Akşam, tüten bacaların isinden,
Yahut bir ağlayan bülbül sesinden,
Söndü tek tek yıldızlar; ve karanlık,
Yayıldı bir çığlık gibi derinden.
Geceler ölgün, günler geçmez oldu,
Visâl, bu sonsuz hicranda boğuldu.
Biçare bağrım gözyaşıyla doldu;
Bilmeyen ne anlar ki kederimden?
Ve bir akşam, yer oynadı yerinden,
Belirdi bir gölge sisin içinden.
Gönlümü tutuşturan o bir çift göz;
Yitip gitti bir kör kuyu dibinden.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAUDADE
Poetry"Kuşlar göçtü; bir mevsim daha terk etti bizi. Gölgeler kanatlanıp dağılıyor ufukta. Bazısı yâd ederken, hazin hikâyemizi; İrisler fısıldaşır, alaca karanlıkta." Aşk, hiçbir zaman insanoğlunun söylemlerine uygun bir tanım olmamıştır. Eğer yaratılışt...
