Eski gülan gecelerinin hatırâsı,
Bir saat çalar sonra,
Tam gece yarısı.
Şehrin çanları gibi uğuldar kahkahalar kulaklarımda.
Ardından iliklere değin işleyen bu amansız imbat,
Belki de ölüm bizi bırakıp gitti gideli,
Hâlâ iblisler dolaşır kuytularda.
Hâlâ ayak sesleri var,
Fısıltıyla yayılan korkularda.
Artık ne güneşten medet,
Ne de insan, yokluktan ibaret,
Kalmadı artık nefes alan hiçbir varlıkta,
Yaşam arzusu,
Bir damla gözyaşı,
Ve şiirlerden alınan tat.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAUDADE
Poetry"Kuşlar göçtü; bir mevsim daha terk etti bizi. Gölgeler kanatlanıp dağılıyor ufukta. Bazısı yâd ederken, hazin hikâyemizi; İrisler fısıldaşır, alaca karanlıkta." Aşk, hiçbir zaman insanoğlunun söylemlerine uygun bir tanım olmamıştır. Eğer yaratılışt...
