to be chill if my girl is in coma! "Ano ba talaga ang nangyari sa bebelove's mo?"
Pinag taasan ko siya ng kilay. Ang corny kaya ng call sign na yan. "You don't need to know." Walang ganang sagot ko at umupo nalang sa bench at kinuha ang tumbler ko at uminom.
Sumunod naman siya sa akin at umupo sa tabi ko. "Alam mo." Huminnga siya ng malalim.
"Ang baho ng hininga mo!" Sita ko na lumayo sa kaniya.
Tinapat niya naman niya kamay niya sa mukha niya para amoyin ito. "P0ta arte mo! Nag toothbrush kaya ako." Ani niya na nakasimangot.
"Toothbrush or tooth lang?" Sabi ng kung sino.
"Uy hi Artemis." Maligayang bati ni Athan. Tumayo pa ito para batiin siya. "Ahm, Leo si Artemis pala." Inangat ko ang ulo ko para makita siya. Nakatitig sila sa akin at tumango lang ako at binalik ang pag inom ng tubig.
Not interested.
"Oa nito." Bulong ni Athan sa akin pero dinig ko. "N-Nga pala Artemis a-ahm. Punta ka daw mamaya kila lola." Utal na sabi niya. Parang something amoy isda. Napabalik balik ang tingin ko sa kanila.
Tumayo nalang ako at nag paalam na umalis. Kinuha ko na yung sports bag ko at nag lakad na paalis. Bigla nalang tumunog cellphone ko. It was mom sinagot ko naman ito.
["Umuwi kana dito mag impake kana maaga tayo aalis."]
"Can we just go tomorrow? Kakauwi pa nga natin dito sa province aalis na naman." Ani ko na sinipa yung lata na nasa kalsada.
["Gusto mo bang ma-late sa board exam mo?!"] Bahagya kung nilayo ang phone sa tenga ko maka sigaw. ["Lewis Orkin come home now!"]
"Agh. Fine ito na—shit." Muntik na akong masagasaan nung di ko namalayan na may kotse pero nasa gilid lang ako ng kalsada. Huminto siya sa side ng road at nag lakad ako palapit dito. "Are you out of your mind?!" Hinampas ko ang salamin pero mahina lang.
Hindi ito bumaba at lalo lang ako napikon. Pinaningkitan ko lang ito ng mata. Tangkain ba naman akong patayin. Baliw, kung hindi lang ako nagmamadali baka binasag ko na ang salamin ng kotse niya.
Tinapunan ko ulit ng tingin yung kotse at nandun parin yun sa pwesto kanina. Hindi ko na ito pinansin at nag lakad na ulit. I didn't notice in-off ko na pala yung call ni mom siguro sesermonan na naman ako nun. Anlaki ng bunganga kahit ina ko yun, childish action.
"Patawad aking ini'irog sapagkat ang iyong ginoo’y nagshabu!" Familiar yun ah.
"Baliw ka!" Sigaw ng babae.
"Babe naman joke lang." Tumingin ako sa kanang direksyon ko it was Mico.
"Chee. Break na tayo!" At agad tumakbo ang babae palayo sa kaniya.
Iwan ko ba pero gusto kung matawa kahit kailan he always making jokes tapos madala sa awayan. Kita ko ang pagyuko niya oo iiyak haha.
"Iiyak na yan." Tukso ko na nakangiti.
Tinignan niya naman akong nakakamatay. "Waa." Pag acting niya na parang naiiyak. "Iniwan niya na ako, Leo! Am i not worthy enough?" Agad niya akong niyakap. Bakla siguro to kahit malaki ang katawan.
"Puro ka kasi biro. Ayan bigo ka sa huli." Tinulak ko siya.
"Grabe ka! Gusto ko lang naman siya pangitiin yun lang." I just rolled my eyes at him at naglakad na paalis. Narinig ko na tinawag niya ako pero diko na ito pinansin.
Nakarating na ako sa bahay at na gulat nalang ako na may lumipad na malita sa ere.
"Shit!" Mura ko.
"Language!" Sita ni Dad. "Bilisan mo at magbihis..." Agad siya bumaba sa hagdan. At kinuha ang phone niya.
"Tss." Sumunod naman ako at agad nagbihis. After nakita ko pa si Mom nag-impake din sa gamit nila Dad.
"Can you bring this downstairs." Utos niya at tumango nalang ako.
Agad naman nilagay ni Dad ang mga malita sa backseat at sumakay na ako. Nasa front seat silang dalawa while me. Ito lonely sa likod. Actually i have a sister pero nag-aral sa abroad.
Sa bintana lang ang tingin ko. Im wearing a headphone listening into music.
I wish i can turn back to time.
To make it alright. Alright for us.
I promise to make a new world.
For us two with you in a middle.
Edi ang sakit. I'm sorry Weiyan if i can't do anything to make you awake. Sorry if im not there to take care of you. I'm sorry if im a fool a peace of shit. But i promise soon babalik ako.
Bigla nalang may tumulo sa mga mata ko. Tears are fallin' on my fvcking eyes. Siya lang yung babaeng iniyakan ko nun, dahil mahal na mahal ko siya.
————
"Ikaw taya." Tapik ng kung sino sa balikat ko.
Nilingon ko it's Weiyan wearing her sweet smile. "W-weiyan..."
"Bat nakatayo ka lang diyan habulin mo ako." Pout niya at tumakbo. At sinundan ko ito pero naglakad lang ako. "Pagod ka ba? Or napapagod kana?" Tanong niya na nagkasalubong ang kilay ko.
"H-ha?"
"Feel ko kasi... Hindi muna ako pinaglaban." Nakatalikod siya sa akin. "Hindi muna ba ako Mahal?" Unti unti siyang humarap sa akin.
"Mahal kita at alam kung alam mo yun."
Ngumiti siya pero pilit lang yun. "Hindi..." Umiling siya. "Sinungaling! Kung mahal mo'ko bakit iniwan mo ako!!" Sigaw niya at humikbi.
Agad ko siyang niyakap. "Don't say that. I love you and i will never leave you." Pilit niya akong itulak pero mas lalo kung hinigpit yung yakap ko.
"I will never leave you... Even if it's worth dying." Bulong ko sa kaniya at hinarap ko siya at hinalikan.
————
"Leooo!!" May biglang sumampal sa mukha ko.
"Agghhhh!!" Sita ko at minulat mata ko. Mukha ni Mom agad nakita ko.
"Wag mo nga akong sigawan bumaba ka na riyan!" Sita niya.
Nilibit ko ang tingin ko nasa kotse ako. At p-panaginip lang yun. It's just a dream. Napahinga nalang ako. At inayos yung sarili ko at bumaba na.
Agad bumungad sa akin ang malaking bahay at hindi ako magkamali dito na ako titira... Because Dad design this.
"Our new home to leave." Ngiting sabi ni Dad at inakbayan kami ni Mom.
New home means new life? Ganun ba yun?
